Sa Likod ng mga Bato

By: Ton

DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Any resemblance to any person, place, or written works are purely coincidental. The author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rights are respected.

---


    Lumaki ako sa isang simpleng buhay, sa isang malayong barangay dito sa Batangas. Kilala ang lugar namin dahil sa magagandang beaches na maputi ang buhangin. Alam kong mahirap lamang kami subalit kahit kailan hindi naging kulang ang Inay sa mga pangangailangan ko bilang bata.  Nagtitinda siya ng mga isda na hinahango niya sa mga mangingisda na ang punduhan ay hindi naman kalayuan sa aming bahay. Si  Inay lamang ang tangi kong kamag-anak.  Hindi ko kilala ang aking ama, noong maliit pa ako ay nagtatanong ako tungkol sa kanya subalit dahil sa magulo niyang paliwanang pati ng namayapa kong mga lolo at lola ay hindi na ako nag usisa pa muli kasi lalo lamang akong naguguluhan sa mga paliwanag nila isa pa ay sapat naman ang pagmamahal ng Inay sa akin kahit nag-iisa lamang siya. Pero minsan naiisip  ko rin sino nga ba ang aking ama lalo pa at halos lahat ng batang tulad ko ay may tinatawag na tatay.
    Sampung taon na ako noon ng isang aksidente ang bumago sa aking buhay.  Nabangga ang sinasakyan ng Inay at hindi na siya umabot sa ospital na may kalayuan din sa aming baranggay.  Hindi ko alam ang nangyayari noon basta ang natatandaan ko pagkatapos ng libing ng Inay,  sinabi nilang nakasanla sa bangko ang bahay at lupa na tinitirhan namin  dahil dito napilitan akong dalhin ng mga tauhan ng DSWD sa isang malayong pinsan ni Inay dito rin aming baranggay.   
    Alam kong hindi bukal sa loob ni Tiyo ang pagtira ko sa kanya subalit wala siyang pagpipilian siya lamang ang nag-iisang kamag-anak na meron ako.
Mangingisda din ang Tiyo subalit mas madalas siyang nag-iinom kesa nagtatrabaho.  Kapag minsang hindi siya lasing na bibihira namang mangyari , pinapayuhan niya ako na dapat magsikap upang huwag magaya sa kanya.  Gusto niya akong makatapos ng pag-aaral pero diniretsa niya na hindi niya ako kayang tustusan dahil sarili nga lamang niya ay hirap siyang itaguyod.  Mabait ang Tiyo subalit parang ibang tao siya kapag nakakainom.  Sa mga maliit na pagkakamali ay agad niya akong sinasaktan.  Ang mga gawaing bahay na ibinilin niyang gawin ko pag hindi pa ako tapos pag-uwi niya ay may katapat na batok, sipa, sampal at kung minsan ay suntok sa tagiliran. Ayon sa kanya iyon na nga lamang ang kapalit ng pagtira ko sa kanya hindi ko pa magawa.  Tiniis ko ang lahat dahil nasa isip ko ay tama naman siya mas mabuti pa rin siguro iyon kesa matulog ako sa kalye.

    Grade V na ako at siyempre sabik sa pakikipaglaro.  Isa sa mga unang naging kaibigan ko si Marco.  Cocoy yang tawag ko sa kanya samantalang Tonton naman ang tawag niya sa akin. Anthony ang tunay kong pangalan pero sa school lamang ako tinatawag ng ganon.    Halos sabay kaming lumaki at saksi siya sa lahat ng pinagdadaanan ko.
“Ano sinaktan ka na naman ng lasenggo mong tiyo” ang madalas niyang sabi kapag nakita niya ang aking mga pasa.
“Nako hindi, nadulas lamang ako habang naglilinis ng bahay,” ang pagsisinungaling ko.
“Nadulas?  E abot hanggang sa amin ang lakas ng sigaw niya kagabi, kaya alam ng boong baranggay na binubugbog ka na naman.”  Alam kong kahit may kalayuan ang bahay nila sa amin ay hindi nga lingid sa lahat  ang ginagawa sa akin ni Tiyo.
“Hayaan mo na, kasalanan ko naman talaga mabagal akong kumilos, sa susunod ay magiging maliksi na lamang ako para matapos ko ang mga gawaing bahay bago pa siya dumating  ng sa ganon hindi na rin siya magalit.”
“Pag laki natin tutulungan kita bugbugin natin ang tiyo mo para magtanda, lulumpuhin natin para hindi ka na niya masaktan.”
“Loko ka e di ako din mag-aalaga sa kanya, ako din pinahirapan mo.”
“Ay oo nga pala ano?”
At tuluyan na kaming  ngkatawanan.  Mabuti na lamang at may isang Cocoy na laging nasa tabi ko, mula pagkabata ay naging magkaibigan na kami. Magkasing edad lamang kami kaya lang ay magkaiba ang school namin, nasa private kasi siya samantalang sa maliit na public school sa baranggay ako nag-aaral.  Maaring sabihin na may kaya ang pamilya nila, nasa abroad ang tatay niya samantalang may pwesto sa palaengke sa bayan ang kanyang ina.  Pangatlo siya sa apat na magkakapatid at puro babae ang kapatid niya.  Hindi tutol ang nanay niya sa pagkakaibigan namin lalo pa nga at mag-isang lalake lamang si Cocoy sa bahay at alam niyang maghahanap din ng kalaro.
Natapos ang isang taon at upang makatulong sa mga pangangailangan ko sa school at pambili ng mga personal kong pangangailangan ay sinubukan kong magtinda ng isda sa umaga.  4:30 pa lamang ng umaga ay nasa pampang na ako upang humango ng isda sa mga dating suki ni Inay.  Pinagkatiwalaan naman nila ako dahil na rin sa naging pakikisama sa kanila ng Inay.  Kumikita na rin ako kahit konti at alam ko makakabili na rin ako ng ilang gamit sa school at mga damit dahil halata na ang kalumaan ng mga damit ko dahil na rin sa mabilis kong paglaki.  Subalit hindi pala iyon ganon kadali, inobliga na ako ni Tiyo na ibigay sa kanya ang kalahati ng kinikita ko bilang bayad raw sa pagkain at pagtira ko sa bahay niya.  Wala akong magawa dahil alam kong masasaktan lamang ako kung hindi ako papayag.  Kaya tuwing umaga pagkagaling ko sa pagtitinda ay ibibigay ko sa kanya ang kalahati ng kinita ko.  Sinubukan ko rin ang magtinda ng balut at chicharon  sa gabi dahil may konti na akong puhunan.  Minsan ay naiiyak  na lamang ako kapag naiisip ko ang aking buhay habang ang mga batang kasing edad ko ay masayang nag lalaro ako ay mag-isa at kelangan magpuyat para mabuhay.  Salamat na lamang dahil madalas din akong samahan ni Cocoy habang wala pa ang kanyang Inay.  May mga pagkakataon kasing nakakatulog ako habang nakaupo dahil na rin sa pagod at puyat at mararamdaman ko na lamang na siya na ang nagbebenta kapag may bumibili.  Madalas din akong magising na nakatingin siya sa mukha ko at ramdam na ramdam ko ang awa mula sa kanya.  May mga pagkakataon din na dinadalhan niya ako ng pagkain , noong una ay dinadala lamang niya ang pagkain niya dahil laging mag-isa lamang siya kumain kaya sinasabayan niya ako, pero nitong huli napansin kong madami na siyang pagkain na kasya na sa aming dalawa kung kaya hindi na ako kelangang magbaon.
“’Coy, uwi ka na baka dumating na ang nanay mo.” Ang madalas kong paalala sa kanya.
“Ah oo nga pla, baka mapagalitan ako non pag nalamang lumabas na naman ako, sige ha, ingat ka na lang ha, uwi ka na rin para makapagpahinga ka. Maaga ka pang gigising bukas.”
Ganoon humigit kumulang ang naging buhay naming dalawa.  Nagtataka ako sa kanya, bakit pinagtitiyagaan niya akong samahan samantalang marami naman akong alam na kaibigan siya, lalo na sa school nila.  Kung  kaya lalong lumalalim ang paghanga ko sa kanya.  Napakaswerte ko na sa kabila ng lahat ay natagpuan ko ang isang tulad niya.  May mga pagkakataon na kapag hindi lasing ang tiyo ay nagpapaalam ako upang maglaro, alam ni Cocoy kung saan ako hahanapin, sa tabi ng dagat sa may malaking bato na nagkukubli sa mga ilang kabahayan. Dito ako madalas pumunta kapag sinasaktan ako ng Tiyo upang walang makakita sa aking pag-iyak.  Dito ko ibinubuhos ang lahat ng sama ng loob ko sa buhay, mga tanong na walang kasagutan. Dito rin ako nagsimulang mangarap na kahit alam kong imposible ginagawa ko pa rin, Dito ay iba ang mundo, tanging ang maingay na alon, mga bato at kung minsan ay mga ibon lamang ang nakakadinig ng lahat ng sinasabi ko.
Minsan sa aming paglalaro ay nadulas ako at bago bumagsak ay nakalapit agad siya. Kaya sa katawan niya ako bumagsak. Halos maglapat ang aming mga mukha, ramdam ko ang kanyang hinga at mabilis na pagtibok ng kanyang puso.  Napatingin ako mukha niya, gwapo nga si Cocoy, kagaya ng madalas kong marinig sa mga kapitbahay namin.
“Maraming paiiyaking babae ang batang iyan pagdating ng araw” iyon ang naririnig ko pag dumaraan kami.  Marami ang nagkakagusto sa kanya kahit sa murang edad pa lamang namin.
Maganda ang kanyang mata, matangos ang ilong mapula ang mga labi at makinis ang balat.  Nakatitig lamang siya sa akin. Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya ng mga oras na iyon.
Sa edad na 11 alam kong wala pang malisya sa amin, pero bakit ganon parang natutuwa akong tingnan ang mukha niya, parang gusto kong haplusin ang napaka amo niyang mukha niya at parang kay sarap niyang yakapin.
“’Ton, ang bigat mo, ang sakit na ng braso ko.” Saka ko lamang naalala na halos nakadagan ako sa kanya at nakasandal lamang sita sa ugat ng isang puno.
“Sorry, ‘Coy, nasaktan ka ba?” ang pag-aalala ko.
“Oo naman, ang bigat mo kaya, ano ba iniisip mo at bigla kang natigilan?
“Wala, wala naisip ko lamang si Inay, kung nandito siya, hindi ganito buhay ko,” ang pagsisinungaling ko.
“Emo, ka na naman, ang saya ng paglalaro natin tapos iyon naisip mo, hayaan mo na iyon, wala na tayong magagawa don,”
“Cocoy, tulog muna tayo, tutal maaga pa naman, alam naman ng tiyo na maglalaro tayo e saka nasa inuman yun mamaya pa uwi”
 “Sige, para makapagpahinga ka rin, alam ko kulang ka sa tulog.”
Kumuha kami ng mga tuyong dahon ng niyog at ginawang higaan. Natulog kami na halos magkadikit ang aming katawan.  Madali akong nakatulog dahil na rin sa pagod at puyat, nag bigla akong maalimpungatan,  hindi ko alam kung nanaginip lamang ako o talagang nangyari parang niyakap ako ni Cocoy, parang umiiyak siya, pero hindi ako sigurado kung totoo iyon o panaginip lamang.
Nagising ako na nakatingin siya sa akin, at medyo nabigla yata siya ng mapansing gising na ako. Pero hindi ko siya magawang tanungin kung niyakap ba niya ako. Sa halip
“O hindi ka ba natulog?”
“Hindi ako makatulog e, kaya binantayan na lamang kita, baka bigla my lumabas na ahas paano kung pareho tayong tulog?”
Muli ay napansin ko ang mapang akit niyang mata, hindi ko maintindihan parang gusto-gusto ko siyang titigan. Naisip ko siguro nga sabik lamang ako sa kapatid kaya ganon ang aking pakiramdam. Lumaki kasi akong walang kapatid at mula pagkabata ay siya lamang naging kasa-kasama ko. At ngayon alam kong siya lamang ang nagpapakita ng malasakit na kahit ang tunay kong kamag-anak ay hndi magawa sa akin. Si Cocoy ang kaisa-isang tao na alam kong hindi ako iiwan kahit kailan.  At labis kong ipinapagpapasalamat na may isang tulad niya na karamay ko sa lahat ng oras.
“Wala namang ahas dito, lagi naman tayong pumupunta at natutulog dito kahit minsan wala pang lumabas na ahas. Bakit kung kelan tayo lumaki saka ka yata naging matatakutin? ”
“Ah basta,  e paano kung meron pala at ngayon lamang lumabas? Ayokong may mangyaring masama sayo, ikaw best friend ko e.”
“Ikaw din ang nag-iisa kong kaibigan at nagpapasalamat ko at lagi kang nandiyan,” ang madamdamin kong sagot at bumagon na rin ako.
Bigla siya lumapit sa akin at niyakap ako, nabigla ako sa ginawa niya subalit mas nabigla ako ng umiyak siya.
“Tonton, ipangako mo kahit anong mangyari, kahit lumaki na tayo, magiging magkaibigan pa rin tayo ha, hindi tayo maghihiwalay ha? At lalo niyang hinigpitan ang yakap niy sa kin habang tuloy pa rin sa pag-iyak.
Hindi ko alam kung ano ang gagawin, noon ko lamang siya nakitang umiyak ng ganon, hinaplos ko ang kanyang buhok upang siguraduhin sa kanyang hindi ako mawawala sa kanya. Gusto kong bigyan siya ng katiyakan hindi ako mawawala at sana ganon din siya.
“Oo nman, higit ka pa sa kaibigan, hindi ko kayang mawala ka, ikaw lamang ang pamilya ko, mahal na mahal kita ‘Coy”
Inilayo niya ang katawan niya sa akin at hinawakan ako sa magkabilang balikat.
“Totoo ba ‘Ton, mahal mo ako?”

---

Tinitigan ko ang maamo niyang mukha, at tila lalong pina cute ang kanyang mga luhaang mata.  Ewan ko ba kung anong mayroon sa kanyang mga mata parang nanghihina ako sa tuwing titigan ko ang mga ito.
“Oo naman, mahal na mahal kita, bakit hindi ka ba ganon sa akin?”
“Ikaw pa,  mula pagkabata tayo lagi magkasama, mas mahal pa kita kesa sa alam mo.” At muli ay yumakap siya sa akin at niyakap ko rin siya ng mahigpit. Habang nakayakap muli naramdaman ko ang mabilis na tibok ng mga puso namin. Ang sarap ng pakiramdam parang ayoko ng matapos ang mga oras na iyon.  Bakit ganon parang gustong-gusto ko ang niyayakap niya  ako? Bakit parang may kakaibang  init na inilalabas ang katawan ko na humahalo sa init na nanggagaling sa kanya. Ano ba itong nararamdaman ko sa kaibigan ko, naguguluhan lamang ba ako o may kakaiba na akong pagtatangi kay Cocoy? Ganoon din kaya siya sa akin, ano ang ibig niyang sabihin na mas mahal niya ako kesa sa alam ko?
“Teka, teka, ‘Coy anong oras na kelangan ko ng magluto baka nagugutom na ang Tiyo.” Sabay bitiw sa kanya, at parang sabay kaming natuhan.  Walang sabi-sabi nagbitiw kami sa pagkakayakap.  Walang usapan ay naghiwalay kami ng daan, ako pauwi sa bahay ng Tiyo  at siya ay diretso sa daan papunta sa kanilang bahay.
Isa sa pinakamagandang babae sa aming nayon si Yna, anak ng mag-asawang nagba buy and sell ng lahat na yata ng uri ng maibebenta.
Matagal na akong may pagtingin kay Yna pero tanging si Cocoy lamang ang may alam nito. Hindi ko maaring sabihin sa iba naming kakilala dahil alam kong pagtatawanan lamang nila ako.  Malayo ang agwat ng aming pamumuhay.  Kilalang sa lugar namin na  matapobre ang kanyang mga magulang at alam kong hindi sila papayag na maging mgkaibigan kami.  Lalo pa ang mga kapatid niyang lalake.
Pero iba si Yna, kahit lumaki siya sa ganoong pamilya ay may mabuti siyang kalooban. Minsan patakas siyang umaalis sa kanila upang makipaglaro sa amin kasama ang ilang pang kabataan. Sobrang ligaya ko kapag kasama siya, parang nalilimutan ko ang lahat ng aking pinag dadaanan sa tuwing magkasama kami.  Pumapayag din siyang maglakad kami sa tabi ng dagat habang si Cocoy ay nagbabantay kung parating ang kanyang mga kapatid.
Kapag kami ay magkasama hindi ko maiwasang isipin na sana hindi ganito ang buhay ko, sana may pagkakataon akong sabihin sa kanya kung ano ang nasa loob ko. Kapag hinahawakan ko ang kanyang buhok kapag nakasandal siya sa akin at nagpapahinga pagkatapos ng nakakapagod na pagalakad. Kay sarap mangarap, kay sarap isipin na balang araw ay magkakaroon din ng katuparan ang aking iniisip. Balang araw masasabi ko din sa kanya na mahal ko siya at sasagot naman siya na mahal din niya ako.  Pero kailan darating ang balang araw?   May balang araw pa nga bang darating para sa akin.  Ito ang masakit na katotohanan na kailangan kong tangggapin.  Pero hindi ako papayag.  Hindi maaring habang buhay na ganito ako.  Darating din ang panahon na hindi na ako mahihiya at hindi na rin niya ikakahiya.
“Ano nasabi mo ba sa kanya ang  gusto mong sabhin?” si Cocoy
“Hah, anong gustong sabihin?” ang pagtataka ko.
“Hoy! Antonio!” Iyon ang tawag niya sa akin kapag naaasar siya.  “Ako pa ba ang lolokohin mo? Alam ko namang matagal mo na gustong ligawan si Yna, bahala ka maunahan ka ng iba. Madami ang may gusto sa kanya.”
“Aba Marcos!” Iyon naman ang lagi kong ganti sa kanya bagamat Marco lamang naman ng tunay na pangalan niya. “Oo matagal na akong may pagtingin sa kanya, alam mo naman yun, pero ang ligawan siya ibang usapan na iyon. Malayo agwat ng pamumuhay namin.  Alam ko namang hanggang kaibigan lamang ang turing niya sa akin saka magagalit mga magulang niya sa kanya kung sakali. Saka hindi papayag ang mga kuya niya, alam mo namang makipaglaro nga lamang sa atin patago pa.”
“Mahina ang loob, bahala ka!” pang aasar ni Cocoy sa akin.
“Bakit ikaw nasabi mo na ba kay Jaana na gusto mo siyang ligawan?”
“Wala naman akong balak ligawan siya, siya naman may gusto sa akin e di siya ang manligaw”
“Ang arte mo na ‘tol, pero ang hangin mo pa.”
“Ganon? Hahaha, suntok gusto mo?”
“Sawa na ako diyan, immune na ang aking katawan, wala na iyong epekto sa akin.”
“Pero ‘ Ton, seryoso na ‘to, gwapo ka naman ah, bakit hindi mo subukang ligawan si Yna, malay mo may gusto din siya sayo?”
“Oy tigilan mo ako ha, umuwi na tayo at tiyak tatamaan na talaga naman ako kay Tiyo, madami pa akong gagawin sa bahay.”
Subalit hanggang makarating ako sa amin ay nasa isip ko pa rin ang sinabi ni Cocoy.  Marahil ay gwapo nga ako kasi madalas escort ako sa school namin.  Sa edad kong 12, may kaunting muscle na ako at may laman na rin ang aking dibdib dala marahil ng pagbubuhat ng mabigat umaga at hapon.  Mas matangkad din ako sa karaniwang kaklase ko dahil 5’ 4” na ako kaya tuwing flag ceremony ay nasa hulihan ako.  Tiningnan ko sa maliit na salamin ang mukha ko, matangos naman ilong ko at manipis ang labi na sabi ni Nanay ay nakuha ko sa kanya, subalit ang brown kong buhok at brown din na mga mata ay hindi ko alam kung saan ko namana.  Hindi ko maiwasang isipin minsan baka foreigner nga ang aking ama.  Tinatawag din nila akong Tisoy sa punduhan, sabagay bibihira kasi dito sa amin ang may ganoong kulay ng buhok at mata. Si Yna kaya nagu gwapuhan din kaya siya sa akin. Paano  nga kaya kung ligawan ko siya?
“Tonton, Tonton, nasaan ka ba, nakapagluto ka na ba ng hapunan?”
“Nakupo ang Tiyo, Opo Tiyo, nakapagluto na po ako, umupo na kayo at ipaghahain ko kayo.”
“Ayokong kumain, busog ako, mas masarap pa ang matulog kesa kumain ng mga niluto mong walang lasa, pweee!”
Sanay na ako kay Tiyo, madalas namang ganyan siya maghahanap ng pagkain tapos hindi kakain, hindi na rin ako nasasaktan sa mga pang iinsulto niya sa akin.  Nagpapasalamat pa nga ako kapag dumating siya ng ganyan at least matutulog na siya at hindi na ako masasaktan.
Natulog akong gulong-gulo ang isip ko.  Bakit ganoon ang pakiramdam ko kay Cocoy. Hindi pa rin mawala sa isip ko ang eksena namin noong isang araw sa batuhan.  Bakit parang natigilan ako ng magkalapit ang aming katawan.  Ano ba itong nararamdaman ko. Pero kailangan ko ring isipin si Yna, may gusto nga ba siya sa akin? Kung liligawan ko kaya siya sasagutin kaya niya ako.  Hanggang nakatulugan ko na ang pag-iisip.
Mabilis lumipas ang araw, bakasyon na.  Grade VI na kami sa pasukan.  Isang gabi maaga akong nakaubos ng aking tinda dahil may  kasalan sa amin uso sa baryo ang sayawan sa gabi bago ang kasalan kaya halos lahat ng kabataan ay naroon para makisaya.  Alam kong masaya don at gusto ko rin sanang pumunta.
“Ton, punta tayo sa sayawan, tutal maaga pa naman at ubos na tinda mo.”
“Ikaw na lamang ‘Coy, matutulog na lamang ako.”
“Sumama ka na masaya don minsan lamang naman ito isa pa e bakasyon, tara na bihis na tayo. Saka diba gusto mo din yun, malay mo naroon si Yna”
“Hindi pwede alam mo namang wala akong matinong damit, pagtatawanan lamang ako don kung iyong mga maliliit kong damit soot ko.”
Alam kong nalungkot si Cocoy pero mas alam kong nauunawaan naman niya kalagayan ko.  Matagal siyang nag-isip. Maya-maya.
“Huwag ka ng malungkot ‘ton, may naisip ako tutal maliwanag ang buwan, maligo na lamang tayo sa dagat, ano sa palagay mo?”
Tumingala ako, maliwanang nga ang buwan, lagi namang ganon sa baryo, kapag kabilugan lamang ng buwan itinatapat ang kasalan. Naisip ko din na tiyak naroon ang tiyo  a kasalan dahil may libreng inuman doon. Kaya malaya kaming dalawa kahit anong oras kami umuwi.
“Good idea! Tara, idaan ko lamang itong basket sa bahay.” At halos patakbo kaming pumunta sa may aplaya.
Sanay na naman kaming maligo sa dagat ng walang damit, kaya bago pa kami makalapit sa dagat ay halos hubo’t hubad na kami. Inihagis na lamang namin ang mga damit namin sa isang bato na nadaanan namin at tuloy-tuloy sa tubig at walang pakialam na naglaro sa tubig.  Dahil kami lamang dalawa ang naroon ay malaya kaming nagsisisgaw, nagbabasaan, nagtutulakan at minsan ay unahan sa kung ano mang bagay ang makita naming nakalutang sa tubig.  Hanggang pareho kaming napagod at nag unahan kami sa malapad na bato na may bahaging nakalitaw sa tubig.  Nauna akong nakaahon at agad nahiga sa ibabaw ng bato.  Sumunod siyang hapong-hapo at hindi agad sumampa sa bato, lumapit lamang sa tabi ko at sinabuyan ako ng tubig.  Dahil sa pagod hindi ko na nagawang gumanti tumagilid lamang ako patalikod ako sa kanya .  Pagtihaya ko nakahiga na rin siya sa tabi ko.  Napagmasdan ko ang kanyang katawan kitang-kita sa liwanag ng buwan ang kanyang kahubdan.  Ang kanyang mga mata ay titig na titig sa buwan kaya hindi niya namamalayan na pinagmamasdan ko siya, mula ulo pababa ay tiningnan ko siya.  Napadako ako sa ibaba niyang bahagi.  Noon ko lamang napagmasdan ang kanyang ari.  Malaki na rin pala yun kagaya ng sa kin, naalala ko pa noong sabay kaming nagpatuli,sinamahan kami ng ng Tatay niya dahil Grade III pa lang kami noon,  magkasama din kami habang nililinisan ng pinaglagaan ng dahon  bayabas ang aming mga tite .  Ngayon ay ibang-iba na ang itsura nito.  May maliliit na rin buhok sa puno nito at ang kanyang bayag at medyo lumaki na rin.
“Hoy! Ano tinitingnan mo diyan ha?” nagulat ako ng bigla niya akong tinulak.
“A e wala, naalala ko lamang noong magpatule tayo, ibang-iba na itsura niyan kesa noon ano?” ang nabigla kong sagot.
“Oo naman , ang liit pa kaya natin noon kaya maliit pa din ito, ngayon malaki na, yang sayo nga ang laki e, tingnan mo ang tigas na, ahahaha!”
Noon ko lamang napansin na matigas pala ang tite ko, hindi ko alam kung bakit, tatakpan ko sana pero lalo pang tumigas ng mahawakan ko.
“Hala ano ginawa mo diyan, bakit yan nagalit? Haha!”
“Wala, wala naman akong ginagawa, basta na lamang, ewan ko. At nagkatawananan kami. Naupo na rin siya sa tabi ko.
“Ton, salsal tayo!’ ang seryoso niyang sabi.  Hindi na bago sa akin ang salitang iyon.  Madalas kong madinig iyon sa school o kahit sa laruan lalo na sa mga mas matatanda naming kalaro ginagawa daw nila yun at nasasarapan sila tuwing ginagawa nila yun. Pero kahit kailan hindi ko pa iyon nagawa.  Hindi ko alam pano gawin. Alam ko hindi pa rin niya iyon nagagawa dhil wala naman siyang nababanggit.  Wala naman kasing porn movies kaming napapanood noon,  kaya wala kaming idea pano ung gawin at hindi ko rin magagawa iyon sa bahay dahil isang kwarto lamang tinutulugan namin ng Tiyo, sa kama siya at ako sa sahig na nilalatagan ko lamang ng banig sa gabi.
“Pano tayo magsasalsal e hindi naman tayo marunong?”
“Bahala na, sabi ni Ryan, hihimasin lamang iyon, sa kanya din naman walang nagturo kusa lamang niyang natutunan.”
“Sige, subukan nga natin para malaman nga natin kung totoo sinasabi nila na masarap yun”
“Game?”
“Game!”

---

Hinawakan ko ang titi ko, Tiningnan ko rin titi niya, mas mahaba ang titi ko pero mas mataba ang sa kanya.  Parehong mapula ang mga ulo pero ang sa akin ay ala pa yung maliliit na buhok na kagaya ng sa kanya.   
Sinimulan kong himasin ang tite ko at pakiramdam ko lalo pa itong tumigas.  Hindi ko alam ang nararamdaman ko parang may kakaibang kiliti na nanggagaling sa tite ko ang umaakyat sa boo kong katawan.  Tumingin ako kay Cocoy, nakatingin siya sa buwan at halata ko ring nasasarapan.  Pinagbuti ko ang pagkakaupo at tumingin sa malayo, kay sarap pagmasdan dalawang kabataan na wala pang muwang sa kahalayan ang magkasamang nagpapaligaya sa kanilang mga sarili sa ilalim ng liwanag ng buwan.  Kakaibang kiliti ang nararamdaman ko parang maiihi ako na hindi ko maipaliwanag basta one word to desribe.  MASARAP. Pero kung paano naging masarap hindi ko alam, basta gusto ko iyong pakiramdam.  Muli tumingin ako sa kanya at nakatingin din siya sa akin.  Nakangiti at sumenyas pa ng thumbs up, ibig sabihin ok siya.  Muli tumingala ako hindi ko alam kung gusto kong pumikit,  sa liwanag ng buwan kita ko ang ulo ng titi ko na lilitaw,  lulubog sa pagitan ng hinlalaki at hintuturo ko.  Natutuwa akong tingnan ang itsura ng titi ko pansin ko rin na tila lalo itong pumula. Parang kusang humihigpit ang kamay ko at habang hinihigpitan ko ay lalo namang sumasarap ang pakiramdam  Tiningnan ko si Cocoy, parang nangingisay siya, nakaunat ang dalawang binti at naka kagat labi. Nang biglang.
“Ahhhh……” sabay sirit ng kung anong likido mula sa titi niya.  Patuloy na pag agos sa kanyang kamay. At patuloy din ang di maipaliwanang na expression ng muka niya.  Nawili ako sa panonood sa nakakaaliw niyang itsura at sa pagmulat ng mata niya.

“Ano tapos ka na rin ba, “
“Hindi eh, “
“Anong hinde?”
“Wala, walang ganyan.”
“Ang duga naman ako lang nilabasan,” at napansin din niya ang unti-unting lumalambot kong tite.
“E ayaw, hindi gaya ng sayo”
“Hindi ka kasi marunong ganito lamang naman yun,”  Hinawakan niya ang titi ko ng kamay niyang may katas ng lumabas sa kanya. Bigla akong nakaramdam ng kakaiba.  Mas masarap kesa nung ako ang humahawak may kakaibang sensasyon ang dulas na nanggaling don sa likidong iyon, kakaiba ang bawat hagod niya.  Ramdam na ramdam ko ang mabilis na pagtigas ng titi ko.  At ang init na nagmumula dito ay halos magpabaliw sa akin.  Maya maya pa ay nakaramdam akong muli na parang maiihi ako na kakaiba, hanggang kusang umunat ang aking hita kasabay ng kakaibang pakiramdam na lalong lumalaki ang titi ko.  At kasabay nito ay nanghina ang aking tuhod at ang panginginig ng katawan ko at biglang naramdamam ko na lamang ang biglang pagpulandit ng kung anong katas mula sa matigas kong ari.  Pipigilin ko sana upang huwag malagyan ang kamay ni Cocoy pero hindi ko kaya pumikit na lamang ako at dinama ang kakaibang pakiramdm na iyon.
“Ayan tapos ka na rin, masarap diba?” si Cocoy
“Oo naman kakaiba nga pala yun, kakaiba ang sarap!” ang nakangiti kong sagot
“Hehe, ang dami nga ng nailabas mo oh!” at ipinakita niya sa akin ang kamay niyang basang basa.
“E ano pala tawag diyan? Kakaiba amoy e”
“Tanga di mo alam ito? Tamod tawag dito, semen sa English”
“Hahaha…oo nga pala nadinig ko na yan sa usapan nila dati, “
“Oo, ito nga yun, o ayan ang tamod mo,” at ipinunas pa niya sa braso ko ang kamay niya.
“Sa yo din naman ang iba diyan diba? Di naman sa akin lahat yan.” At kumuha pa ako ng tamod na tumulo sa may puson ko at pinahid sa balikat niya. Gumanti rin siya at kumuha din sa may puno ng titi niya at pinahid sa akin, naghabulan kami habang nagpapahiran ng mga tamod namin habang nagtatawanan.
“Lagot ka lalagyan kita pati sa buhok mo,” sigaw niya habang hinahabol ako.
“Subukan mo lalagyan kita sa mata mo, bahala ka!” at ako naman ang humabol sa kanya. Hanggang parehong kaming tumakbo sa dagat at nahugasan ang boo naming katawan.  Natawa kami dahil nawala ang mga katas namin.  Masayang masaya kami sa bagong karanasang iyon. Hindi ko malimutan ang karanasang iyon , minsan kapag mag-isa lamang ako sa bahay ginagawa ko iyon at nakasanayan ko na ring gawin basta may pagkakataon.  Sabi ni Cocoy ginagawa rin daw niya iyon madalas bago matulog dahil may sarili naman siyang kwarto.  At pagkatapos noon mahimbing ang tulog niya.

Natapos ang Grade VI.  Bakasyon na. hindi ko alam kung kaya kong mag-aral sa high school.  Mas malaki ang gastos sa high school dahil nasa bayan yun, walang high school dito sa baryo. Si Cocoy siguradong doon mag-aaral dahil kaya naman ng pamilya niya.  Pero ako kailangan kong mag-ipon. Ayoko namang habang buhay na ganito na lamang. Hindi namin yun pinag uusapan dahil alam niyang malulungkot ako.
Minsan sinabihan ako ni Cocoy.
“Ton sabi ni Yna magkita daw kayo sa aplaya mamaya, may sasabihin daw siya sayo”
“Ha, Ano daw iyon?” Bigla akong kinabahan “Galit ba siya?”
“Muka namang hinde, masaya pa nga e, hala ka baka manliligaw na sa yo, sagutin mo na agad.” Ang panunukso niya.
Hindi ko siya pinansin dahil nagtataka talaga ako iyon ang unang pagkakataon na niyaya niya ako sa aplaya.  Madalas kasi ako ang nagyaya sa kaniya pagkatapos kong siguraduhin na sasabihan kami ni Cocoy kung darating ng kapatid niya.  Ayaw na ayaw kasi ng kapatid niya na isinasama namin si Yna sa aplaya.  Ganon pa man ay naligo ako at pinili ko ang pinaka maayos kong damit, dumaan na rin ako sa tindahan at bumili ng softdrinks at tinapay.  Hindi naman gaanong nagtagal nakita ko siyang parating na mag-isa. Kahit sa malayo ay kita ko ang ganda niya.  Mula sa mahaba niyang buhok, ang mapupula niyang labi na parang laging nakangiti at ang pantay-pantay na ngipin ng puting puti lalo na  ang malagatas niyang kutis.  Ang ganda-ganda talaga ni Yna, lalo na at nililipad ng hangin ang kanyang buhok habang papalapit sa dagat. Para siyang model ng kilalang brand ng shampoo. Hindi na ako makapaghintay kaya sinalubong ko siya at iniabot ang dala kong meryenda.
“Salamat, o bakit may ganito pa?” ang bigla niyang sagot.
“Wala lang, baka kasi gutom ka na.”
“Tamang tama nga gutom na ako e, hindi na ako kumain kasi baka mainip ka sa paghihintay, naiwan nga pala si Cocoy kasi may pupuntahan daw saglit pero susunod daw siya mamaya.”
“May sasabihin ka raw?”
“Oo nga e, di ba piyesta na sa isang buwan, at alam mo naman tuwing piyesta, may Santacrusan.  Alam mo ba ako ang napili nilang Reyna Elena?” Ang parang nahihiya niyang kwento.
“Talaga! Wow! Congrats. Tama naman sila ikaw kaya pinakamaganda dito sa tin.”  Alam kong medyo malakas pagsasalita ko
“Hoy! Huwag ka nga maingay, nakakahiya, baka sabihin nila ang yabang ko naman.”
“Kahit na ano sabihin nila, gusto mo isigaw ko pa sa kanila na ikaw pinakamaganda dito sa atin, kasi ikaw ang Reyna Elena.” Sa isip ko gusto mo isigaw ko din na mahal na mahal kita, pero alam kong namang hindi yon pwede.
“Aba pag ginawa mo yun, uuwi naman ako iiwanan kita dito, bahala.” Ang pagbabanta niya.  “Pero may sasabihin pa akong iba sayo bukod don. Gusto ko sana ikaw ang escort ko. Payag ka ba?”
“Ha? Ah e….” at tuluyan na akong napatungo.
“Bakit bigla kang nalungkot, ayaw mo bang maging escort ko, hindi ka ba masaya?” ang naguguluhan niyang tanong.
“Nako, nagkakamali ka, masaya ako, masayang masaya, kung alam mo lamang ako na yata pinakamasayang tao sa sinabi mo,”
“Kung ganon e bakit ganyan itsura mo, parang hindi naman. Gusto mo ba maging escort ko? ” pag-uulit niya.
“Kung sa gusto, gusto-gustong ko at proud ako na ako ang pinili mo. Pero Yna hindi pwede…”
“Bakit nga?”
“Kasi wala akong isusuot, alam mo na, mahal ang damit sa ganon…” ang nahihiya kong sagot.
“Oo nga pala, nakalimutan ko, teka…  kaya lang wala din namang damit sa amin na kakasya sa yo, mas malalaki kuya ko e, di bale sasabihin ko kay Mama baka may alam siyang mahihiraman.”
“Nako, wag mong gagawin yun, nakakahiya naman yun,”
“E pano, hindi na lang ikaw escort ko?” At nakita ko ang lungkot sa mga mata niya.
“Ganito na lamang, pipilitin ko makaipon na pambili o kahit pangrenta ng damit bago mag piyesta, isang buwan pa naman, dadamihan ko na lamang ang ititinda para mas madali makaipon.” Ang pampalubag loob ko.  Nakita kong ngumiti siya pero pilit dahil alam namin pareho na imposible ang sinasabi ko, mahirap makaipon ng ganong halaga sa loob ng isang buwan.  Ganoon pa man masaya na rin ako dahil ako ang pinili niya sa kabila ng agwat ng aming buhay ibig sabihin hindi niya ako ikinakahiya.
Kinagabihan pinuntahan ako ni Cocoy habang nagtitinda ako ng balot. Ikinwento ko sa kanya ang lahat at ganon din pala kinuha din siyang escort ni Jaana kaya hindi siya nakasunod sa amin.
“E papaano yan, kaya mo bang makaipon ng ganon?
“Hindi ko alam pero kailangan kong gawin nakapangako na ako e.”
“Nakow, lover boy, ang yabang mo kasi, hindi ka pa sure kung kaya mo e nangako ka agad.”
“Wag mo na akong sisihin, tulungan mo na lamang ako mag-isip papaano ako magkakapera.”
“Sige, yung pang meryenda ko, idagdag na lamang natin sa iipunin mo tutal e bakasyon, madami naman makakain sa bahay, saka tulungan na rin kita magtinda, siguro naman ok na  yun.”
“Hulog ka talaga ng langit, Cocoy, ” sabay pisil sa pisngi niya “Siguro nga nga e isa kang anghel, na inihagis dito sa lupa dahil hindi ka bagay don.” Ang sarcastic kong pahayag.
“Naman, ang sama mo Antonio, ikaw na tutulungan e kaw pa nang aasar.”
“E kasi naman magkano ba pangmeryenda mo, 10 pesos sa isang araw,   magkano ba yun  sa isang buwan 300. Haay nako ang laki pa ng kulang non.”
“Sabagay, kahit doblehin yun ng Inay, na mahirap mangyari sa ngayon ang liit pa din. Di bale mag-iisip ulit ako.’ Ang concern na concern niyang sabi.
 Iyon talaga si Cocoy, karamay ko talaga sa lahat ng oras ang problema ko ay itinuturing niyang problema din niya.  Sa bawat pagkakataon nakikita ko sa kanya ang pagmamalasakit.
Isang tanghali habang abala ako sa paglilinis ng bahay, malayo pa nadinig ko boses ni Cocoy.
“Ton-ton, Ton-ton, andiyan ka ba?
Sumilip ako sa bintana at sinenyasan na pumasok siya dahil may ginagawa ako.
“Nandiyan ba ang higanteng tulog?” Iyon ang tawag niya kay Tiyo dahil madalas niyang makita yung tulog lagi sa bangko.  Umiling ako kaya dire-diretso siya sa loob.
“Ton, may good news ako sa yo baka ito na ang hinihintay mong pagkakataon, baka dito tayo magkakapera, baka ito na yun….”ang kinikilig niyang bungad sa akin.
“Oy, ano ba, ano yun, ano ba sinasabi mo?”
“Eto o, eto na yun…” may dinukot siyang papel mula sa bulsa niya. ‘Isinama ako ng Inay kanina sa palengke at nakita ko iyan sa may poste.  Kinuha ko agad at dumiretso na ako dito.”
“Ano ba to?” Nang basahin ko isang announcement pala para sa swimming contest.
“As if naman ay mananalo ako diyan, e hindi naman ako magaling lumangoy,”
“Magaling ka kaya, hindi nga kita maunahan diba? Hindi pa ako nananalo sayo.”
“E kasi lang bano ka sa paglalangoy kaya natatalo kita lahat dinadaan mo sa laro.”
“A ganon pala yun, bano ako, sige goodbye….ang sama mo, ” at nagkuwari siyang aalis na.
“Eto naman hindi na mabiro, pero hindi ko talaga kayang makipagpaligsahan sa paglangoy.”
“Kung ganon, mag practice ka, sasamahan kita, ako muna ang coach mo, remember ang first prize nyan ay 3000 pesos, kasya na yung pambili na damit mo sa Santacrusan. “
Sa sinabi niya bigla kong naalala si Yna. “Sige basta promise mo tutulungan mo akong magpractice ha.”
“Oo, ako bahala sayo!”
At mula nga no’n sa loob ng dalawang linggo ay nag eensayo ako paglangoy sa dagat habang inoorasan niya ang bawat paglangoy ko.  Araw-araw ay kailangan lampasan ko ang oras na nagawa ko ng nakaraang araw.  May pagkakataon din kaming pumupunta sa ilog upang doon ipagpatuloy ang pag papa practice dahil sabi nila ay mas madaling matuto sa ilog kumpara sa dagat na madaling lumutang.
Dumating ang oras ng patimpalak.  Sa isang resort sa bayan, ang daming tao, nakita ko ang mga kalaban ko  kumpleto ang swimming gear mukang sanay sa contest.  Pero nang mapansin ni Cocoy na kinakabahan ako binulungan niya ako.
“Isipin mo na lamang nasa unahan si Yna, nakasoot ng pang Reyna Elena at naghihintay sayo.”
Iyon nga ang naging motivation ko kung kaya ng magsimula na ang laban. Wala na akong pakialam sa kanilang lahat.  Ang isip ko ay nakatoon lamang sa unahan.  Elimination yun, pangalawa ako sa pinaka mabilis.
“Ton, alam mo kaya mo talunin yung nauna, focus lamang, ito na lamang ang last chance natin para makapag escort ka kay Yna. Galingan mo alam kong kaya mo yan.”
Tatlo lamang kami sa finals, mas maraming nag chi cheer dun sa dalawa dahil taga bayan sila pareho at maraming kilala, pero sa gitna ng nakakabinging ingay,  nadidinig ko pa din ang boses ni Cocoy.
“Go Tonton, kaya mo yan, para kay Yna, go Tonton” inisip ko ang sinabi niya, parang nakikita ko si Yna sa unahan masayang kumakaway at nag chi cheer sa akin.  Pagod na pagod na ako pero kailangan ko ito, Masakit na ang binti ko parang hindi ko na kaya,  pero kailangan kong manalo kaya pumikit ako at nag concentrate. Inisip ko ang mga sinabi ni Cocoy, kung matatalo ako dito, wala na kaming ibang chance pa.  Ayokong madisappoint si Cocoy, alam ko malaki tiwala niya sa akin. Ayokong magalit si Yna, baka hindi na niya ako kausapin. Kailangang galingan ko, kailangan manalo ako.  Kailangan ko ‘to. Kailangan kong ipanalo ‘to.  Binigay ko ang lahat ng makakaya ko.  Bahala na.
Sa katapusan ay ako ang nanalo, sobrang lakas ng sigaw ni Cocoy.  Bagamat marami ang bumabati sa akin, si Cocoy agad ang nilapitan ko kahit basang-basa ang katawan ko ay niyakap niya ako na nagsisigaw.
“Congratulations ‘Ton, you’re the best. Ang galing mo!”
“Hoy parang mas masaya ka pa kesa sa akin ah.”
“Oo pakiramdam ko nanalo din ako. Ang galing mo Ton. Ang galing ng bestfriend ko. Yoohoo!”
Mula sa bayan diretso kami kina Yna upang ibalita na may pera na ako at siguradong makakabili na ng damit. Kitang kita ko ang kislap mula sa kanyang mga mata.
“Talaga? Salamat Ton, sige sasabihan ko mga kaibigan ko na ikaw na talaga escort ko. Salamat ulit ha.”
Nagblow out ako kay Cocoy, nagdala kami ng pagkain sa likod ng malaking bato at doon ay muling pinagsaluhan ang kasiyahang iyon.
Itinago ko sa loob ng unan ag aking pera dahil wala naman akong cabinet na pwedeng paglagyan. Nangako ang nanay ni Cocoy na sasamahan kami sa bilihan ng damit upang makakuha ng mas malaking discount baka kasi pag kaming dalawa lamang ay samantalahin ng may tinda.  Habang duamaraan ang araw ay lalo akong na eexcite hindi lamang dahil magiging escort ako ni Yna kundi makapagsosoot din ako ng magarang damit.  Halos hatakin ko ang mga araw upang dumating ang pinakahihintay ko. Parang ang tagal ng dalawang linggo. Nakakainip ang haba ng bawat araw.
Isang hapon, tulad ng nakagawian ko, titingnan ko ang pera sa aking pinaglagyan. Kinuha ko ang aking unan, kinapa ko sa ilalim, wala, baka nasa kabila, wala din, sa dulo, wala. Kinabahan ako. Kumuha ako ng kutsilyo at tinanggal ang mga tahi, nailabas ko na halos ang laman nitong bulak pero wala talaga saka ko lamang napansin may maliit na butas sa sulok ang unan.  Napaupo ako sa kama ng tiyo at hindi na napigilan ang mapaiyak.
“Nasaan ang pera ko?” iyon lamang ang nasabi ko kasabay ng pagtulo ng aking mga luha.
Itutuloy


---

“Tonton, Tonton,” dumating na ang aking Tiyo.
“Tonton, nakapagluto ka na ba?” Tuluy-tuloy sa maliit naming kusina. “anak naman ng putakte, Tonton, nasan ka ba, bakit wala pang sinaing, ano ba ginagawa mong bata ka? tatamaan ka sa akin, lumabas ka diyan.” Alam niyang nasa loob lamang ako ng kwarto.
“Tiyo, nasaan ang pera ko?” ang malakas kong sabi pagkalabas ng kwarto.
“Anong pera pinagsasabi mo diyan, bakit wala pang sinaing?”
“Nasaan ang pera ko? Bakit mo ninakaw ang pera ko?” Hindi ko pinansin ang sinabi niya.
“Dahan-dahan ka ng pagsasalita, sabay sampal sa kanan kong pisngi, Okey, okey kinuha ko ang pera mo, hindi ko ninakaw, ibabalik ko din naman sana, tumaya ako sa sabong para sana dumami pa kaya lang minalas,  natalo, wala na! O, ayan, iyon ba ang  gusto mong madinig?”
“Pero Tiyo pera ko iyon bakit mo ipinatalo sa sabong, pambili ko iyon ng….”
“Oo nga iyo yun, alam ko yun, babayaran ko naman diba?,  makaluwag-luwag lamang ako babayaran ko iyon huwag kang mag-alala, ang yabang nito nagkaroon lamang ng konting salapi akala mo na kung sino.”
“Hindi mo kasi naiintindihan mahalaga sa akin  ang perang iyon, wala kang karapatang nakawin iyon dahil hindi iyon sa yo.? Sigaw ko.
“Ang kapal ng mukha mong pagsalitaan ako ng ganyan, “ sabay suntok sa aking tagiliran na ikinabagsak ko sa sahig.  “Kulang pa ang karampot mong pera kung babayaran mo lahat ng utang na loob mo sa akin.” Nabigla man ako, pero hindi ako umiyak, hindi masakit ang suntok, mas masakit ang katotohanang wala na ang pera, wala na akong pambili ng damit.”
“Tumayo ka na diyan at magluto ka na, kanina pa ako nagugutom. Tama na iyang mga kaartehan mo, kalalake mong tao ang arte mo, ano ba kamo bibilhin mo sa pera mo?” Tumayo ako diretso sa pintuan, tumakbo ako palabas, nadinig ko ang tawag niya.
“Hoy Anthony, san ka pupunta, di ba sabi ko magluto ka muna, hoy bumalik ka nga, masasaktan ka lalo,”
Wala akong pakialam, tumakbo ako ng tumakbo, at dinala ako ng aking mga paa sa likod ng mga bato.  Muli saksi ang mga batong ito sa lahat ng sama ng loob ko, sa lahat ng galit ko kay Tiyo. Sa lahat ng sama ng loob ko sa ginagawa niya sa akin.  Bakit ba may mga taong katulad niya, bakit napakasama niya? At naalala ko ang Inay, sanay narito ka para damayan ako. Umiyak ako.  Iyon lang ang maaari kong gawin ang umiyak nang umiyak.
Nang gabing iyon hindi ako umuwi sa bahay. Wala akong pakialam kung magalit man ang Tiyo.  Sabagay hindi naman iyon mag aalala dahil wala iyong pakialam. Nahiga ako sa isang bangka. Nakatitig sa mga bituin.   Hindi ko alam kung gaano ako katagal sa ganoong posisyon bago ako nakatulog.  Nang maramdaman ko na may mga tao na saka lamang ako bumangon.  Naglakad muli ako ng naglakad,  Hindi ko alam ang gagawin ko, hindi ko rin nagawang magtinda ng isda na alam kong ikakagalit ni Aing Pasing.  Saka na lamang ako magpapaliwanag sa kanya, iyon na lamang ang naisip ko.
Gabi, sa pwesto ko ng balot.  Dumating si Cocoy.
“Ton, ano nangyari sa’yo?, maghapon kitang hinanap, pinag alala mo ako ah, hindi ka rin daw nagtinda ng isda kaninang umaga, saan ka ba galing, nagsakit ka ba? Ano kumusta na?” ang sunud-sunod niyang tanong na parang naghihintay din nga sunud-sunod na sagot.
Sa pagitan ng pagbibili ng balot, paputol-putol kong ikinuwento sa kanya ang lahat.
“Demonyo talaga ang Tiyo mo na yun, bakit ba may nabubuhay na tulad niya?” ang puno ng galit niyang nasabi. ‘Nako kung hindi lamang masama pumatay ng tao, nilason ko na Tiyo mo.” Nangigigil niyang sabi.
“Coy, gusto ko ng maglayas, paano ko haharapin si Yna, umaasa na siya na ayos na ang lahat.  Pati mga magulang niya tiyak na magagalit sa akin. Gusto ko na yatang magpakamatay.”
“Tonton naman, wag kang magsalita ng ganyan, alam ko mauunawaan nila nangyari sa  yo.  May isang linggo pa naman baka makaisip pa tayo ng paraan.”
“Paano? wala ng ganoong contest,  abala na ang lahat sa preparasyon. Diba sabi ni Yna naipagpatahi na siya ng damit?”
“Wala pa rin naman akong sosootin ah, sabi ng Inay magrerenta na lamang kami sa bayan para makatipid tutal wala namang gagamit no’n pagkatapos.  Alam ko na ‘Ton, kakausapin ko ang Inay na ipagrenta ka na rin tapos huhulugan mo sa kanya lingo-lingo.”
“Nakakahiya naman yun, saka papayag kaya ng Inay mo?”
“Susubukan ko, papatulong ako kay Ate, gusto rin naman ng Ate na maging escort ka, sabi nga niya tayong dalawa lamang naman ang papanoorin niya sa Santacrusan.”
Natapos ang usapan namin na kahit hindi pa ganoong kalinaw ay nakasilip ako ng konting pag-asa. Muli tiningnan ko si Cocoy habang pauwi siya.  Napakaswerte ko sa kanya. Napakabuting tao niya. Sana wag siyang magsawa na samahan ako lalo na sa ganitong pagkakataon. Umasa na lamang ako sa gagawin niyang tulong tutal naging napakabuti naman talaga sa akin ng pamilya niya. Palibhasa nga lumaki si Cocoy sa mabubuting halimbawa kaya siguro naging napakabuti rin niya.
 Iang gabi isang lalaki ang napansin kong tingin ng tingin sa akin habang abala ako sa pagtitinda ng balot.
“Kuya, balot po.”
“Ikaw ba si Tonton?”
“Opo, bakit po?” At lumapit sya sa akin, at iniabot ang kamay niya.
“Ako si Mr. Santos, Ferdinand Santos,  trainor ako sa Philippine Swimming Team, Nagbakasyon lamang ako diyan sa Resort sa kabila.  Napanood ko noong manalo ka.Congrats! ang galing mo, sino nagturo sa yo lumangoy?” ang pag-usisa niya.
“Salamat po. Nako, wala po, lumaki na po ako dito sa tabing dagat at libangan na po namin ang maglangoy, kami lang  ng kaibigan ko ang nag-aaral noon.”
“Magaling! Gusto mo bang lalo ka pang humusay sa paglalangoy, may potensiyal ka, pwede kang sumikat kung matuturuan ka ng maayos, kailangan mo lamang siguro ng proper training at professional trainor”
“Hindi po pwede iyon, wala po kaming pambayad, saka wala din po akong oras, nagtitinda po ako ng isda sa umaga at balot sa gabi tulad ngayon para makaipon at ng makapag-aral ako sa pasukan.”
“Ilang taon ka na ba?”
“ 13 na po.”
“So sa pasukan ay high school ka na?” Tumango lamang ako. “E paano kung sabihin ko na bibigyan ka namin ng scholarship, mag-aaral ka ng libre sa Maynila, habang nagtetraining ka din, don ka na din titira at bibigyan ka din ng monthly allowance?” ang nakangiti niyang paliwanag.
“Talaga po?” alam kong namilog ang aking mga mata dahil sa tuwa.
“Oo, iyon ay kung papayag ka.”
“Opo, payag ako, pangarap ko po na makapunta ng Maynila at makapag-aral pa doon. Gusto ko po iyon sir. Ano po ba kailangan ko para maging scholar ninyo?”
“Simple  lang, kailangan lamang natin ang pahintulot ng magulang o guardian mo, papirmahin lang natin siya ng consent at maging masunurin ka lamang lalo na sa oras ng training, that’s it.”
“Wala na po akong mga magulang.”
“Aba e kung ganon mas madali pala hindi ka na mahirap ipag paalam, kung desidido ka talaga sa Sabado  maghanda ka, para maibigay ko sa iyo ang iba pang detalye” Marami pa siyang ibinigay na instructions, puro tango lamang ako. Ang nasa isip ko noon ay sana dumating si Cocoy para maikwento ko sa kanya ng magandang balitang ito.
“Wow Ton, totoo ba yun, magiging pofessional swimmer ka na? ang galing naman, Congrats, sabi ko sa yo e. Wag kang mawalan ng pag-asa.”
“Oo nga e, sana ito na ang simula ng katuparan ng pangarap natin, ng pangarap namin ng Inay. Salamat ‘Coy ha sa lahat ng tulong mo.” Pero napansin ko ang lungkot sa kanyang mukha. “E hindi ka naman yata masaya ah.”
“Masaya ako pero nalulungkot din kasi iiwan mo na ako, mapapalayo ka na. baka malimutan mo na ako pag marami ka ng kaibigan”
“Ano ka ba mag-aral lamang ako doon, babalik pa  din ako dito, saka paano kita makakaimutan e ikaw ag nag-iisang Cocoy na kilala ko, ikaw lamang ang nag-iisang Best Friend ko.”
“Promise mo yan ha, basta, dadalawin mo ako dito ha hindi mo ako kakalimutan ha?”
“Oo naman!” at inakbayan ko siya umakbay din siya sa akin. Iyon ang isang pangako na alam kong hinding hindi ko sisirain.  Mahalaga sa akin si Cocoy at alam kong hindi ko siya makakalimutan kahit ano pa ang mangyari.
Humanap ako ng tamang pagkakataon para magpaalam sa Tiyo. Martes na ng umaga ako aalis at Linggo noon nakapagtatakang wala siya sa inuman.  Habang ipinaghahanda ko siya ng  pagkain pinakiramdaman ko ang mood niya. Nang maramdaman kong hindi mainit ulo niya, naupo ako sa bangko paharap sa kayan.
“Tiyo, may sasabihin po ako….” Ang pautal  kong simula
“Wala pa akong pera, kung iyon ang sasabihin mo, sinabi ko naman na babayaran kita pag nakaluwag ako, don ka nga sa loob at nawawalan ako ng gana.” Ang naiinis niyang sagot kahit hindi tumitingin sa akin.
“Hindi po ako naniningil, kaya lang e …
“Kaya lang e ano? Ano ba kasi yun ang dami mong pasakalye, sabihin mo na.”
“Magpapaalam po kasi ako…”
“Magpapaalam ka na maglalakwatsa kayo ni Marco, bahala ka, nagpapaalam ka pa e lagi naman kayong magkasama non, kahit hindi ko alam e umaalis kayong dalawa,  ‘wag ko lamang malalaman na puro kabulastugan ginagawa ninyong dalawa at pati yang si Marco makakatikim sa akin.” Ang pagbabanta niya.
“Tiyo, magpapaalam na po ako, aalis na po ako,  pupunta po ako sa Maynila,” ang lakas loob kong putol kahit nagsasalita pa siya.
“Ha? Sa Maynila?” Kita ko sa mukha niya ang pagkabigla at saglit siyang natigilan. Pupunta ka ba kamo sa Maynila. Ang lakas naman ng loob mo, iba ang buhay doon kesa buhay dito, dito pag nagutom ka kumatok ka lamang sa pintuan ng kapitbahay may magpapalamon sa yo, doon maglupasay ka man sa gutom, hahayaan kang mamatay. Iyon ba ang gusto mo?” ang may pag-aalala pero pangiinsulto niyang sagot.
“Tiyo, may nag-alok po sa akin ng scholarship, pag-aaralin po ako at may allowance pa, sayang din po naman.”
“Marami na ang naloko diyan sa skolar schoharship na ganyan. Kung sabagay hindi ka rin naman yata papipigil, matigas naman talaga ang ulo mo, bahala ka, huwag ka lamang babalik dito isang araw na umiiyak at sasabihin mong tama pala ako.” Sabay tayo sa pagkain diretso sa pinto at nakita kong naglakad palayo.
“Tiyo sa Martes na po ang alis ko.” Pahabol ko sa kanya. Hindi ko alam kung nadinig pa niya o talagang hindi na pinansin ang sinabi ko. Hmp, galit ka lamang kasi mawawalan ka na ng delihensiya. Bahala ka basta nagpaalam na ako sa inyo. Hindi pa rin nawawala ang galit ko sa kanya hanggang sa mga oras na iyon dahil sa kinuha niyang pera ko. Gusto ko naring makalaya sa kanya.
Lunes ng gabi,  tulad ng inaasahan nagpunta ako sa likod ng malalaking bato.. Bukas na ang alis ko. Sasamantalahin ko na ang pagkakataong ito upang pagmasdan ang dagat, na naging bahagi na ng aking pagkatao.  Dito ako nagsimulang mangarap at sana ito na ang simula ng katuparan ng  mga pangarap kong iyon.
May nakita akong tao, tama, si Cocoy, alam na alam talaga niya kung saan ako hahanapin, habang papalapit ay napansin kong may dala siyang bag. Pagkalapit pa lamang ay naupo siya sa tabi ko inilagay sa pagitan namin ag dala niyang bag.
“Tuloy ka na ba bukas?” bati niya
“Oo naman,” o ikaw san ka pupunta bakit may dala kang bag?”
“Sayo ‘yan ‘Ton, alam ko namang wala kang masyadong damit kaya wala ka ding madadala, mga bagong damit iyan na inihahanda ni Inay sa pagha highschool ko gusto kasi niya sa siyudad ako mag-aral kaya don din ako titira, may apat na pantalon diyan, ilang t-shirts, medyas, at shorts may pitong  bagong briefs din diyan. Bacon na garter ng briefs mo. Nakakahiya yun pag nagsimula ka ng magtraining.” Alam kong pinipilit niyang magpatawa pero nahihirapan siya. Nakatingin lamang ako sa kanya, dala ng pagkabigla, hindi ako makapagsalita.
“Wag kang mag-alala sinabi ko na ‘yan kay Inay, noong una nagalit siya pero sinabi ko na wala ka talagang madadalang damit kaya ayun pumayag na lamang at pinapasabi na lagi ka raw mag-iingat at magdadasal.”
Tumayo ako at lumapit sa kanya, hindi ko na mapigil ang luha ko, humagulhol na talaga ako.  Masakit para sa akin ang iwan si Cocoy.  Si Cocoy ang nag-iisang tao na naging napakabuti sa akin. Siya lamang ang kaibigan ko.  Pero kailangan kong tiisin ang lahat alang-alang sa mga pangarap ko.  Kailangan kong maging matapang hindi lang para sa akin kundi para na rin sa kanya.  Siya ang inspirasyon ko alam kong malaki ang tiwala niya sa akin at ayoko siyang biguin.
“Cocoy, salamat ha”, sa pagitan ng paghikbi pilit kong ipinaparating sa kanya gusto kong sabihin, “Salamat sa lahat, hayaan mo balang araw makakaganti rin ako sa mga kabutihan ninyo,” Alam kong patuloy pa rin siya sa pag-iyak.  “Pakisabi na rin kay Nanay Paz, salamat ng marami.”
“Wala iyon,”  bumitiw siya sa pagkakayakap, “may mga biscuit nga pala akong nilagay diyan sa may bulsa, maaga alis mo bukas baka magutom ka sa biyahe, ang layo ‘non” Tumalikod siya para pahilim na  magpunas ng luha.  Subalit muli akong yumakap sa kanya mula sa likod.
‘Coy, hindi ko alam paano kita pasasalamatan, ang dami ko ng utang sa yo.”
“Basta mag-iingat ka lagi kung may pagkakataon, dalawin mo ako dito ha?”
“Oo naman.” Iyon lang naisagot ko
“O siya uuwi na rin ako may inuutos kasi si Ate. Mag-ingat ka sa biyahe.” Hinalikan ko siya sa pisngi bago siya nakalayo.
Alam ko dahilan lamang niya ang Ate niya, gusto niyang umalis na dahil lalo lamang siyang nasasaktan habang tumatagal. Alam niyang lalo lamang akong nahihirapan na makita siya na ganon. Iyon naman talaga si Cocoy, kahit kailan uunahin niya ang kapakanan ko kesa sariling kasiyahan.  Masaya na siyang makitang ayos lang ako kahit siya ay hindi.  Iyon si Cocoy, handang magsakripisyo para sa akin. Alam kong nagiisa lamang siya pero hindi naman masamang humiling  na sana may katulad siya sa Maynila. Sana makatagpo ako ng gaya niya doon. Muli akong napatingin sa  mga batong iyon at naalala ang pinagsamahan namin. Parang nanghihina ako, parang gusto ko ng mag back out parang hindi ko kayang iwan si Cocoy. Hindi ko kayang saktan siya. Muli ay tumulo ang aking mga luha at napaluhod ako sa kauna-unahang pagkakataon nagdasal ako.
“Diyos ko, tulungan mo po ako, sana po tama ang naging pasya ko.”
Itutuloy

---

Martes ng madaling araw, dahan-dahan akong lumabas ng pinto. Iniwasan kong gumawa ng ingay baka magising ang Tiyo.  Ayokong magtalo pa kami. Naligo agad ako, nag toothbrush at pagkatapos magbihis kinuha ko ang bag na bigay ni Cocoy at tinahak ang daan papuntang sakayan.  Maaga pa kaya minabuti kong maglakad na lamang hanggang kanto. Doon ako maghihintay ng jeep papuntang terminal. Sa Alabang kami magkikita ni Mr Santos. Talagang maaga pa, kahit sa kanto, wala pang tao, madalang din ang dating ng mga jeep, kaya  naupo muna ako. Maya-maya may nakita akong tao na papalapit, sigurado ako, ang Tiyo iyon, nako patay baka pigilan niya ako.
“Ton-ton, ikaw ba yan?” mahina niyang tawag habang papalapit.
“Opo Tiyo, pasensiya na po hindi ko na kayo ginising hindi na ako nakapag paalam, alam ko pong pagod kayo e.”
Lumapit siya sa akin at may iniabot. “alam kong mga ilang araw pa bago maibigay ang allowance mo, magagamit mo yan kung  kailangan mo.”
“Pero Tiyo…”
Hindi niya pinansin ang sinabi ko. “ O ayan na pala ang jeep papuntang terminal, mag-iingat ka sa Maynila ha.” Bagamat nagtataka ako sa ikinilos niya minabuti kong manahimik.
Sumakay na ako pagkatapos magpaalam. Tiningnan ko si Tiyo pagkatapos makaupo ng maayos sa jeep.  Kung hindi ko siya kilala iisipin ko umiiyak siya habang kumakaway sa akin.  Pero nang  pinunasan niya ng likod ng kanyang kamay ang kanyang mga mata saka tumungo, hindi ko maiwasan ang maguluhan. Umiiyak nga ang Tiyo, pero bakit?  Sa jeep tiningnan ko ang iniabot niya 4,000.
Nasa bus na ako ng makaramdam ako ng gutom, naalala ko sinabi ni Cocoy na may biscuit sa bag. Dinukot ko ang biscuit.  May nakapa akong papel. Kinuha ko ito. May nakasulat na pangalan ko. Sulat. Sulat mula kay Cocoy.

“Ton, hindi ko alam kung papaano magpapaalam sa yo kasi alam ko pareho tayong mahihirapan. Ayokong dahil sa akin ay magbago isip mo at huwag ng tumuloy. Kailangan mo yan “Ton. Lakasan mo loob mo. Nandito lamang ako palagi, alam mo yun.  Lagi  kang mag-iingat. Naniniwala akong hindi ka makakalimot gaya ng pangako mo sa akin. Ako din hinding hindi kita makakalimutan. ‘Ton ikaw lang nagpapasaya sa akin kaya patuloy akong aasa na balang araw babalik ka at magkakasama muli tayo….
Hindi ko na mabasa ang mga sumunod pa niyang sinabi sa sulat. Hilam na sa luha ang mga mata ko.  Mabuti na lamang at kokonti ang sakay ng bus na iyon.  Lahat halos ay natutulog sa biyahe. Nawalan na ako ng gana kumain.  Tumingin ako sa labas, inalala ang masasayang araw namin ni Cocoy. Hindi ko na matandaan kailan kami nagkakilala, hindi ko na rin matandaan bakit naging close kami, ang alam ko lang malaking bahagi ng aking buhay ang iiwan ko sa lugar na ito.  Hindi ko iyon makakalimutan at balang araw babalik ako, babalikan ko si Cocoy.  Alam ko maghihintay siya.  Sana nga Cocoy hintayin mo ako.  At muli tumulo ang luha ko kahit pinipigil ko.
“Salamat Cocoy,” Iyon lamang ang naibulong ko sabay halik sa kapirasong papel na iyon.
Madali naman kaming nagkita ni Mr Santos, isinakay niya ako sa kanyang kotse at nagtungo kami sa training center.  Maaga pa noon pero abala na ang lahat sa pag pa practice.  Ipinakilala niya ako sa kanila, hindi ko na matandaan ang pangalan nila maliban sa tinawag niyang coach na sinabihan niyang kaw na bahala.
Sinamahan ako ni Coach sa  dorm hanggang sa magiging kwarto ko.  Walong double double deck  ang naroon, tig apat kabilaang sides sinabi niyang ako sa taas ng nasa dulo dahil okupado na ang lahat.
“Sige magpahinga ka na muna diyan at mamayang hapon may orienation tayo.” Iyon lamang sinabi niya at sinara na niya ang pinto.
Naupo lamang ako at nag-isip. Ito na ang simula ng bagong kabanata sa aking buhay.
Mabilis lamang ang orientation.  Straight to the point ang speaker.  Inisa-isa ang house rules.  Napakahigpit lahat nasa oras pati ang pagkain. Sa bawat pagkakamali may nakatapat na punishment at 3 memo automatic out.  Tanggal sa scholarship program.  Parang military training lang ah, bulong nung nasa likuran ko.  Sa isip ko kailangan kong kayanin ang lahat ng ito, hindi ako dapat sumuko.
Hindi naging madali para sa akin ang adjustment dito sa bagong mundo ko. Hindi ako makatulog sa gabi dahil sa ingay. Madalas din ang inuman kahit alam naming lahat na iyon ay bawal.  At maraming pang nakakairitang pangyayari na ibang-iba sa simpleng buhay ko sa probinsiya.
Tama si Tiyo, mahigit pang 3 linggo bago ko natanggap ang allowance ko.  Kung inasahan ko ang konting perang dala ko malamang namatay na ako sa gutom dahil sa pakiramdam ko walang magbibigay sa akin ng pagkain sa mga taong naririto. Iba pala dito, ibang-iba sa sports na iniisip ko na nagbi build ng camaraderie sa isat-isa. Dito pala ay survival of the fittest kanya-kanyang diskarte para tumagal at mabuhay. Hindi baleng mang apak ng tao mailigtas lamang ang sarili.  Hindi ako sigurado kung kakayanin ko ang buhay dito, kanya-kanya silang grupo at upang huwag madamay sa kanilang gulo, pinili ko na lamang ang mag-isa.  Wala dito si Cocoy, walang magtatanggol sa akin. Walang magbibigay ng moral support.  Ilang ulit ko ng binalak tawagan siya dahil naalala ko sa huling bahagi ng sulat niya ay nakalagay ang cell phone number ng Ate nya na sabi niya ay pwede kong tawagan in case kailangan ko tulong niya dahil sa pasukan pa siya ibibili ng Itay niya ng cellphone.  Pero hindi ko itinuloy. Ayokong mag alala siya , ayokong pilitin niyang bumalik ako sa probinsiya dahil masisira lahat ng pangarap ko.  Minabuti ko  na lamang sarilinin ang sakit.  Sapat na ang hirap na tinitiis ni Cocoy sa aming paghihiwalay at ayoko ng dagdagan pa iyon. Napakarami ng sakripisyo ang nagawa niya para sa akin.  Ayoko rin isipin niya na nabigo ako, ayokong isipin niya na hindi ko kaya dito.  Gusto kong magtagumpay, gusto kong makita niyang masaya ako, dahil alam ko kapag masaya ako masaya na rin siya.  Kaya tiniis kong huwag siyang kontakin, hindi ko kayang magsinungaling sa kanya, hahayaan ko na lamang isipin niya na busy ako sa training at pag-aaral.
Eksaktong tatlong buwan ako sa training ng makatanggap ako ng sulat mula kay Cocoy. Si Tiyo, pinaniniwalaan nilang lahat na nalunod.  Alam nilang pumalaot siya ng lasing at nakita na lamang kinabukasan ang bangka wala siya.  Patuloy pa rin ang paghahanap ng mga tauhan ng Coast Guard pero walang balita.  Pinigil kong umiyak dahil malalaman nilang may kamag-anak pala ako.  Nagpakilala akong ulilang lubos at wala ng natitirang kamag-anak ni isa man.  Kinagabihan pumunta ako sa simbahan upang ipagdasal ang kanyang kaluluwa. Nalimutan ko ang lahat ng galit ko kay Tiyo, naalala ko noong ihatid niya ako sa sakayan.  Iyon ang huling alala na naiwan sa akin. Naibulong ko na lamang sa aking sarili na sana ay nasa tahimik ka ng lugar.  Hindi na rin ako nagbalak umuwi, una ay mahirap magpaalam dahil nga ang alam nila wala akong kamag-anak, pangalawa wala rin naman bangkay kaming paglalamayan. 
Kahit sa school, mahirap ang naging sitwasyon ko, dahil alam nilang taga probinsiya ako mababa ang tingin nila sa akin. Ginagawa nila akong tanga dahil lamang wala akong cell phone at wala ring play station na madalas nilang ipagmalaki.  Pinagtatawanan nila pati ang tono ng pagsasalita ko. Hindi ako makasabay sa pinag-uusapan nila dahil hindi ko kilala ang mga artista at NBA players na bidang-bida sa kanila.  Hindi rin ako updated sa mga uso at hilig ng kabataan sa Maynila.  Madalas kung gugulin ang oras ko sa pag-aaral upang dito man lang ay may maipagmalaki ako, pero binibigyan nila ang ito ng masamang kahulugan at gusto ko raw magpa impress sa aming mga teachers. Hindi ko alam kung saan lulugar.
Maging ang mga teachers ay hindi fair ang pakikitungo sa amin.  Hindi ko malimutan na hindi nila ako pinayagang maglaro sa District Meet kahit ako ang nanalo sa Inter-color Competition.  Hindi sila nagbigay ng paliwanag basta ang sabi lamang ay hindi ako qualified. Pagkatapos ng matalo representative ng scholl namin ao pa rin ang sinisi nila dahil hindi ko raw tinuruan.
Sa dorm namin may naobserbahan ako, kapag ikaw ay mayabang o maangas kakainisan ka at sasabihan ng nagpapakitang gilas, kapag naman ikaw at simple o tahimik lang sasabihan ka ng nagpapakitang tao lamang o kaya ay sipsip.
Ganito ang naging karanasan ko sa Maynila.  Ibang-iba sa larawang binoo ko sa aking isipan noong nasa probinsiya pa ako.  Minsan gusto kong maniwala na tama ang Tiyo, hindi ko kaya dito pero  narito na ako, wala ng urungan, kahit nasa kabilang buhay na siya gusto ko pa ring patunayan na mali siya sa iniisip niya sa akin.  Hindi ako mahina, hindi ako talunan, lalaban ako sa kanila. Kaya lang madalas ko ring maisip na kakayanin ko siguro kung narito si Cocoy.  Naisip ko rin si Yna kailangan kong magsikap para sa kanya, kailangang kong patunayan sa kanya na tama ang desisyon ko kahit nasaktan siya.  Alam ko hindi naging maganda ang paghihiwalay namin hindi siya naniniwala na tama ang desisyon ko.  Ang alam lamang niya ay iniwan ko siya sa ere.  Hindi ko alam kung mapapatawad pa niya ako pero kung magtagumpay ako marahil saka lamang niya mauunawaan ang lahat.
Kay bigat ng pinapasan ko.  Ang hirap ng nag-iisa, para akong nahaharangan ng napakalaking bato, at kailangan ko itong itulak, kailangan ko itong alisin sa harapan ko dahil naniniwala ako na sa likod ng malaking batong ito ay may naghihintay sa akin na magandang bukas. Pero paano ko iyon gagawin sa kalagayan ko ngayon, nararamdaman ko unti-unti akong sumusuko.  Parang bibigay ako dahil sa ginagawa nila sa akin. Ang hirap pala talaga ng mag-isa.
 Hindi ko alam kung bakit mainit ang dugo sa akin ni Coach.  Madalas niya akong sigawan, yung mga mali na hindi niya pinapansin sa iba sa akin ay malaking kasalanan na iyon, madalas niya akong ipahiya sa grupo at maliitin ang probinsiyang pinanggalingan ko. Minsan napilitan akong sagutin siya at ipinatawag ako sa office upang bigyan ng warning.  Pinilit kong habaaan ang aking pasensiya at tanggapin na lamang ang sinasabi niya inisip ko na lamang na siya si Tiyo.  Kaya lang may hangganan ang lahat, at nang minsan nilait niya pati ang nanay ko, nawala ako sa sarili ko at sinugod ko siya ng suntok. Nagdilim ang aking paningin
“Tatanggapin ko ang lahat ng panglalait  at ang pang iinsulto mo sa akin pero huwag na huwag mong idadamay ang nanay ko dahil hindi mo siya kilala at wala siyang ginawang masama sa iyo.’’ Sabay suntok, sapol siya sa muka.
“Eh bastos ka pala, hindi ka naturuan ng tama ng nanay mo? Sabay suntok sa akin, subalit mabilis akong nakailag.
Muli ko siyang sinuntok at pagbagsak niya ay sinakyan ko pa siya at sinakal. ‘wala kang karapatang sabihin iyan sa nanay ko. Hayop ka matagal na akong nagtitimpi sayo.”Ang sigaw ko sa kanya habang umiiyak.
Doon na kami inawat  ng mga kasamahan namin at inilayo ako.  Nang mahimasmasan ako, muli ay ipinatawag ako sa office ng director at binigyan ng final warning. Hindi rin nila ako binigyan ng pagkakatong magpaliwanag, ayon sa kanya walang puwang doon ang init ng ulo at ugaling lansangan. Gusto kong ipaliwanag ang side ko, gusto kong sabihin kung ano ang nangyari.
“Pero Ma’am, kahit tanungin mo po sila kung paano ako nilait ni Coach.” Tumingin ako sa mga kasama ako, naghihintay ako na magsalita sila, Kita ko sa muka nila ang awa sa akin pero ni isa ay walang nagsalita.  Wala na akong nagawa, pinigil ko ang umiyak, ayokong ipakita sa kanila na talo ako, pero napakabigat ng pakiramdam ko.  Hindi ko alam anu bang naging kasalanan ko sa kanilang lahat bakit hindi nila ako matanggap.  Kasalanan ko bang maging probinsiyano, kasalanan ko bang maging mahirap, kung kaya kailangan kong umasa sa scholarship na ito upang makapag-aral, kasalanan ko bang umaasa lamang ako sa kaunting allowance na ibinibigay nila upang mabuhay?  Kasalanan ba ang mangarap na makaahon ako sa kinalalagyan ko upang matapos na ang lahat ng pang aalipusta nila sa akin?  Hindi ko alam kung kasalanan nga ang mga ito.  Pero sana naman maunawaan ninyo ako, nasasaktan na ako sa ginagawa ninyo.  Gusto kong ipagsigawan sa kanila na hirap na hirap na ako sa pagtrato nila sa akin, na sana tratuhin naman nila akong tao. Pero alam ko namang wala ring mangyayari kahit lumuhod pa ako at magmakaawa pare-pareho silang masasama ang ugali. Tumayo ako at tuloy-tuloy na lumabas wala na akong pakialam sa sasabihin nila, Gabi na nang bumalik ako sa kwarto na parang wala pa rin sa sarili.  Hindi ko talaga alam kung tama ba ang desisyon ko na pumasok dito. Gusto ko na mag back out, gusto ko ng umuwi, Pero saan ako pupunta, ngayong wala na si Tiyo, ano na ang gagawin ko?  Hirap na hirap na ako sa kalagayan kong ito.  Siguro kung narito si Cocoy, hindi ako ganito, kahit papaano ay may kakampi ako.  Kahit papano may magsasabing tama naman ang ginawa ko o ginawa ko lamang ang dapat. Cocoy gaya ng dati sana bigla ka na lamang sumulpot.  Bakit kasi sinanay mo akong laging nakaasa sa iyo.  Sinanay mo akong tuwing kailangan kita lagi kang nandiyan. Pinaghandaan ko ang lahat pero hindi ako naging handa na wala ka sa tabi ko sa tuwing may pinagdadaana akong ganito.  Cocoy ikaw lamang naman ang nakakaunawa sa akin, sana sa mga oras na ito naalala mo rin ako.
At muli naalala ko ang mga paalala ng Inay, kapag pakiramdam mo wala ka ng magagawa, lalo kang lumapit sa Diyos, humingi ka ng awa at tiyak hindi ka niya bibiguin.  Pero tama ba ang Inay, bakit parang ang layo-layo ng Diyos, parang hindi niya ako madinig.  Hindi ba niya nakikita ang kalagayan ko? Ilang ulit na akong humingi ng tulong sa kanya pero ganito pa rin ang kalagayan ko.  May pinipili ba ang Diyos? Hindi naman ako nangangarap ng sobra, ang gusto ko lamang ay magkaroon ng direksyon ang buhay ko.  Ang gusto ko lamang ay maging masaya, wala naman akong inagrabyado, wala naman akong sinaktan, boong buhay ko naging mabuting bata naman ako, kahit ng mawala si Inay hindi ako nagreklamo, dahil alam ko sa bawat nangyayari may dahilan.
  Sa mga ganitong pagkakataon, madalas kong hanapin si Mr Santos upang itanong bakit ganito, kung alam  ba niya na ganito ang pinagdalhan niya sa akin, Gusto kong itanong kung ano ang nagawa ko sa kanya bakit niya ako dinala sa lugar na ito. Alam kong hindi maganda ang pinanggalingan ko dahil lubog ako sa hirap, pero mas impyerno ang pinagdalhan niya sa akin.  Oo nga at nakapag-aaral ako sa isang maayos na paaralan, kumakain ng sapat, pero mas gugustuhin ko pa sa amin na katawan ko lamang ang pagod hindi katulad dito pati utak at puso ko at sugatan na.  Pero naging mabuti naman siya sa akin, marahil ay hindi rin niya alam na ganito ang nangyayari sa loob. Itatanong ko na lamang sa kanya kung  maaari  ba niya akong ilipat, pero lagi siyang wala, laging nasa isang  Compettion daw.
Isang gabi nasa party ang lahat ng kasama ko sa room hindi ako sumama dahil baka magmukha lamang akong tanga don. Alam ko naman na gagawin lamang nila akong katatawanan.  Hindi rin naman nila ako pinilit sumama, mula ng suntukin ko si Coach, naging maingat na rin sila ng pagbibiro sa akin. Alam kong dahil malaki ang katawan ko alam nilang  hindi ko rin sila uurungan.  Noong una akala ko ay nakatulong ang mga pangyayari upang magbago tingin nila.  Subalit ang nagbago lamang ay hindi na nila ako tinutukso sa kung ano-anong pangalan pero iniiwasan naman nila ako, kahit sa pagkain ay mas madalas ngayong nag-iisa lamang ako.
Bandang hatinggabi, naalimpungatan ako, kahit madilim alam kong may nakahawak sa dibdib ko. Inalis ko ang kamay niya at pilit inaaninag kung sino.
“Sino ka ba, anong ginagawa mo” ang malakas kong tanong.
“Huwag kang maingay kung ayaw mong maeskandalo” Boses un ni Coach.
“Coach, ano ba ano bang ibig mong sabihin?”
“Sundin mo na lamang ang gusto ko at huwag ka ng magtanong.”
“Pero, coach, hindi naman tama yan, ano ba alisin mo kamay mo, ayoko…”
“Ayaw mo? Baka nalimutan mo na ang sabi ng director, isang pagkakamali mo pa, automatic out ka na uuwi ka na sa inyo, tanggal lahat ang pribelehiyo mo. Sige iyon ba ang gusto mo?
‘Ano to blackmail?
“Tawagin mo ng ganon kung gusto mo, pero kaya kitang pasamain, kaya kitang gawan ng kaso, “
Wala akong nagawa, itinaas niya ang aking damit at sinimulang halikan ang aking nipples.  Nakikiliti ako pero may kasamang sarap ang ginagawa niya.  Pinipigil kong umungol pero nahihirapan ako huminga na lamang ako ng  malalim upang hindi niya mapansin na nagugustuhan ko ang gnagawa niya.  Maya-maya ay ibinaba niya ang aking shorts, at hinalikan ang titi ko na nasa loob ng brief.  Ramdam ko ang init na nagmumula sa bibig niya na bumubuhay sa aking titi.  Gusto kong pigilan, ayokong tumigas siya pero hindi ko siya mapigilan, nararamdaman ko ang patuloy niyang paglaki. Alam kong nagugustuhan niya ang nangyayari.
Gamit ang kanyang bibig ibinaba niya ang aking brief, ramdam ko ang pag-igkas ng aking titi.  Marahan niyang dinilaan ang puno nito na mayroon ng tumutubo na maliliit na buhok,  patuloy siya pa pagdila habang hinihimas ang ari ko mula ulo pababa.  Pigil na pigil ako sa ginagawa niya.  Tila natalo na ako ng aking libog.  Ibinuka ko na ang aking hita at hinayaan siya sa gusto niyang gawin.
Patuloy siya sa paghimas.
“Ahhhh….” hindi ko na napigilan ng hawakan niya ang aking bayag. At nang simulan niya itong isubo, namilipit ang katawan ko sa sarap.  Nahawakan ko siya sa ulo upang idiin pa sa aking harapan. Wala na akong magawa alipin na ako ng ginagawa niya, animoy ilang milyong boltahe ng kuryente ang pumasok sa aking katawan.
Isinubo na rin niya ang titi ko ng boong-boo, at wala na akong magawa kundi isunod ang aking balakang sa twing itataas niya ang kanyang ulo.
“Masarap ba?” ang tanong niya.
“Oo, masarap!”
“Ano gusto mo itigil na natin? Hindi ko alam kung seryoso siya dahil hindi ko naman nakikita reaksyon ng mukha niya.  Inulit niya ang tanong
“Tigil na ba natin?
‘Huwag ituloy mo na,” ang pakiusap ko dahil alam kong malapit na akong labasan.
‘Sabi ko na nga ba malibog ka rin magugustuhan mo ito e.” At muli nagtaas baba siya sa aking titi.
Maya-maya naramdaman kong malapit na ako kaya sinabi ko.
“Coach, bilisan mo malapit na akong labasan bilisan mo please,” at ginawa naman niya,
“Ahhhh…ayan na coach…” at umagos na mula sa titi ko ang tamod na ilang buwan na yatang naipon. Nilunok niya ang lahat ng iyon. At sinaid pati ang konting natitira sa dulo.  Maya-maya naramdaman kong nagsasalasal siya sa tabi ko.
“Ang sarap ng tamod mo Tonton” iyon ang paulit-ulit niyang sinasabi.  At ilang sandali pa pagkatapos ng mahabang ahhhh…alam kong nilabasan na rin siya.  Bumangon siya at hinalikan ako sa noo, naamoy ko ang malansang amoy ng tamod ko.
“Hanggang sa muli,”
Nagulat ako sa sinabi niya, pero mas nanaig sa akin ang antok dahil na rin sa pagod, kaya nakatulog ako pagkatapos isoot ang nahubad kong damit.
Nang mga sumunod na araw parang ngbago na ang lahat, magiliw na ang pakikitungo sa akin ni Coach.  Maayos na niya akong kinakausap at binabati na niya ako kapag nagkakasalubong kami.
Subalit isang hapon pinilit na naman niyang gawin iyon habang ako ay naliligo. Pumasok siya sa cubicle kahit alam niyang naroon ako at agad siyang lumuhod upang isubo ang noong una ay malambot ko pang titi. Pagkatapos ay parang walang nangyari na lumabas siya.  Marami pang beses naulit iyon, at nang magtagal ay nakasanayan ko na rin hindi na ako nagsasalsal dahil alam ko naman bigla-bigla ay darating siya.  Ang kapalit nito ay ang maayos na pagtrato niya sa akin.
Tinanggap ko na rin ang lahat alang-alang sa aking pangarap.  Alam kong dahil dito hindi na ako matatakot na patalsikin sa scholarship.
Minsan isa sa mga ka dorm ko ang natulog sa tabi ko  si Jake dahil may mga trainees na hindi nakauwi dahil sa malakas ang ulan.  Nang tulog na ang lahat yumakap siya sa akin, hindi ko alam bakit niya yun ginawa.  Itinulak ko siya,pero ibinalik niya.
“Bakit si Coach lang ba ang gusto mo?”
Nabigla ako sa sinabi niya at bago pa man ako makasagot ay,
“Akala mo ba hindi ko alam ginagawa nyo ni Coach? Gusto mo bang malaman ng lahat ang ginagawa ninyo?
“Ano to panibagong black mail na naman?’ Bulong ko sa sarili ko.
Nang simulan niyang halikan ang tenga ako pumikit na lamang ako.  Mula sa leeg bumaba ang halik niya.  Itinaas niya ang damit ko. At hinalikan ang boo kong katawan.  Sa pagkakapikit, naramdaman kong kusang umaagos ang luha mula sa aking mga mata.  Hindi ako makaramdam ng libog, awang-awa ako sa sarili ko pero diring-diri din ako.  Pakiramdam ko parausan lamang ako ng mga taong hayok sa aking katawan.  Wala akong magawa.  Natapos siya sa ginagawa niya o siguro natapos  ang ginagawa niya na hindi ko namamalayan.  Mahihinang hikbi lang ang lumabas mula sa aking labi.
Lalong naging impyerno ang  buhay ko.  Naging parausan nga nila ako, kahit anong oras nila gustuhin hindi ako makatanggi dahil lagi silang may banta sa akin. Naging sunud-sunuran na lamang ako.  Pakiramdam ko laspag na laspag na ang aking katawan.  Pakiramdam ko ay napakarumi na ng pagkatao ko. Nakakadiri ang bawat ginagawa nila sa akin. Halos hindi ko na kilala ang sarili ko. Madalas akong tulala at nag-iisip ng malalim.  Natapos ang dalawang taon na impyerno ang nararamdaman ko, yung mga senior sa akin ay inilalaban na sa competition.  Alam ko isang araw ang batch na namin ang isasabak.  Naging immune na rin ang sarili ko sa buhay sa loob. Nagawa ko ng tiitisin ang lahat, alam ko isang araw makakalabas din ako dito, tatapusin ko lamang ang high school at maghahanap ng disenteng trabaho malayo sa kinalalagyan ko. Iyon na lang ang tanging motivation kung kaya gumigising pa rin ako sa umaga na may pag-asa.  Hindi ko na tinitingnan ang buhay ko ngayon kundi kung ano ang naghihintay sa akin sa  pagkatapos nito.
Subalit isang gabi naalala ko si Cocoy. Kumusta na kaya siya, parang napakahaba ng dalawang taon,  dalawang taon sa impyernong ito.  Muli pumasok sa isipan ko ang masasayang araw na magkasama kami. Naalala ko ang aming tambayan, ang malalaking bato, ang aming tawanan, kulitan, ano na kaya itsura ni Cocoy. Gwapo pa rin kaya siya, Nakakaakit pa rin kaya ang kanyang mga mata. Naalala ko ng gabing magpaalam ako sa kanya.  Muling nanumbalik sa akin ang sakit na naramdaman namin pareho.   Naaala ko ang pangako namin sa isat-isa.  Mabilis ang naging pasya ko, magbabakasyon ako sa amin. Kinaumagahan, kumuha agad ako ng Vacation Leave na madaling na grant dahil wala pa akong leave.  Inilagay ko sa bag ang ilang  mga gamit ko. Winithdraw ang pera ko sa ATM at agad lumabas.  Hindi ako nagpaalam kahit kanino.  Kailangan ko lamang makipagkita kay Cocoy, sobrang namiss ko na siya. Kailangan kong humingi ng tawad dahil nakalimot ako sa pangako ko sa kanya. Pero alam ko babalik ako dito.  Kaya ko ng tiisin ang lahat,  dalawang taon na lamang naman nakaya ko ang dalawang taon kakayanin ko ang dalawa pa. Impyerno man ang lugar na ito.  Ito na rin ang gagamitin kong puhunan para makaahon.

---

Bago magtanghali ay nasa amin na ako.  Nakakapanibago, wala si Tiyo, namiss ko rin siya kahit papaano, ang mga sigaw niya, pero hindi ko na gustong maranasan muli.  Luminga ako.  Malinis ang boong bahay, nasa ayos ang lahat.  Sino ang naglilinis dito? Nabuhay kaya si Tiyo? Diba sabi ni Cocoy hindi naman nakuha katawan niya. O baka nagmumulto siya.  Napangiti ako, kung noong buhay si Tiyo hindi siya naglilinis ngayon pa bang patay na o multo na lamang siya.  Haay…kung ano-ano naiisip ko.  Pumasok ako sa kwarto, malinis ang kama, binuksan ko ang bintana at ang kaisa-isang gamit na meron don ang electric fan.  Ops. Walang power.  Naputulan siguro. Wala na kasing nagbabayad ng bill.  Maaga pa naman nahiga ako sa kama.  Pinakiramdaman ko, ito ang unang pagkakataon na nakahiga ako sa kamang iyon dati sa sahig lamang ako naglalatag.  Wala naman si Tiyo dito na ako matutulog, hindi na rin ako sanay matulog sa sahig.  Hindi na rin naman niya ako masisipa sakaling ayaw man niya akong matulog dito.
Kay sarap pa rin umuwi sa sarili, hehehe..sarili ko nga ba ito…siguro naman dahil wala na si Tiyo, wala na rin naman siyang kamag-anak.  Ako lamang naman talaga ang kaisa-isang kamag-anak na meron siya.  Magkahalong saya at lungkot ang nararamdaman ko.  Hanggang sa makatulog ako.  Bandang alas 3 ng hapon, nakaramdam ako ng gutom, umaga pa nga pala ang huling kain ko. Kailangan kong kumain muna, tapos pupuntahan ko si Cocoy.  Kumusta na kaya siya.  Lalabas na sana ako papunta sa tindahan ni Aling Sonya  ng maramdaman kong may paparating.
“Ton, ton, nandiyan ka ba?”
“Huh! Si Cocoy ba yun, kahit iba na yata boses niya  kilala ko pa rin ” binuksan ko ang pinto.
“Tonton, ikaw nga” sabay takbo palapit sa akin. “Wow, ikaw nga Tonton, ang tangkad mo na, hahaha…”
“Cocoy, ikaw din naman ah, halos hindi kami magbitiw sa pagkakayakap.”
Bigla ko siyang hinalikan, smack, nabigla siya at tiningnan ako, heto naman ang nakakaakit niyang mata, parang nahypnotize na naman ako,  tapos bigla din niya akong hinalikan sa labi.  Hindi ko na alam gagawin, gumanti ako ng halik, matagal ang naging halikan namin.  Masarap, punum puno ng pagmamahal at pananabik, mainit ang bibig niya.  Aaminin ko ngayun lang ako nakipaghalikan. Kahit minsan hindi ko pinayagan na halikan nila ako lalo sa labi.  Pero alam ko kung paano humalik ilang porn movies na rin ang napanood ko kaya alam ko na gagawin. Hindi ko alam sino sa amin nagsara ng pinto.
Habol namin pareho ang aming hininga ng maghiwalay ang amig mga labi.  Konting titigan, halikan ulit. Hanggang mapaupo ako sa kama.  Tuloy pa rin halikan namin ngayon ay mas mapusok at mas mainit.  Napahiga ako at naramdaman ko itinataas niya ang Tshirt ko, ganon din ginawa ko sa kanya. Habang naghahalikan kami.  Hindi ko na alam sumunod na nangyari. Naramdaman ko na lamang pareho na lamang kaming nakahubad, tanging briefs na lang soot namin.
Pumatong siya sa akin, magkadikit ang matigas naming mga tite sa loob ng briefs.  Hinalikan niya ako sa tenga, sa leeg hanggang bumalik sa labi, tapos ay dinilaan din niya ang aking nipples.  Nakakabaliw ang ginagawa niya, ibang iba sa naramdaman ko sa dorm,  Ako naman ang pumaibabaw sa kanya.  Dinilaan ko rin ang nipples niya, puro ungol siya.
“Ton, ang sarap, sige pa.”
Lalo akong ginanahan kaya habang dinidilaan ko yung isa pinipisa pisa ko yung kabila.  Namimilipit na siya sa sarap. At lalong lumalakas ang ungol.  Hanggang bumaba ako sa puson niya, napapataas ang balakang niya kapag diniliaan ko ang pusod niya.
“Shit…ang sarap Ton. “
Habang hindi malaman ng kamay niya kung ano ang hihimasin, minsan ang ulo ko, minsan ang likod ko. Ibinaba ko pa lalo ang paghalik sa kanya, sinundan ng dila ko pinong buhok na nagsimula sa puson niya pababa. Namimilipit na siya at kitang kita sa mga mata ang nadaramang libog.  Hinalikan ko ang tite niya sa loob ng brief.  Kinagat-kagat ko papuntang singit. Nasasabunutan niya ako tuwing didilaan ko ang singit niya.  Nang bigla siyang bumangon at itinulak ako pahiga.  Ginawa niya lahat ng ginawa ko sa kanya.  At naintindihan ko kung bakit ganon reaction niya kanina, sobrang sarap nga.
“Ohhhh, Cocoy, sige pa. tuloy mo lamang iyan….”
“Ang sarap Cocoy, ang sarap talaga,”
Bigla niyang ibinaba ang brief ko at bumulaga ang malaki ko ng tite.  Tiningnan niya ito at ngumiti, hindi ko alam kung ano iniisip niya. Kaya tinanong ko siya.
“O bakit?”
“Wala, naalala ko lang noong huli kong itong nakita, noong magsalsal tao sa batuhan.”
Walang sabi-sabi bigla niyang dinilaan ang ulo nito, sobrang kiliti ang naramdaman ko, ganon pala pag mahal mo ang gumawa noon sa iyo, parang boong pagkatao mo ay kaya mong ibigay. Naalala ko unang karanasan ko kay Coach, pero ayoko siyang isipin. Tiningnan ko ginagawa ni Cocoy.
“Ang sarap ng bibig mo ‘Coy, ang init ng bibig mo”
Alam kong libog na libog na rin siya kaya bumaligtad ako ng higa sa kanya, at tinanggal na rin ang brief niya.  Umigkas ang mataba niyang titi, naalala ko ng huli ko iyon makita at  ilang beses  inisip maulit iyon. At ngayon nasa harapan ko na.  Dinilaan ko muna ang bayag niya na napakalinis.  Muli siyang namilipit sa sarap.
“Ahhhhh…..”
Saka ko dahan-dahang dinilaan mula puno pataas, paulit ulit.  Alam kong sarap na sarap siya dahil napapadiin ang pagsubo niya sa titi ko tuwing hahagurin ko ng dila ang kahabaan niya.  Maya –maya pa ay sabay naming sinasalubong ang bawat galaw ng aming mga bibig.
Kakaibang sarap, dahil alam kong habang nasasarapan ako ay nag enjoy din siya, maya maya pa bumilis ang galaw ng balakang niya.
“Ton malapit na ako, sabayan mo ako”
“Oo, Cocoy, malapit na rin ako”
 Muli naming isinubo mga tite namin at kasabay ng mahabang ahhhhhhh…. Nilabasan kami sa loob ng bibig. Sobrang sarap, sobrang dami lumabas, hindi ko alam gagawin nasa loob lamang bibig ko alam kong ganoon din siya, nagkatinginan kami at sabay na nilunok.  Pagkatapos ay nagtabi kami sa higaan at muling naghalikan nalasahan ko ang kaunting tamod na naiwan sa dila niya ganoon din naman siya.
Sabay bagsak ng mga ulo namin sa unan.  Walang imikan.
“Masarap ba,?” ako ang unang nagtanong.
“Oo sobra,sobrang sarap. Saan mo ba natutunan ang ganon?
“Secret! Hahaha” tara bihis na tayo treat kita kain tayo kay Aling Sonya.
“May secret ka pang nalalaman ngayon ha, “
Pero paano ko ba sasabihin ang naging karanasan ko sa dorm.  Mas mabuti ng wala siyang alam, mas hindi siya mag-aalala pagbalik ko don kung ang alam niya ay ayos lamang ako. Kilala ko si Cocoy poproblemahin lamang niya iyon baka pati pag-aaral niya ay maaapektuhan.
“Kumusta ka na pala, hindi ko pa pala iyon natatanong sayo”
“E pano ang libog mo agad.hahaha” sabay tawa ni Cocoy.
“Ako lamang ba, kaw din naman ah….”
“E di tayong dalawa pala. Ayos lamang ako, Tuwing  linggo pumupunta ako dito para linisin ang bahay ninyo, naiwan naman niya bukas kaya madali akong nakakapasok. Umaasa ako sa pangako mong babalik ka e, ayokong pagbalik mo madumi ang dadatanan mo, pero pasensiya ka na hindi ko naipakabit yung ilaw ninyo. Pinutol kasi mga 5 buwan after nawala Tiyo mo, hindi ko alam na darating ka ngayon”
  “Ah kaya pla, nagtaka nga ako bakit malinis dito.  Pasensiya na pala ha hindi na kita natawagan kahit noong nagka cellphone na ako, busy lamang lagi sa training, hayaan mo babawi ako sa yo ngayong bakasyon hindi ako aalis dto.”
“Talaga? Pangako iyan ha dito ka  boong bakasyon. Hayaan mo na yon, tapos na yon, ang importante nandito ka ngayon at kasama ko. Pagdating ko nga sa kanto sabi nong driver dumating ka daw, sobrang tuwa ko dito na ako tumuloy, Miss na miss na kita Antonio!”
“Miss you too Marcos!”
“Ibang-iba ka na ngayon, ang laki mo na at ang gwapo pa din, dami mo siguro chicks don ano? Pangungulit ni Cocoy.
“Hahaha magkasingtangkad pa rin tayo, siguro lagi ka pa ring nagsasalsal ano? Nakakatanggkad raw iyon sabi sa barberya ni Mang Oscar diba?.
“Tanda mo pa yun? Basta kalibugan talaga hindi mo malimutan, ano nga may girlfirend ka na ba sa Manila?
“Wala, bawal yun sa min, magagalit si Coach pag nalaman my girlfriend kami. Ikaw my girlfriend ka na ba?
“Oo, si Jaana, ang kulit e, kaya naawa ako pinagbigyan ko sinagot ko  na rin hehe.”
“Yabang mo pa rin…” sabay gulo sa buhok niya. “tara kain muna tayo.” At sabay kaming lumabas ng bahay upang magmeryenda. Gaya ng dati magkaakbay kami sa paglalakad na parang mga bata, minsan sinusuntok niya ako tagiliran at binabatukan ko naman siya.  Naalala ko ang aming kabataan, parang kailan lamang iyon. Nagayon heto ulit kami magkasama at nagtatawanan. Pero iba na. 15 na kami at siguro iba na rin priorities namin.
“Pero ‘Ton, mahal ko pala talaga si Jaana, nakalimutan kong sabihin, hehe”
“Baliw ka talaga, Ayaw mong aminin, pero noon ko pa alam yun,  siyanga pala, kumusta si Yna, galit pa rin ba sa akin?”
“Wala na akong balita doon, ang alam ko lamang sa Manila rin siya nag highschool, hindi ko lamang alam anong school.”
Nakaramdam ako ng konting lungkot wala na rin pala ang isa sa mga dahilan ng aking pagbalik.
Napansin ko abala ang lahat sa paglalagay ng banderitas, kagaya ng dati malapit na naman ang Piyesta at muli naalala ko si Yna ang aking Reyna Elena.
“Sinong Reyna Elena ngayon taon?” tanong ko kay Cocoy habang umiinom kami ng softdrinks.
“Ah si Hazel, anak ng kakilala ni Inay, balikbayan yun, maganda ‘Ton.”
“E di ikaw na naman escort?”
“Oo nga e, kakasawa na rin, lagi na lamang ako…hehehe… gusto mo ikaw muna?”
“Tumigil ka nga!”
“Oo, ako bahala diba hindi ka pa nakakapag escort, si Inay ang Hermana ngayon kaya ko yun.” Iiling-iling lamang ako , alam ko kalokohan yun, dahil imposible naman yun hindi rin naman sapat ang pera ko para makabili muli ng mamahaling damit dahil isang buwan pa bago ang pasukan. Pero gusto ko ring mag escort, sino ba naman sa mga kabataan sa baranggay ang ayaw ng ganon karangalan  kung may ganoong pagkakataon.
Ipinasyal niya ako sa kung saan-saang bago sa lugar namin.  Muka nga akong hindi na sanay, ang dami na naiba.  Pero marami pa rin ang bumabati sa akin, mga dating kakilala.  Natutuwa sila sa pag-uwi ko at pinupuri ang biglaang paglaki ko 5’ 8” na ako at matangkad para sa isang 3rd year high school.  Naririnig ko rin lalo raw akong naging gwapo at mestiso.  Natutuwa naman ako at masaya sila sa pagbabalik ko hindi katulad sa Maynila na napakasama ng mga kasama ko. Pumunta rin ako sa bahay nina Cocoy upang personal na ring magpasalamat sa nanay niya.  Inanyayahan din nila ako na doon na maghapunan at dahil nga walang ilaw sa bahay ay pinilit ako na doon na rin matulog.  Wala akong magawa sa simpleng pakiusap nila.
“Oo nga at nang masulit naman paghihintay sa ‘yo ni Cocoy, aba ay dalawang taon ka niyang hinintay. ” Nakangiting sabi ng Ate niya.
‘Araw – araw yan umaasang pagsilip sa bahay ninyo nandon ka.” Kwento ng isa pa niyang ate.
“Ay si Kuya pa parang mas mahal ka pa niyan kesa kay Ate Jaana,” Singit naman ng bunso nila.
Namula si Cocoy, pero bumawi naman agad. “Ako lang ba, kayo rin naman lagi ninyo itinatanong kung may balita na ako, o diba? Kayo din naman excited kung babalik pa siya, diba sabi mo dati Ate kung naalala pa kaya tayo ni Tonton?”Tawanan ang lahat.
“Basta, Tonton, dito ka na magpalipas ng gabi at bukas sasamahan ka ni Cocoy sa BATELEC asikasuhin ninyo pagpapakabit ng kuryente, mauna na ako at maaga pa gising ko bukas.” Ang nanay ni Cocoy. Lumapit ako sa kanya.
“Nay salamat po ulit ha, salamat sa lahat!” at yumakap ako sa kanya.  Hindi ko na napigilan ang maiyak dahil naalala ko ang Inay.
“Nako, Otoy,  e bakit ka ga umiiyak, ngayon ka pa ba magkakaganyan ngayong maayos na buhay mo?
“Naalala ko lamang po ang Inay, sanay masaya din siya kung nasaan man siya ngayon.”
“Pati ako pinaiyak mo bata ka, ang tagal mong nawala tapos pagdating mo mag-iiyakan lamang tayo,  siyempre naman, saan man siya naroon, masaya yun, masaya si kumare dahil kahit wala siya, naging matino kang bata at may maayos na buhay na ngayon, sigurado ako Tonton, masayang masaya ang nanay mo.”
Nahihiya akong ang kasiyahan namin ay napalitan ng iyakan nakita kong patagong nagpupunas ng luha ang mga Ate ni Cocoy at maging si Cocoy ay mamumula ang mata.

---

Mabilis na lumipas ang mga araw na puno ng kasiyahan,  Madalas pa rin kami ni Cocoy sa likod ng mga bato.  Paulit-ulit niyang ipinapa kwento sa akin ang mga karanasan ko sa Maynila.  Tuwing may Field Trip lamang kasi siya nakakapunta ng Maynila.  Pinili ko ang mga ikinukwento, puro yung masasaya at magagandang lugar na napuntahan ko.  Nagsinungaling din ako na naging napakabait ng mga kasama ko at marami na rin akong bagong kaibigan doon. Masaya naman siya sa naging kapalaran ko at kung hindi raw niya ako kaibigan ay nainggit sana siya sa lahat ng nangyari sa akin.
“Pero kahit gaano pa sila kadami, ikaw pa rin ang bestfriend ko, makakalimutan ko silang lahat pero ikaw ay hindi” pagtatapat ko sa kanya.
“At bolero ka na ngayon ha, iyan ba ay impluwensiya ng pagtira mo sa Maynila?”
“Ganon bolero pala ha”, at ginulo ko ang buhok niya na kalalagay lamang ng gel, sabay takbo.  Hinabol niya ako at siyempre mas mabilis akong tumakbo sa kanya. Habulan pa rin kami sa buhangin hanggang malapit na niya akong maabutan, lumiko ako papuntang tubig, habol pa rin siya at nauwi sa langoy ang habulan namin.  Muli naalala ko ang mga karanasan naming ganon, eto talaga namiss ko sa aming lugar.  Tinuruan ko siya ng ibat ibang strokes na alam ko sa paglangoy.  Madalas ko siyang pagalitan dahil kagaya ng dati dinadaan niya ang lahat sa laro. Hindi talaga hilig ni Cocoy ang paglalangoy para sa kanya ang paglalangoy ay isa lamang talagang laro.
“Coach, ang taray mo naman, alam ko na yan, pwede bang laro muna tayo?”

Nalulungkot ako sa tuwing tatawagin niya akong Coach, kung alam lamang niya ang impiyernong pinagdaraanan ko kay Coach, hindi niya siguro gugustuhin tawagin ako ng ganon.
Bisperas ng piyesta, abala ang lahat sa paghahanda, hindi na ako nag abala, wala naman akong bisita isa pa sinabihan na ako ni Cocoy na sa kanila ako bukas at ako lamang ang bisita niya.  Ako ang special niyang bisita.  Nakaupo lamang ako sa harap ng bahay sa isang duyan na ginawa namin ni Cocoy, ilang araw mula ng dumating ako.  Naalala ko pa kung ilang beses kaming bumagsak dahil hindi kami pareho marunong magtali.  Habang pinapanood pala kami ni Mang Nelson at nagvolunteer na siya na magtatali.
“Kayong dalawa, sagana lamang kayo sa laki ng katawan, e mga lampa kayo, akina at ako magtatali.” Sermon niya.  “Alin noong kasing edad ninyo kami, kaya na naming magtayo ng bahay.” Nagsasalita siya ng pagyayabang pero nakangiti sa amin.
Bagama’t nagulat kami hindi naman maitatanggi na totoo yun, kaiba sa mga kabataan dito, hindi namin kaya ang mabibigat na gawain.
“Salamat po kuya,” yun lamang nasabi namin na nakangiti.
Natanaw ko ang nanay ni Cocoy. May kasamang dalawa pang babae.
“Nay, napasyal po kayo, mano po, san po pala si Cocoy, kagabi pa hindi nagpaparamdam, hindi rin nagrereply sa mga text ko.” Bati ko habang sinasamahan sila ng 2 babae pang kasama niya papasok sa bahay.
“Kaawaan ka ng Diyos, Kaya nga kami napadalaw sa ‘yo, dahil sa kanya.” Malungkot niyang simula.
“Nay, sandali lang po ha, ikukuha ko lang kayo ng maiinom,” sabay takbo papunta sa tindahan, kaya hindi na nila ako napigilan.
Pagdating inabot ko sa kanila ang tig-isang bote ng Coke at tinapay.  “Ano nga po ulit yun?
“Siyanga pala, kasama ko si Mareng Oreng at Mareng Lydia, mga Hermana sa Santacrusan bukas. Isa rin ako sa Hermana.” Inabot ko agad ang kamay nila at nagmano.
“ Mano po!”
“Kaawaan ka ng Diyos!”
“ E san na nga po si Cocoy?”
“Yun na nga kagabi pa masama pakiramdam, ewan ko masakit daw ulo niya”
“Hah, ganon po ba nako pasensiya na po kasi naligo kami sa dagat kahapon baka nanibago matagal na raw siyang di nakakapaligo doon, pero ayos lang naman siya kahapon.” Ang biglang pag aalala ko. “ E kumusta po,  uminom na po ba siya ng gamot?”
“Baka nga nabaguhan sa paliligo ninyo sa dagat, hmm, masakit daw katawan niya e, kaya iyon na nga problema siya kasi ang Escort sa Reyna Elena bukas, e kung ganyang hindi maganda pakiramdam niya, baka hindi niya kayanin maglakad ng malayo bukas.  Ayoko namang kumuha ng kung sino sino lamang dito baka mapahiya kami e balikbayan pa naman si Hazel, Kaya nakikiusap kami maari bang ikaw na lamang magsubstitute sa kanya?”
“Siyanga naman Otoy, pumayag ka sana, wala na kaming mapili liban sayo,” pakiusap na rin nga dalawa.
“Nako, pano yan….” Hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko ng magsalita si Nanay “ Huwag mong alalahanin ang damit, naipaghanda ko na si Cocoy, magkasing taas lamang naman kayo, tamang tama rin yun sa katawan mo. Ang totoo niyan ay siya rin ang nagmungkahi na ikaw ang humalili sa kanya”
“E kung ganon po, hindi na ako makakatanggi niyan nakakahiya naman at sinadya nyo pa talaga ako dito.” Ang nakangiti kong sagot.
Nakahinga ng malalim ang tatlo. “ Tama ka nga mare, napakabait na bata nitong si Tonton, napakadaling kausap. Akala ko ay mahihirapan tayong kumbinsihin siya dahil sa napakaikli ng panahon ng pagsasabi natin sa kanya. ” Nakangiti si Aling Lydia.
“Diba sabi ko naman sa inyo, E kilalang kilala ko batang iyan. Kaya sobra paghanga diyan ni Cocoy,” namula ako sa mga papuri nila.
 “Paano ‘Ton, salamat ulit kami’y mauuna na  at maraming aasikasuhin sa simbahan, bukas e sa amin ka na rin kumain, ipadadala ko mamaya diyan ang damit kay Ineng at ng maisukat mo na rin. Hihintayin ka na lamang namin bukas.  Salamat ulit ha.” Si  Ineng ay ang bunsong kapatid ni Cocoy. Iyon ang tawag ng matatanda sa batang babae.
“Salamat po, salamat din  po sa pagbisita, ingat po kayo.”
“Salamat din sayo, at salamat sa meryenda,” halos sabay ang dalawang babae.
Pagkaalis nila pumunta ako kay Cocoy pero sabi ng Ate niya ay tulog daw. Nakakapagtaka naman na mula pa kagabi ay hindi man lang nagtetext.
Ang daming tao, marami rin ang nakatingin sa kin bagay na bagay kasi sa akin ang barong ni Cocoy,  Malaki na rin kasi ang dibdib at balikat  ko dala ng kakalangoy kung kaya magandang tingnan, alam kong marami ang nagbubulungan na gwapo ako kaya pakiramdam ko ay lalong namumula ang pisngi ko.  Sayang nga lamang at wala si Cocoy, sana nakita niya na bagay sa akin ang damit niya. Hindi bale pagkatapos ng prusisyon ay pupuntahan ko na lamang siya at doon matutulog sa kanila. Nakakaawa naman na nagkasakit siya dahil sa paliligo namin sa dagat.  Nang dumating si Hazel ang Reyna Elena, natulala ang lahat, napakaganda niya sa puting damit niya.  Para siyang si Kristine Hermosa noong kabataan niya, siguro mga 5’5” ang height niya at napaka kinis.  Kung hindi ako nakapagpigil baka nahalikan ko na siya.  Automatic na lumapit ako sa kanya at iniabot ang aking kamay,  nilipat niya ang hawak na krus sa kaliwa at inabot kamay ko, palakpakan ang mga tao habang nakakapit siya sa braso ko naglalakad papunta sa aming arko na nasa gawing likuran sa harap ng imahen ng Birheng Maria.  Maliwanag sa arko namin dahil bukod sa napakaraming may dalang kandila na nag-iilaw sa amin, maliwanag din ang mga bombilyang galing sa float ng Birhen. Dahil dito kitang kita kami kahit nasa loob ng arko na puno ng fresh flowers.
“Kiss the bride!” Sigawan nga mga tao
“Bagay na bagay sila”
“Ang gwapo”
“I love you Hazel!”
“Love you Papa Tonton!”
 Kung saan saan nanggaling ang sigawan.  Tiningnan ko si Hazel baka kasi naiilang na siya sa tilian, ngunit nakangiti siya at waring ine enjoy ang kasiyahan ng mga tao.   Parang sanay na sanay siya sa mga ganoong pagkakataon. Panay ngiti niya at kaway sa mga bumabati sa kanya.  Nang maglaon, nakasanayan ko na rin, sinasagot ko na rin ng ngiti ang mga bati sa akin ng mga dati kong kakilala pero marami din ay hindi ko kilala. First time ko mag escort kaya hindi ko alam gagawin.
Nang magsimula na ang prusisyon nakita ko si Cocoy, masayang masaya sa tabi ko.  Nang makita niya ang pagtataka sa muka ko ay sumenyas lamang ng peace.
Nakopo, naloko na, pakana lahat ng mokong ito. Nagkunwari siyang may sakit para mapalitan sa pag escort. Tinotoo ang sinabing ako ang mag eescort. Lihim akong natuwa at nagpasalamat, hindi na rin ako nagtaka, iyon naman talaga si Cocoy gagawin ang anumang magpapasaya sa akin. Sinenyasan ko siya ng suntok pero itinuro niya si Hazel na parang nagtataka sa senyasan naming dalawa. Nginitian ko lamang siya at sinabing nevermind, bestfriend ko ang makulit na si Cocoy, ngumiti din naman siya. Habang lumalakad ang prusisyon ay patuloy ang pangungulit ni Cocoy, minsan ay itinutulak niya ako palapit kay Hazel, minsan ay kinikiliti ako. “Humanda ka mamaya pag katapos, bugbog ka talaga” bulong ko sa kanya. “Mamaya pa yun, mamaya na ako maghahanda.” At patuloy siya sa pangungulit.
Mula sa kumpulan ng mga babae, natanaw ko si Yna. Tumingin siya sa akin nginitian ko, tawanan at kantyawan mga kasama niya.  Pero si Yna sumimangot.  Nginitian ko pa rin ang mga kasama niya ang nagtilian lalo na ang mga bading. Habang alam kong tinutukso nila si Yna.
Maya maya ay nawala sila sa paningin ko
“Hoy nasan sina Yna,?”  bulong ko kay Cocoy.
“Aba ewan ko baka umuwi na.”
Nang mula sa tagiliran ko ay biglang lumiwanag.  Pagtingin ko si Yna may dalang malaking kandila. Tumingin siya sa akin nakangiti. Napaka ganda niya, kahit wala siyang make up, hindi maitatangging lalo siyang gumanda ngayon, kung pwede lamang sana na pumalit siya kay Hazel, nakiusap na ako, pero ayos na rin dahil katabi ko pa rin siya habang naglalakad.
“Sorry” bulong ko sa kanya.
“Hmp. Ewan, “bulong din niya.
“Kumusta?”
“Eto buhay pa, kaw ba?”
“Eto masaya kasi nandito ka sa tabi ko.” Ang nakangiti kong sabi na ikinakilig ng mga nakakarinig. Pati si Hazel ay nakikitukso na rin. Sigawan ang mga tao sa paligid namin na para bang pati sila ay kinikilig, hindi ko alam kung ano ang alam nila e hindi naman naging kami dahil ang bata pa namin ng umalis ako. Napapalingon yung mga nasa unahan namin. Sobrang saya ko ng mga oras na iyon, hindi ko na alam kung gaano kahaba ang nilakad namin.  Nanatili si Yna sa tabi ko kasama mga barkada niya, samantalang si Cocoy ay minsan mawala, minsan dumarating, hindi ko alam kung saan saan nag sosoot.  Ayos lamang kay Hazel kasi nasa tabi rin pala niya ang bf niya kaya hindi naman na out of place.  Bago natapos ang prusisyon nagpaalam si Yna na may mga bisita siyang dumating at magkita raw kami bukas sa bahay nila.  Umoo naman agad ako.
Pagkatapos ng prusisyon diretso ang lahat sa bahay ng Hermana. Sinundo si Hazel ng bf niya kaya naiwan ako mag-isa, hinanap ko ang lokong si Cocoy, at nang pumasok ito.
“San ka ba galing, kanina pa kita hinihintay?” ang naiinis kong tanong.
“Chill!, malulukot ang barong kapag sumimangot, maraming nakatingin” ang pang aasar niyang sagot.
“Hindi pa tayo tapos Marcos, may kasalanan ka pa sa akin.”
“Saka na yan, may naghahanap sa ‘yo, tara na sa labas.”
“Baka kung ano na namang kalokohan yan ha! Pinapaalala ko lang namumuro ka na” Di siya kumibo.
Umiwas kami sa maraming tao, marami ang nagpipicturan, at marami rin nagrerequest magpa picture sa akin,  kaya mahirap makadaan. Nagmistulang bodyguard ko ang kawawang Cocoy, hinahawi ang daan para makasingit ako.   Nang makarating kami sa may poste, may nilapitan siyang tao na agad lumapit sa akin. Foreigner muka siyang Australian.
“Are you Tonton?”
“Yes!”
“Anthony Marquez?”
“Yes, why,  who are you?”
“I am very sorry about your mother’s lost.”
“You know my mother?”
“Yeah very much and I loved her, I still love her.”
Nag-isip ako, sino’ to,  medyo naguguluhan na ako parang hindi ko gusto pinupunta ng usapan namin.
“Ton-ton, I am very sorry I didn’t intend to leave you  at a very young age, but things were not okey that time. I promised to your mother I will come back, but it took years, and to my eternal regret, she ‘s already gone.” May namumuong luha sa kanyang mga mata.
Hindi ko na mapigilan ang sarili ko gusto ko ng magtanong nang bigla siyang magsalita ulit.
“I know you are confused, Yes I am your father, but I also understand that I am not deserving to be one, but please I am not asking you to forgive me  after abandoning you for so many years,  But Tonton  please allow me to at least be your friend.  Let me help you, this is the least I can do to you and your mother.”
Hindi naman maitatanggi na tatay ko siya dahil hawig sa kanya ang mata ko at kulay ng buhok, Tama ang matagal ko ng hinala foreigner nga tatay ko.    Pero naguguluhan ako. Bakit ngayon lang siya nagpakita? Sa kabilang banda, ngayon ko nga siya kailangan, saka hindi ko rin naman maramdaman ang galit sa kanya.  Pero wala rin akong maramdaman sa kanya, Hindi siya siniraan ni Inay sa akin maaring kaya hindi ako galit sa kanya, pero hindi rin sinabi ni Inay na mabuti siya siguro kaya wala rin akong maramdamang amor sa kanya. Wala lang parang  isang bagong kakilala lamang.
Bigla  siyang lumapit at niyakap ako.  “Thank you Tonton, thank you my son, I promise I will do everything to help you.” Bagaman nabigla ako, huli na para mag inarte pa ako lalo na at maraming tao ang nakatingin sa amin.  Hindi ko alam kung kailangan ba talagang magpaka plastic ako dahil nasa gitna kami ng maraming tao.  Nakita ko si Cocoy, tahimik lamang nanonood sa amin. Kahit wala akong madama sa kanya niyakap ko na rin siya. Hindi na ako sumama sa bahay ni Hermana,  sinabihan ko si Cocoy na siya na ang magpaalam sa nanay niya sa nangyari., Pinasakay niya ako sa kotse at tumuloy kami sa tinutuluyan niyang hotel sa resort.
Maganda ang room niya sabi niya ay shareholder siya doon kaya pwede akong mag stay doon kahit anong oras.
Ikinuwento niya ang lahat.  Marunong naman siyang magtagalog kasi matagal na rin naman pala siyang tumira sa Pilipinas.  Isa siyang Government Doctor na ipinapadala ng Australia sa ibang bansa para sa Medical Mission. Pero hindi ko magawang tanggapin ang tulong na iniaalok niya.  Ayokong isipin niya na muka akong pera.
“Tonton, take this cellphone, nakasave dito ang number ko, you can call me anytime,  I mean anytime you want if you need my help.”
“Salamat po sir.”
“And please  Tonton, pag-isipan mong mabuti, hindi lamang para sa iyo, para sa nanay mo din, I know hindi mababayaran ang pagkukulang ko sa inyo but please kahit papaano let me be your friend.” Ang madamdamin niyang pahayag.
Ngumiti lamang ako at sinabing pag-iisipan ko po don’t worry. Nakiusap siyang doon na ako matulog pero kailangan kong bumalik kina Cocoy, maghihitay yun sa akin.  Kaya wala siyang nagawa kundi ihatid ako pabalik. Dala ko iyong sari-sari niyang regalo na talaga raw inihanda niya at $1000. Ayoko sanang kunin pero pinilit niyang ilagay sa bulsa ko.
Tapos na ang kasiyahan, hindi ko alam napakarami ng nangyari ng gabing ito.  Sa pagod ay nakatulog na ako na walang nabubuong desisyon.
Kinabukasan, tanghali na ng magising ako. Naalala ko mga nangyari kahapon lalo na ang pagkikita namin ng aking ama.
Naalala ko ang kwento niya na naging assistant niya ang Inay noon habang nasa Medical Mission siya.  Nainlove agad siya sa Inay at nabuntis niya ang Inay.  Bago ako ipanganak ay kinailangan siyang bumalik sa Australia.  Nangako siya sa Inay na babalik pagkatapos makipag divorce sa asawa niya.  Matagal ng hindi maayos ang pagsasama nila at tanging ang nag-iisang anak lamang nila ang dahilan kung bakit sila nagsasama pa.
Hindi pumayag ang asawa niya lalo na ng malaman na may nabuntis siya sa Pilipinas.  Nagbanta ito na kakasuhan siya ng adultery at patatanggalan ng lisensiya sa panggagamot.  Alam niyang kayang gawin yon ng asawa niya dahil mayaman sila at maimpluwesiya sa gobyerno nila. Patuloy pa rin ang pagsulat niya sa Inay pero bumabalik ang sulat niya dahil walang ganong pangalan  sa nilagay niyang address.
Hanggang nagpakamatay ang asawa niya dahil sa sama ng loob sa kanya.  Naiwan sa kanya ang pag-aalaga sa kanyang anak at nawalan na rin ng pagkakataong balikan ang Inay.  Pero ilang taon ng may-asawa ang kanyang anak kaya nagpasya siyang magbakasakaling hanapin ang Inay.  Subalit huli na wala na ang Inay at walang makapagsabi kung nasan ako.
Hindi ko magawang magalit sa kanya ngayong narinig ko ang kwento niya pero ganon pa rin hindi ko rin maramdaman ang excitement na narito siya.  Siguro dahil nasanay na akong wala naman siya kaya hindi ko rin maramdaman ang importance na narito siya.
“Hoy, bangon na, tanghali na, akala ko ba pupunta tayo kina Yna” biglang sulpot ni Cocoy.
“Ha? Anong oras na, oo nga pala.”
“Oras na para maligo ka, sabi ng Inay sa amin ka na magtanghalian dahil alam niya hindi ka naman nakakakain ng maayos kahapon.”
“Okey boss, give me 30 mins. to fix myself. In the meantime,  ayusin mo muna kama at maliligo lamang ako.”
“Boss ka diyan e ginawa mo akong utusan.”
“Sige na mabait ka naman diba?” sabay kiliti sa kanya.
“Oo na, oo na, lakad na mag toothbrush ka na, ang baho mo….” hahaha
Naging maayos ang pag-uusap namin ni Yna napakamagiliw niya sa amin o lalo na sa akin.  Noon ko lamang nakausap ang kanyang mga magulang at ewan ko, hindi naman pala totoo na matapobre sila. Mabuti silang kausap, ayon sa kanila natutuwa sila at naging magkakaibigan kami ng anak nila.
“Tita, sorry nga po pala noong mag Reyna Elena si Yna hindi po ako nakapag escort” ang nahihiya kong sabi sa Mama ni Yna.
“Nako, batang ito talaga, tama ang anak ko hindi po pa nalilimutan yon, nauunawaan namin ang dahilan mo kailangan mong gawin iyon para sa kinabukasan mo.”
“At Tonton, hanga ako sa yo, alam ko na ginawa mo ang lahat para makapag escort lamang kay Ineng, nga lamang e hindi ka nabigyan ng pagkakataon pero  pinili mo ang tama. Kaya tingnan mo mas maayos ang buhay mo ngayon Otoy.” Ang papa naman niya. “At saka naihingi ka na ng dispensa ni Cocoy, kaya wala na yun.” Tumingin ako kay Cocoy, nakangiti lamang ang loko, sabay kindat. Napatawa pati si  Yna sa ginawa ni Cocoy.
“Paano kami muna ay lalabas at marami pa rin kaming bisita, Anak, ikaw na muna bahala sa mga bisita mo, pakainin mo silang mabuti ha,” ang mama niya tumango lamang si Yna. Tinapik ako sa balikat ng papa niya. Salamat lamang ang tanging naisagot ko sa kabaitan nila. Matagal pa kaming nakipagkwentuhan sa kanya, pero nagpaaalam si Cocoy dahil pupuntahan daw niya si Jaana.
Noong kami na lamang dalawa ang naroon, mas marami kaming personal na napag-usapan, tungkol sa akin, sa amin.  Sa wakas, nasabi ko rin sa kanya ang gusto kong sabihin. Hindi naman siya nabigla dahil ramdam naman niya yun kaya lang nang umalis ako akala niya ay hindi na ako babalik kya pinag-aralan na niya akong kalimutan.  Hindi ko siya pinilit dahil sa probinsiya naman talaga uso pa ang matagal na ligawan.  Ganoon pa man hindi naman niya ako pinahirapan, bago natapos ang taon ay sinagot din niya ako at yun na yata ang isa sa pinakasayang araw sa buhay ko.
Agad ko iyong ibinalita kay Cocoy at ramdam ko ang saya niya.
“Ayan bro, pareho na tayong may girlfriend, Congrats I am happy for you.”
“Thank you bro, hehe..salamat sa lahat ng tulong mo!”

---

Minsan nanggaling kami sa Ilaya sa bahay nina Yna.  Ilaya ang tawag namin sa lugar na palayo sa dagat.  Samantalang ibaba naman ang kabaligtaran nito.
“Bakit kaya maraming tao?” usisa ko kay Cocoy.
“Ah, may kauntian diyan, birthday daw ni Jervin,” sagot niya.  Sa aming lugar ang ibig sabihin ng kauntian ay handaan.  Hindi ito maliit na handaan nakagawian lamang na tawaging kauntian. At siyempre dahil may handaan tiyak na may inuman.
“Pareng Cocoy, daan muna kayo” anyaya ng isa sa mga nag-iinuman. Kilala ko siya si Jasper.
“Nako, salamat, e may lakad pa kami ni Tonton.” Sagot agad ni  Cocoy, dahil hindi naman talaga kami sanay sa inuman o mas madaling sabihin hindi talaga kami nag-iinom.  Taliwas sa mga kabataan dito na libangan na ang mag-inom lalo at hindi nag-aaral. Bata pa tinuturuan nang mag-inom. Minsan ay kasama pa ang mga magulang sa inuman.
“Kumusta Tonton, matagal-tagal na rin naming hindi nakasama ang taga Maynila ah, baka puwede makakwentuhan.”
Alam kong lasing na sila kaya sinenyasan ko si Cocoy na dumaan na kami at pagbigyan kahit ilang shots lamang baka humaba pa ang usapan.
“Swerte natin mga ‘tol, nakainuman natin ang balikbayan, kaya lang umiinom ba siya ng lambanog?” pagbibiro ni Carlo, kilala ko siya dahil naging kaklase namin siya kahit mas matanda sa amin ng ilang taon.
“Isipin mo dati kasa-kasama lamang natin dito ngayon Manilenyo na” isa pang nagsalita mula sa likod.
Ininom ko agad yung iniabot sa akin, tiniis ko na lamang para huwag pagtawanan pero talagang mainit sa lalamunan. Hindi ko maintindihan bakit nila sinasabing masarap ang alak.

“Sinong mag-aakala na dati kang magtitinda ng isda sa umaga at balut sa gabi? Ang kinis kinis na ng balat mo ngayon, parang artista,” sabat ng isang babae sa likuran
Lasing na silang lahat kaya maingay na. Medyo napasarap na rin kami sa kwentuhan at tawanan. Nang biglang may magsalita, pamilyar sa akin muka niya pero hindi ko na marecall ang pangalan niya.
“Siyanga pala Tonton, nagkita kami ng Coach mo sa training kinukumusta ka, kumusta rin daw  pinapasabi ni Jake,”  medyo iba ang tono ng pananalita niya at alam ko iba ang tinutumbok niya kaya binulungan ko si Cocoy na magpaalam na at aalis na kami.  Pinipigilan nila kami pero iba talaga ang ngiti ng lokong iyon, ngiting nakakaloko, kaya nagmamadali akong umalis pagkatapos magpasalamat sa kanila.
“O aalis agad kayo, ang dami pang iinumin,” pigil ng isa sa kanila
“Pasensya na may pupuntahan talaga kami,’ si Cocoy
“Mahihina pala mga to e,” Ngiti lang ang isinagot ni Cocoy.
“Miss ka raw nila Tonton, kelan daw balik mo.” Ang pahabol niya habang tuluy-tuloy akong palayo. Hindi ko siya pinansin.
“Oy, ano ba, bakit ka ba nagmamadali? Si Cocoy.
Diretso lang ako, sa paglakad.
“Tonton, ano ba problema,? Hintayin mo nga ako.” Ang pagrereklamo niya.
“Bilisan mo kasi, ang bagal mo ah.” Bulyaw ko sa kanya
“E bakit nga tayo nagmamadali?”
“Wala!”
Malayu-layo na kami sa kanila, nang lumiko ako ng daan, papunta don sa pinakamalaking tindahan sa aming baryo, Diretso ako at nag-order ng sampung  Red Horse. Pagkabayad ay kinuha ko at muli lumakad ng mabilis.
“Tingnan mo ‘tong taong to, parang walang kasama, hoy mag-iinom ka lang pala umalis pa tayo don.” Parang wala akong narinig, diretso ako hanggang makarating sa bahay.  Inilapag ko sa lamesa at nagsimulang magbukas ng isa.  Takang-taka si Cocoy.  Naubos ko ang isa, at nagbukas ulit ng isa.  Nakatingin lamang siya sa akin na nagtataka. Pero hinayaan lamang niya ako, muli akong nagbukas at walang imik na uminom. Naubos ko na ang pang-apat na bote  ramdam ko na ang tama sa akin at ng bubuksan ko ang panglima, hinawakan niya ang kamay ko.
“Ano ba kasi ang problema mo, bakit ayaw mo akong kausapin, galit ka ba sa akin?” ang tila galit na sabi ni Cocoy. Pinalis ko lamang ang kamay niya at ipinagpatuloy ang pagbubukas ng bote. Hinablot niya ang bote at ibinaba sa katabing bangko.
“Ano ba Tonton, hindi mo talaga ako kakausapin?” ang sigaw niya,
Bigla akong humaguhol.
“Mga hayop sila, mga hayop silang lahat…..mga hayop sila…” sabay tabig sa mga bote sa harapan ko.
“Sino, sinong sila?”
“Binaboy nila ako Cocoy, binaboy nila katawan ko, napakawalanghiya nila sanay mamatay na sila. Mamatay na sana silang lahat”
“Sino nga sila, anong ibig mong sabihin?” ang gulung-gulo na tanong ni Cocoy.
Sa pagitan ng pag-iyak , naikinuwento ko  sa kanya ang lahat.  Simula sa training sa school, kay Coach at kay Jake. Iiling-iling siya at kita ko ang pangingilid ng luha, nakatingin lamang siya sa akin pero ramdam ko ang pagngingitngit niya
“Shit, napakasama naman ng mga tao don.”
“Coy, napakarumi ko na, nakakapandiri na ako.” Magkahalong luha at sipon, pinipilit ko pa rin ang magsalita.  Hindi ko na talaga mapigil ang pag-iyak,
“Hindi ko sinabi sayo ‘Coy, dahil alam ko ikakahiya mo ako, baka layuan mo ako, dahil napakababa na ng pagkatao ko. Ayokong pati ikaw mawala sa akin.”
Niyakap niya ako kahit puno ng luha at sipon ang aking mukha, Marahan niyang hinaplos ang aking ulo.  Awang-awa ako sa sarili ko. Hindi ko na maalala kung gaano kami katagal sa ganoong ayos, nakayakap ako sa kanya habang nakaupo kami sa mahabang bangko. Alam ko bumubulong siya na parang nagmumura habang umiiyak.
“Tama na yan, Ton, matulog ka na, magpahinga kana,” alam kong umiiyak na rin siya.  Pinilit niya akong inakay papasok sa kwarto.
“Nandidiri ka ba sa akin Coy,  ayaw mo na ba sa akin? iiwan mo na rin ba ako?”
“Tumigil ka nga, ano bang pinagsasabi mo, matulog ka na dahil lasing ka, bukas na tayo mag-usap.” Kumuha siya ng towel at pinunasan ang aking mukha.
“Magpahinga ka na muna.”
“Coy huwag mo akong iiwan ha.?
“Oo dito lamang ako, tulog na.”
“Basta Coy, huwag mo akong iiwan.”
“Oo babantayan kita, “
“Coy, mahal na mahal kita”
“Matulog ka na nga!”
Gusto ko pa sanang magsalita  pero tinalo na rin ako ng antok.
Umaga, nagising ako iba na ang soot kong kong T shirt.  Pilit kong inalala ang lahat, at muli naalala ko ang lahat ng sakit na naramdaman ko ng nagdaang gabi.  Ngayon ako naniniwala na hindi nalilimutan ng isang lasing ang mga ginawa niya .  Alam na alam ko pa rin ang lahat, pati ang mga nakakahiyang ginawa ko, lahat ng pinag-usapan namin.  Ang kaibahan lamang hindi ko na kayang ulitin ngayon ang mga iyon. Nahihiya ako kay Cocoy, Alam kong nasa kusina lamang siya pero nahihiya akong tawagin siya. Pumasok siya, may dalang isang tasang kape.
“Uminom ka muna ng kape at mainitan ang sikmura mo. Nakapagluto na rin ako ng umagahan mo.  Kumain ka na .  Uuwi lamang ako at maliligo, ang baho ko na,  magpapaalam na rin ako sa Inay. Basta dito ka lamang ha, huwag kang aalis.  Hoy naririnig mo ba ako?” Tumango ako na parang bata na pinagsasabihan ng matanda. “ Ton, ipangako mo dito ka lamang ha, huwag kang aalis, huwag ka rin munang mag-isip, huwag ka munang gagawa ng anumang desisyon. Mag-usap tayo pag balik ko”
Tumango lamang ako at tuluy-tuloy na pumunta sa CR.  Siya naman ay alam kong lumabas ng pinto.
Mga ilang araw na ng ikwento niya na magdamag niya akong binantayan, bigla-bigla akong nagigising mula sa pagkatulog na parang nagugulat, at paulit-ulit na binabanggit na huwag ko siyang iiwan.  Iyak pa rin ako ng iyak tuwing magigising. Paulit-ulit kong sinasabi na mahal ko siya. Awang-awa siya sa akin kaya pinunasan niya ako ng maligamgam na tubig. Madaling araw na ng makatulog ako kaya pinilt na rin niyang makaidlip.
Gulung-gulo ang isip ko, hindi pwede ang sinabi ni Cocoy na huwag akong mag-isip.  Kailangan kong magpasya, kailangan kong magdesisyon.  Hindi ko hahayaang sirain ng mga demonyong iyon ang buhay ko.  May pagkakataon pa naman para bumangon. Kailangan kong bumangon mula sa pagkakadapang ito.  Naalala ko ang aking ama.  Kinuha ko ang cellphone na ibinigay niya at dinayal ang kaisa-isang number na nasa ponebuk.
Isang ring pa lamang ay sumagot na siya, “Tonton, is that you?”
“Yes sir!”
“Oh I’m glad you call, how are you my son?
“Kailan po kayo pupunta dito?”
“Next month, as I promised you before your classes begin, why, is there any problem there?”
“Sir, can you make it earlier?
“Yes, I can.  I have an open date ticket and all I have to do is call and the airlines would arrange everything. When do you want me to return?”
“It’s up to you sir, the sooner the better.”
“Alright  Son, expect me to be there the day after tomorrow, is that okey?”
“Okey Sir.  Thanks and take care.”
“Thank you son.”
Matagal ng tapos ang pag-uusap namin, hawak ko pa rin ang telepono. Ayoko na, tatapusin ko na ang kalbaryo ko sa lugar na iyon.  Aalis na ako don.  Hindi ko na hahayaan gawin nila sa akin ang kababuyang iyon.
Dumating si Cocoy, pagkatapos kong kumain at maligo.  Masakit ang ulo ko  pero mas magaan ang pakiramdam ko.  Sinabi ko sa kanya ang plano ko.  Hihingi ako ng tulong sa aking ama.  Lilipat ako ng school at iiwan na ang training at ang lahat ng may kaugnayan doon.  Magbabagong buhay ako sa isang school na malayo doon upang hindi ko na maalala ang lahat ng masasakit na pangyayari sa buhay ko.  Kakalimutan ko na ang lahat kasabay ng paglimot sa pangarap kong maging magaling na swimmer. Susundin ko ang pangarap namin ng Inay.  Tatapusin ko ang higschool at kukuha ng nursing.  Iyon ang gusto niya at iyon din ang gusto ko noon.  Magtatrabaho ako at pag nakaipon ay magtutuloy ng medicine. Pangarap talaga ng Inay na maging doctor ako noong una hindi ko siya maunawaan dahil sa buhay namin alam kong mahirap matupad iyon, pero ngayon alam ko  na ang dahilan.  Iyon ay dahil sa aking ama, nais niyang maging doctor ako dahil maaaring iyon ang mag-ugnay sa amin ng aking ama na isa palang doctor. Tutuparin ko iyon, alangalang sa Inay sisikapin kong maging doctor.  Iyon na lamang ang magdudugtong sa mga alala ko sa Inay. Kailangan tuparin ko iyon anuman ang mangyari.
“Dun ka na lang mag-aral sa pinapasukan ko,” biglang salita ni Cocoy, pagkatapos ng matagal na pakikinig at pagtango-tango sa sinasabi ko.
“Oo nga ano, at least hindi na ako mag aadjust dahil may kakilala na ako.”
“Tama at lagi pa tayong magkasama”
“Ipagtatanggol mo ako sa aaway sa akin?”
“Oo”
“Gaya ng dati?”
“Gaya ng dati at habang buhay.” Ang pagmamalaki niya.
Dumating ang aking ama, Tinanong niya ako kung bakit.  Sinabi ko lamang na gusto ko ng mag fulltime sa pag-aaral.  Kung maari ba niya akong tulungan sa mga gastusin ko. Hindi naman siya nag-usisa sa mga dahilan. Tuwang tuwa na siya sa naging pasya ko.  Masayang-masaya siya at tinanggap ko na rin ang iniaalok niyang tulong.  Nangako siyang gagawin niya ang lahat upang maging maayos ang buhay ko.  Pinilit niyang sumama ng sabihin kong kukunin ko ang mga gamit ko sa training center pati mga records ko sa school.
Diretso kami sa office ng director, ipinakilala ko ang aking ama, at ipinagtapat ang sadya namin.  Nalungkot siya at sinabing sayang ang nasimulan ko.  Tinatanong niya ako kung ano ang dahilan at aalis na ako sinabi ko na lamang na ayaw na ng aking ama.  Nasakyan naman agad niya kaya ng magtanong ang director sinagot niya ng “I want to have more time with my son.”
Wala siyang nagawa kaya ipinahanda lahat ang kailangan kong papers. Sinamantala ko naman ang pagkakataon, sinabi ko sa tatay ko na kukunin ko  ang mga gamit ko sa dorm at maghintay na lamang siya.
“No, I want to go with you, I wanna see your room,”
“Okey let’s go.”
Sa room, naroon ang ilang roommates ko ng pumasok kami.  Binati nila ako pero hindi ko sila sinagot. Walang sabi-sabi, inilagay ko sa bag ang mga gamit ko.
“Ton-ton,  You don’t have to bring all those stuffs, we will go to Dept Store and will buy everything for you.”
‘Ganoon po ba? E di kung ganon e tayo na wala na akong dadalhin sa mga ito.” Pinilit kong iparinig sa nakatulala kong roommates ang usapan namin para ipamukha sa kanila na hindi ko na kailangan ang lahat ng iyon. Na wala silang karapatan na maliitin ako dahil katulad nila o higit pa sa kanila kaya ko na ring bumili ng kahit anong gusto ko. Isa pa ayoko rin dalhin ang mga gamit na iyon.  Ayoko ng dalhin ang lahat ng may kaugnayan sa kanila.  Gusto kong iwan dito ang lahat, ang lahat ng alaala dito.  Kung pwede nga lamang pati yung ilan kong damit na inuwi sa amin ay papalitan ko na rin.  Ayoko na ng kahit anong alaala galing sa kasumpa-sumpang lugar na ito. Hindi ko alam kung ano ang iniisip nila.  Wala ni isa man sa kanila ang nangahas magtanong kung ano ang nangyayari.  Hindi rin ako nagsalita, wala akong obligasyon sa kanila na mag explain.  Wala akong utang na loob sa kanila para mahiyang umalis kung gusto ko. Sa lugar na ito na hindi ko naramdaman na tinrato nila ako bilang tao.  Hindi ko rin sila kikilanin kahit sa pag-alis ko. Salamat at wala si Jake at hindi ko rin nakita si Coach.  Alam ko masama ang magtanim ng galit pero hindi ko pa sila kayang patawarin sa ngayon.
“Let’s go, perhaps all my papers are ready.”
“Alright  son, I hope you are ok.” Siguro napansin niya ang pananahimik ko habang inaayos ang mga gamit ko at ibinabalik sa dating lagayan.
Pansin ko ang pagtataka sa mga mukha nila ng tawagin ako ng tatay ko na son, Hindi nila naisip na may tatay akong austaraliyano ng mga panahong pinagmamalupitan nila ako. Tuluy-tuloy na kaming lumabas at dumaan sa harapan nila na parang walang nakikita.  Alam kong nagtataka rin ang tatay ko pero hindi naman siya nagtanong kaya wala rin akong sinabi.  Dumaan lamang kami sa Director’s Office at agad nakuha ang papeles ko.  Isang matipid na thank you lamang ang sinabi ko at tumalikod na .  Naalala ko pa na kahit siya man ay hindi naging makatarungan sa akin.
Sa kotse tinanong ako ng tatay ko” “Are you mad with them?”
“Yes!”
“But why?”
“I’ts a very long story.”
“ I am more than willing to listen son”
“Huwag po muna ngayon .”
‘It’s alright don’t worry, so our next  stop?”
“In our school”
Kung naging madali ang pag-alis ko sa training center hindi sa Registrar’s Office.  Dahil bakasyon kulang ang mga tao kaya matagal kaming naghintay.  Ang daming tinatanong pero isa lamang ang sagot ng tatay ko. Sa probinsiya na ako mag-aaral to have more time with him. Minsan naisip ko ang sarap din pala ng pakiramdam ng may tatay sa mga pagkakataong ganito na mahirap sagutin ang mga tanong may sasalo pala sa yo. Halos malapit ng dumilim ng makalabas kami ng compound ng school. Naisip ko hindi na kami maaring dumaan sa Mall kasi gagabihin kami sa pag-uwi.
“Tonton, sa hotel na tayo matulog bukas na tayo umuwi, pupunta pa tayo sa mall, you also need to buy your school materials.”
Naging sunud-sunuran na lamang ako sa Tatay ko.  Noong una nahihiya ako pero pinipilit niya ako kaya binili ko lahat gusto kong damit, sapatos, cap at marami pang ibang personal na gamit. Halos hindi ko na kayang bitbitin mga pinamili namin.  Lagi lamang siyang nakangiti pag tinatanong ko kung pwede sa akin yun, madalas din siyang mag suggest ng mamahaling brand.  Ibinili ko rin si Cocoy ng ilang damit.  Okey lang naman sa tatay ko dahil napagkwentuhan na namin kung sino si Cocoy sa buhay ko.
“Are you sure it’s enough?” tanong niya habang kumakain kami sa isang fast food.
“Yes sir, I know it’s too much!”
“No it’s okey, we can still go back if you need anything, it’s still too early.”
“Thank you sir, but I have everything now,”
Sa hotel, marami kaming pinag-usapan,  gusto niya akong ilipat ng tirahan pero tumanggi ako, o kahit doon tumira sa Australia, ayoko, doon ko pa rin gusto sa bahay namin ng Tiyo.  Tinanong niya ako kung payag ako ipa renovate ang lumang bahay ni Tiyo kaya  pagkatapos naming alamin sa munisipyo ang titulo noon ay sinimulan na niyang ipaayos ang bahay.  Kung kaya bago natapos ang taon ay iba na ang itsura ng aming bahay.
Samantala ipinagbukas niya ako ng account sa bangko at nang bumalik siya sa Australia ay doon niya inihuhulog ang aking allowance pati ang lahat ng bayarin sa school, boarding house at iba pang gastusin.
Naalala ko pa mga huling sinabi niya bago siya umalis,
“Tonton, I can soundly sleep now. Pag uwi ko sa Australia, alam ko mas maayos na kalagayan mo ngayon. Kahit papaano makakahinga na ako ng maluwag. Pero huwag kang mag-alala basta may pagkakataon bibisitahin kita dito and please, please my son  call me often ha.”
“Salamat po sir at ingat na lang po palagi.”
“Tonton, can I ask you one more favor?”
“Ano po yun?”
“Please do not call me sir, can you do that for me? “ halos mangiyak-ngiyak na naman mukha niya.
“Okey po, I am sorry.”
Niyakap muli niya ako ng ihatid ko siya sa airport
“Don’t forget to call and tell me in case you need anything” pahabol niya.
“Yes Daddy!” bagamat nakakailang sa unang pagkakataon tinawag ko siyang Daddy at akala ko tatakbo siya pabalik sa akin pero alam kong nagpigil lamang siya dahil maraming tao, kita ko ang saya sa muka niya bago siya kumaway at tumalikod.

---

Kagaya ng nailwento ko bago natapos ang taon ay naging kami ni Yna, mahirap sa simula dahil sa Manila siya nag-aaral samantalang kami ni Cocoy ay sa siyudad.  Salamat na lamang at may cellphone na pinakamadaling paraan ng communication.  Hindi pa uso noon ang mga Unli, Sun pa lamang ang pinakamurang text at call kaya naglalaan talaga ako ng budget para lagi ko siyang makumusta. Bago pa lamang  sumisikat noon ang Facebook. Ang uso pa noon ay Friendster at iyon din ang isa sa paraan namin upang magkakumustahan ng mas matipid.  Iyon ang pangalawang request ko kay daddy ang maibili ako ng laptop na hindi naman naging mahirap para sa kanya.
Naging napakasaya ko ng mga panahong iyon, naka move on na rin ako, unti-unti ay nalimutan ko na ang aking mapait na karanasan ko.  Sa tulong ni Yna at ni Cocoy pakiramdam ko ay nasa tamang landas ako.  Naging close friends na rin si Jaana at Yna.. Madalas kaming magkakasama kung weekend. Minsan nahihiya ako sa Diyos sa mga pagdududang ginawa ko noon.  Totoo nga pala na kailangan lamang ay magtiwala tayo sa kanya at mas alam niya ang mabuti para sa atin.
Kahit magkasama kami ni Cocoy sa school, hindi rin kami madalas magkita dahil magkaiba kami ng section.  Dahil transferee ako ay wala akong karapatan na mamili ng section.  Pero nagkikita  naman kami sa tanghali pag kakain at sa hapon kung pauwi na.  Isang apartment lamang ang tinirhan namin, pinakiusapan ko siya na lumipat sa kinuhang apartment ng aking ama dahil mayroon naman iyong 2 rooms.   Ganun pa man sa hapon ay hindi na katulad noong Elementary kami,
maikli lamang ang oras ng pahinga na kadalasan ay nauubos pa sa paggawa ng walang katapusang assignment.  Ang daming dapat I research, mabuti na lamang at mayroon kaming nagagamit na laptop. Madalas na naming makatulugan ang paggawa ng assignment dahil talaga palang mahirap ang buhay sa high school.  Swerte ko namaan at  magaling siya sa Math samantalang talo ko naman siya sa Science kaya minsan ay nagkakaturuan kami. Hindi pa rin siya nagbabago, sa twina na ay nakaalalay pa rin siya sa akin.  Mas inuuna pa rin niya ang kapakanan ko kesa sa kanya.  Hindi ako masyadong nahirapan sa adjustment ko.
“Bro, ang galing mo naman, mag teacher ka kaya, mas magaling ka pa mag explain kesa kay sir.”
“Hahaha, actually yun gusto ng Inay, diba nasabi na niya yun nong bata pa tayo?’
“Oo naalala ko noon buhay pa ang Inay, pag naglalaro tayo laging ikaw ang teacher.”
“Ikaw naman ang makulit na estudiyante.”
“E ano plano mo sa college?”
“Ang Itay kasi , frustrated Engineer at  yung hindi niya naabot pilitin daw niya na makuha ko, kaya ayun, saka ok daw naman ako sa Math siguro Civil Engineering kukunin ko.”
“Tama ikaw gagawa ng bahay ko.”
“Hahaha, Oo naman, pag pinagawa mo yun sa iba, lalagyan ko iyon ng butas sa bubong sa tapat ng kama mo para pag natutulog ka at umulan, diretso sa muka mo.”
“Ang salbahe mo ah, pero serious, pag kaya ko na magpagawa ng bahay, ikaw talaga gagawa non, saka dapat may sarili kang room sa bahay ko. Pwede kang pumunta don lalo na pag may sakit ka, ako mag-aalaga sa yo.”
“Wow, ang sweet namang nurse! Sa bahay ko din syempre meron kang sariling room para everytime ka pumunta sa amin, pwede ka matulog.”
“Hay! Ang sarap mangarap, sana maabot natin ang mga iyon.
“Oo naman,’Ton, maaabot natin mga pangarap natin, magkasama tayong nangarap, magkasama din natin pagsisikapan makuha ang lahat ng iyon.  Pangako natin iyan sa bawat isa, walang bibitiw.
“Walang bibitiw!” paniniguro ko
Sa School, yung mga barkada niya ay naging barkada ko na rin.  Ibang-iba mga tao dito kumpara sa pinanggalingan kong school.  Private din ito pero hindi mayayabang estudiyante, maging ang mga guro ay may pantay na pagtingin sa aming lahat.  Nakikita ko na dito tanggap ako bilang kapwa tao at hindi mas mababang uri sa kanila.
“So you are Tonton,” bati ng isang barkadahan ng minsang mag-isa ako sa canteen.
“Yes, kilala ninyo ako?” medyo kinakabhan ako naalala ko na naman ang mga pangyayari noon.  Pakiramdam bumalik yung lahat ng takot sa puso ko na unti-unti ko nang kinakalimutan.
“Yes, of course kilala ka namin kahit hindi ka pa namin nakikita, e lagi kang bida sa mga kwento ni Cocoy.” Nang biglang mula sa kung saan sumulpot si Cocoy.Tumingin ako  at nakangiti lamang siya.
“Ton mga barkada ko dito sa school, don’t worry  muka lamang mga sanggano mga ‘yan pero mababait yan, hehe” Tawanan at isa-isa ng nagpakilala ang anim.
“Actually matagal ka na naming gustong makita ng mapatunayan kung tama nga sinasabi ni Cocoy,” sabat nung pinakamaliit sa kanila.
“At ano ang napatunayan mo, bunso?”si Cocoy
“Parang tama ka naman, muka naman siyang mabait, feeling ko nga close na kami at ililibre na niya ako ng meryenda, hahaha…” muli tawanan kaming lahat.  Dahil may konti naman akong pera. Inilibre ko nga sila kahit tutol si Cocoy.
“Hayaan mo na, minsan lamang naman ‘to, hayaan mong i-celebrate natin na nakilala ko mga barkada mo dito sa school.”
“Sige ka pag sinanay mo mga yan, lagi yan papalibre, hehe, sa akin nga lagi nagpapalibre mga yan…”
“Ha? “ halos sabay-sabay nilang sabi na may pagkabigla. “Kailan ka nanglibre?”
“Basta noon nilibre ko kayo, baka limot na ninyo.” Si Cocoy halatang nagloloko lamang.
At muli ang malakas naming tawanan.
“Basta officially kasama kana sa barkada namin.” Si Gerald ang pinakamatanda sa grupo at nakipag appear pa sa akin.
Naging masaya naman at dahan-dahan naging kaibigan ko na rin sila at nagkaroon din ako ng mga ibang kabigan bukod sa kanila.
Ngayon masasabi kong masaya nga ang buhay High School.  Pakiramdam ko isa na akong kabataan na puno ng kasiyahan at pangarap hindi katulad dati na pakiramdam ko ay pasan ko ang lahat ng problema ng mundo.
Unti-unti na rin akong nakakasabay sa kanila.  Dahil mas malaki ang ibinibigay na allowance ng aking ama, mas nakakasunod na rin ako sa mga meron sila. Alam ko na rin ang mga pinag-uusapan nila dahil may TV na ako sa bahay at kahit sa tinitirhan namin ni Cocoy may maliit na TV rin kami doon. Mas matitino na rin ang mga damit ko at nakakapili na ako ng gusto kong brand. Nakakasama na rin ako sa mga lakaran nila.  May Play Station  na ako at mas maganda na ang cellphone ko. Masasabi kong hindi na problema para sa akin ang pera sa ngayon dahil ang allowance ko ay sumosobra pa sa mga gastusin ko kaya kahit konti may savings na ako.
Pero sa kabila ng lahat, pinilit pa rin namin ni Cocoy na maging matino, itinatak na namin sa aming isipan na kahit malayo siya sa magulang at ako ay walang magulang kasi hindi pa rin naman kami ganon ka close ng tatay ko, hindi magiging dahilan iyon upang malimutan namin na kaya kami nandito ay upang mag-aral at abutin ang aming mga pangarap.
Kasama na rin sa mga pangarap namin ang aming mga girlfriends na inspirason namin sa paggawa ng tama, at masasabi kong naging magandang example naman kami sa iba naming classmates kaya buo ang tiwala sa amin  ng aming mga magulang maging ng aming mga guro.
Kung may pagkakataon sa gabi, nagoonline kami sa Friendster, yung mga umabot doon,  diba dati may chatroom doon na pwede kang magcreate ng sariling room, gumagawa kami ng room na kaming apat lamang ang pwede at kick out ang sino mang pumasok.  Madalas pangalan namin ang name ng room para madali naming mahanap. Doon ay free kami mag kwentuhan at magbalitaan ng tungkol sa buhay namin kaya kahit hindi kami magkakasama ay updated pa rin kami sa isat-isa. Iyong mga umabot doon alam kong nakakarelate dito.
Subalit pagdating ng Sabado ay iba ang buhay namin ni Cocoy, balik pa rin kami sa pagiging bata.  Sa edad naming 16, wala pa rin kaming pinagbago, naghaharutan pa rin kami, nag-aasaran , madalas pa rin ang aming habulan, nagkukulitan at madalas naglalaro pa rin kami ng basketball sa court na malapit sa baranggay hall kasama ng ibang kabataan sa baranggay.
Pero ang hindi namin nakakalimutan ay pumunta sa tabing dagat.  Bahagi na yata ito ng aming pagkatao.  Parang hindi buo ang aming bakasyon kung hindi kami pupunta dito.  Parang sa lugar na ito ay sarili namin ang mundo, malayo sa maingay na mundo ng siyudad at malayo rin sa walang pag-unlad na sistema sa probinsiya.  Sa lugar na ito parang kay daling mangarap, sa pagtingin mo sa malawak at asul  na dagat, sa paglalaro namin ng pinong buhangin at sa pakikipaglaro sa malalakas na alon parang kay dali ng buhay.
Minsan uupo lamang kami sa bato habang ang mga paa ay nakalusong sa tubig, kung minsan naman ay hihiga lamang sa batuhan. Nakakubli kasi iyon sa sikat ng araw sa hapon.  Tahimik ang bahaging iyon. Dahil ang  punduhan  ng maliliit na bangka ng mangingisda ay sa bandang kanan na naikukubli ng ilang puno ng niyog at talisay,  sa umaga lamang maraming tao upang humango ng mga ititindang isda, ang mga mangingisda naman ay kadalasang hatinggabi kung pumalaot.
 Naupo ako sa bangka at hinayaan lamang ang sarili na pagalaw galaw habang ang bangka ay hinahampas ng maliliit na alon.  Maya maya ay sumunod si Cocoy sa tabi ko at naupo din.  Hindi ko alam kung anong kilabot ang nararamdaman ko sa paglapit ng aming mga katawan.  Pinipigilan ko dahil baka kung ano isipin niya.  Subalit ng magtama ang aming paningin, nakita ko na naman ang kanyang mga mata.  Bakit ba parang natutulala ako kapag nakikita ko ang maamo niyang mga mata.  Ngumiti siya, hindi ko alam kung ano ibig sabihin. Maya maya ay naglapat ang aming mga labi.  Walang sabi-sabi ay naghalikan kami.  Mainit ang tagpong iyon.  Nakakatakot dahil bagamat kubli ang lugar na iyon paminsan-minsan ay may mga tao ding napapadako doon mga tulad namin ay nagpapalipas ng oras. Subalit hindi madaig ng pag-aalalang iyon ang nararamdamang init ng aming katawan. Patuloy kami sa halikan at tumitigil lamang sandali upang kumuha ng hangin.
Sabay kaming naghubad ng aming mga pang-itaas nakasandong itim kasi ako noon samantalang siyan maluwag na tshirt lamang ang suot. Hinalikan niya ako sa my tenga at labis akong nakiliti.  Gumanti ako, hinalikan ko din siya at mas matagal.  Malalim na ang kanyang paghinga.  Mabilis na rin ang galaw ng bangka dahil sa galaw ng aming mga katawan.  Kusa siyang napahiga sa maliit na sahig na kawayan sa bandang ibaba ng bangka.  Dahil masikip pumatong ako sa kanya, at hinalikan ko siya sa labi. Samantala ramdam kong ibinababa niya ang aking shorts kasama ang brief kaya medyo iniangat ko ang aking katawan,at iniiwas ng konti sa kanya.  Pagkababa ay hinawakan niya ang unti-unti kong nagigising na tite at marahang hinimas.  Nakaramdam agad ako ng kakaibang kilite. Hinalikan ko siya sa leeg, pababa sa nipples niya.
“Ahhhh, ang sarap Ton…ang sarap niyan.” Bulong niya sa akin.
Pagkasabi niya ay umusod ako pababa kaya nabitiwan niya titi ko.  Ibinaba ko hanggang tuhod ang kanyang short kasama ang brief at sinimulang halik-halikan ang kanyang puson pababa.  Muli kong sinundan ng dila ang maliliit na bahahibo mula sa pusod niya pababa.  Namimilipit siya sa nararamdamang libog, tiningnan ko mukha niya, nakapikit lamang siya at nakakagat labi habang umuungol. Ibinaba ko ang paghalik papunta sa kanyang singit. Napapataas ang kanyang balakang sa tuwing masasagi ng aking mga labi ang kanyang bayag. Matigas na matigas na rin ang kanyang tite. Hinawakan niya ang ulo ko at siya nag guide papunta doon.  Tumigin ako sa kanya, parang nagmamakaawa ang kanyang muka
“Subo mo na Ton, please…” pagmamakaawa niya.
“Libog nito, mamaya na…hehehe” sabay akyat papunta sa labi niya, naghalikan kami pero sandali lang.  Pumaibabaw siya sa akin at dinilaan ang aking dibdib.  Halinhinan niyang dinilaan nipples ko.
“Sarap Coy…”
Hanggang bumaba halik niya papunta sa puno ng aking titi. Sininghot-singhot niya ang tumutubo kong buhok don, maya –maya ay parang hinahagod na iyon ng kanyang mga labi. Sobra na ring libog nararamdaman ko at panay na rin ang ungol. Nang tumingin siya sa akin bigla siyang nagtanong.
“Ton, sino mas masarap sa amin ng coach mo?”
Sumimangot ako sa kanya, “para kang tanga!” wag mo nga yung banggitin.”
 “Joke lang, nagpapatawa lang!” nakangiti siya.
“Di yun nakakatawa!” Bigla siyang bumaligtad sa akin at bago ako nakapagsalita naisubo na niya titi ko at nasa harapan ko na rin titi niya.  Wala na akong magawa. Hinawakan ko iyon at isinubo ang ulo, ginawa kong parang lollipop. Inilabas niya titi ko at nagsalita.
“Ahhhh…Ton, ang sarap anong ginawa mo? Ang sarrrraaaappp…..”
Hindi ako sumagot, lalo kong pinagbuti, mayamaya pa ay naramdaman kong ganoon din gingawa niya sa akin.
“Shit Coy, ang sarap nga bilisan mo pa…”
Sabay ng gumagalaw ang aming mga balakang.  Pabilis ng pabilis, hindi na kailangan igalaw ang aming mga ulo.  Kasabay ng mabilis na paggalaw din ng bangka.  Kung may makakita lamang sa Bangka, tiyak  na magtataka  dahil hindi naman kita na may tao at mahina ang alon pero malakas ang galaw ng bangka. Alam kong malapit ng sumabog ang namumuo kong tamod,
“Coy, palabas na tayo.”
“Sige malapit na din ako,” Bulong niya.
At isang madiin galaw at malakas na ungol, lumabas ang aming iniipong katas…Alam kong marami kami parehong nailabas.  Nakalimang putok yata ako sa loob niya ganoon din siya, madami ring laman ang bibig ko.  Nagawa na naming lunukin yun nung una kaya ganon na rin ang nangyari.  Walang ano ano ay tumalon siya sa tubig, Sinundan ko at muli ay naglaro kami sa tubig na parang nangyari.  Habulan, basaan,  tulakan at pag nag aabot kami ay yakapan.. Tapos bigla niya akong itutulak saka magpapahabol.  Mas mabilis akong lumangoy sa kanya kaya mas madali ko siyang maabutan.   Subalit bago ko pa siya mahuli ay sasabuyan niya ako ng tubig, at pag tumigil ako upang magpunas ng mukha ay sasamantalahin niya upang makalayo.
Matagal ang naging paglalaro namin sa tubig.  Tumigi lamang kami ng mapansin kong papalubog na ang araw. Umahon kami sa bangka at nag bihis ng aming mga damit na kung saan-saan pala napunta.
“O baka bukas may sakit ka naman?” bigla kong sabi sa kanya habang naglalakd kami pauwi.
“Ha, anong sakit?” nagtataka niyang tanong.
“Di ba nong last tayong naligo nagkasakit ka bigla,” idiniin ko ang salitang sakit. “Baka nalilimutan mo may atraso ka pa sa akin, hindi ko alam pinlano mo pala lahat yun.” Sinasabi ko habang iniipit ko ang kanyang leeg mula sa pagkakaakbay ko.
“Teka, teka, masakit yan ah,” pilit siyang pumipiglas. “Hindi ako magkakasakit ngayon, promise!”
“At pano ako makakasiguro?” pagtatanong ko.
“E kasi ang sarap ng ginawa natin,” bulong niya sa akin.  “sobrang sarap kaya panigurado hindi ako magkakasakit.”
“Ang libog mo talaga! Hahaha….” Sabay pingot sa tenga niya.
“Nagsalita ang hindi.” Sabay tulak sa akin.  “E di tayong dalawa ang malibog…hahaha” Nang makarating kami sa bahay nauna akong dumiretso sa CR. “Bro, mauna na ako ha, ang kati na ng katawan ko,”
“Okey.”
Nang makatapos ako paliligo, nakapagsaing na siya at naghahanda na ng lulutuing ulam.
“Aba, sumobra yata ang sipag mo, bakit ka nagluto?” pagtataka ko.
“Di mo ako ininvite e, ako na nagkusa, nagtext na ako kay ate, dito ako kakain. Tapusin mo paghihiwa nito, mag tinola tayo, kailangan natin energy para mapalitan nawala kanina hehe, tapos pagkaligo ko ako magluluto,” nakangiti niyang utos sa akin.
“Hep! I’ll repeat ako ang magluluto, hiwain mo lamang iyan, hindi ka pa marunong magluto kaya ‘wag ka ng umangal ha, behave!” dugtong niya.
“Opo,  Chef, ikaw na marunong sa lahat. Okey na  dalian mo,  gutom na ako.” Totoo naman na kahit sa apartment e siya talaga nagluluto, ewan ko ba kung saan natuto lokong ito e sabi naman ng Ate niya e ang tamad sa bahay nila.  Pero pag kami magkasama parang hindi napapagod, laging full charge, samantalang ako mas madalas nakahiga, pero ni minsan hindi ko narinig na nagreklamo siya.  Madalas pa nga e sinasabihan niya ako ng relax ka lang diyan ako bahala dito, pahinga ka lang muna. Hay! Ang swerte ko talaga sa kaibigan.
“Bro, hiram ng damit at towel, pakiabot mo na lang, natitigilan ka na naman diyan” sanay na kami sa ganoon, kahit sa apartment naghihiraman kami ng brief pag tinatamad kami maglaba.
Kumakain na kami ng magtext si Yna,  Niyaya niya ako sa bayan dahil may bibilhin daw siya.
“Bro, wala ba kayong lakad ni Jaana?”
“Wala bakit?” sagot niya habang ngumunguya at hindi tumitingin sa akin.
“Yayain mo punta tayo sa bayan, nood tao ng sine sama ko si Yna?
“Aba, ayos yan ah, matagal-tagal na rin nong huli tayong nagkasamang apat ah, teka text ko lang.”
“Tawagan mo na kasi, ang kuripot naman.”
“Oo na, kaw na mayaman,” at binato ako ng kapirasong papaya.  Buti nakailag ako.
“Sira ulo ka talaga,” gaganti sana ako ng sumenyas siya na kausap na niya si Jaana.
Madali lang usapan nila.  Pumayag agad si Jaana.  Kaya naghugas agad ako ng pinggan at siya ang naglinis ng table.
“Bro, kita tayo sa kanto, uuwi muna ako at magpapaalam sa Inay.” Alam mo naman iyon  akala e mga bata pa tayo kaya hanggang ngayon e inaasahan pa rin na ipapaalam lahat ng lakad natin.
“Bilisan mo baka naman mag make up ka pa, manonood lang tayo ng sine at hindi pupunta ng fashion show ” Sabi ko habang nagliligpit ako. Madalas naming asaran yun dahil napakabagal niyang kumilos, sabi nga ng ate niya ay mas matagal pa raw maligo kesa sa kanila.
“Pag nauna ako, kaw maglilibre sa aming tatlo,”hamon niya
“Yun ay kung mauuna ka.” Ganti kong sagot.

---

Naging maayos ang relasyon namin ni Yna.  Nauunawaan niya ang minsang kawalan ko ng oras sa kanya.  Weekend lamang kasi kung kami ay magkasama dahil nga  sa Manila siya nag-aaral malayo sa amin ni Cocoy.
Perpektong girlfriend na yata si Yna. Mula sa kanyang napakagandang mukha. Para siyang matangkad na version ni Marian Rivera kaya lang ay may mas mahabang buhok.  Hanggang sa pagiging malambing,  ano pa ba ang hihilingin ko.  Napakabait niya sa akin maging ang mga magulang niya.  Kahit kailan hindi ko naramdaman na minaliit nila ako at ang aking pinagmulan. Nahihiya nga ako minsan dahil noong una ay naniwala ako sa tsismis na matapobre sila kung kaya konti lamang ang kaibigan dito sa amin. Naunawaan ko ngayon na hangad lang nila ang kabutihan ni Yna pero hindi sila hadlang sa mga gusto o kaligayahan niya.
 Minsan tinitigan ko ang mukha niya at basta ko na lamang hahaplusin.
“Uy, ayan ka naman, ano ba nangyayari sayo?”
“Ang ganda-ganda mo kasi, ewan ko ba parang  nahi hypnotize ako pag kaharap ka.” Papuri ko sa kanya.
“O tama na yang pambobola mo, baka maniwala na ako.” Sagot niyang nakangiti.  
“Maniwala ka Yna, napakaganda mo at mahal na mahal kita.”
“Mahal na mahal din naman kita kahit noong mga bata pa tayo.” Pagtatapat niya.
“Akala ko hindi na mangyayari ito, akala ko hanggang pangarap na lamang ang pagmamahal ko sayo.” At yumakap ako sa kanya.

“Hoy loko ka. Makita tayo ni Papa, gising pa mga yun.” Ang bigla niyang sagot sabay lingon sa pinto ng kwarto ng mga magulang niya.
“Awts, sorry, am just carried away…hehe”
Marami kaming pangarap sa buhay.  Ganoon naman ang magkasintahan diba, madalas ay nakatanaw na sa hinaharap.  Likas na kay Yna ang pagkahilig sa negosyo palibhasa ay lumaki sa ganoong environment kaya pangarap niya na magkaroon kahit isang maliit na negosyo balang araw.  Samantalang ako, gusto kong mag-abroad pagka graduate magtrabaho at mag-ipon habang nag-aaral ng pagdodoktor.  Nangako ang aking ama na tutulungan niya akong makahanap ng matinong employer sa bansa nila kaya parang lalo akong na inspire.
“Baka naman pag nasa Australia ka na malimutan mo ako, kilala sa pagiging maganda mga Australyana.” Nasabi niya minsang nasa duyan kami.
“Hinding-hindi mangyayari Baby, ikaw lang ang babaeng mahal ko at gustong makasama til the rest of my life.”
“Hindi ka pa rin nagbabago Baby, napakabolero mo pa rin,” sabay kurot sa tagiliran ko.
“Promise, I wanna grow old with you…” nakangiti ako habang sinasabi ko.
“Ako din, hindi ko alam kung paano ako pag nawala ka, pag naiisip ko nga na mag-aabroad ka, ngayon pa lang parang nararamdaman ko na ang lungkot.”
“Hey Baby, hindi naman pang habang panahon iyon, saka para sa atin din naman yun, pero kung ayaw mo talaga pwede naman dito ako sa atin magtrabaho yun nga lang hindi ko maibibigay ang buhay na pangarap ko para sa ‘yo at sa magiging anak natin.”
“Gusto ko sanang sabihin na mas gusto ko dito ka nalang para lagi tayong magkasama pero ayoko namang ako maging hadlang ako sa mga pangarap mo, pangarap natin,”
“Kaya nga mahal na mahal kita e, napaka understaning mo.  I love you Baby!”
“I love you too Baby ko.”
Napakasaya ko sa bawat araw.  Sa umaga, hindi namin nalilimutan ang batiin ang isat-isa at pagkatapos ay ang palitan ng I Love You.  Ganoon din sa gabi hindi pwedeng matulog kami kahit gaano ang pagod na hindi nag gu good night at I love you muna.  Iyon ay kahit pa nag chat na kami sa gabi.
Ganon siguro talaga pag  inlove, parang sa lahat ng oras gusto mo kausap o katext siya gusto ko ipaalam sa kanya kung ano ginagawa ko or kung nasaan ako, na siya rin niyang ginagawa.
“Baby mag-iingat ka diyan, malakas ang ulan ah, kahit ayaw mo magdala ka pa rin ng payong.” Madalas niyang paalala sa akin.
“Ang lapit lamang namin sa school, kayang-kaya yun, pero para sa’yo siyempre lagi akong mag-iingat.”
“Love you baby!”
“Love you more baby ko, ingat ka rin diyan.”
“Love you baby ko…., ang corny nyo, hahaha.” Pang-aasar ni Cocoy.
“Hahaha…kayo din naman ni Jaana, mas corny kaya kayo,”
“Hindi ah, siya lamang ako e conservative!”
“Kaya pala, may mwah, mwah ka pang nalalaman,”
“Ha, bakit alam mo yun ha, nakikinig ka pag magkausap kami ano?”sabay tulak sa akin.
“Hoy, nababasa ako, lagot ka kay Yna, sinabi na niya wag akong magbasa diba? At nagkatawanan kami, napatawa na din yung mga kasama namin sa waiting shed.
Minsan hinatid ko Daddy ko sa airport, alam kong maaga ang flight niya at maaga akong makakauwi kaya napag kasunduan na namin ni Yna na manood muna kami ng sine.  Sabado noon. Pagkagaling sa airport nagpahatid ako sa taxi papunta sa bahay nila.
Dahil may kalayuan din ang Pasay sa Manila dagdag pa ang trafic, natulog muna ako. Nagising ako sa tunog ng cellphone. Si Yna nagtext,hindi raw siya pwedeng umalis dahil may ipinagbilin ang kuya niya na kailangan niyang hintayin.
“Sorry baby, next time na lang tayo manood ng sine.” Huling message niya.
Hindi agad ako nagreply dahil hindi ko alam kung pababalikin ko na yung taxi driver sa bus terminal.  Nang bigla ako may maisip.
“Baby, ok lang yun, don’t worry pupunta na lamang ako diyan, bago ako umuwi, okey lang ba?” text ko sa kanya.
“Okey lamang yun, naiinip na rin naman ako dito.”
Pagdating ko, sinalubong agad niya ako sa may gate. Pagkapasok ko, umuna na siya papasok, hindi naman iyon ang unang pagdalaw ko sa bahay nila kaya kahit papaano pamilyar na ako sa lugar.  Nauna siya pagpasok dahil ako ang nagsara ng gate. Habang naglalakad siya hindi ko maiwasan ang humanga sa ganda ng katawan niya. 4th Year HS na kami noon kaya litaw na litaw na shape ng katawan niya sa sa soot niyang shorts at kulay puting maigsing pantaas. Amoy na amoy din ang shampoong ginamit niya dahil basa pa ang nakalugay niyang buhok.  Lihim akong napabuntunghininga at napakagat labi dahil sa nakakagigil niyag itsura habang naglalakad.
“Meryenda ka muna, tiyak gutom ka na.” pag-aalok niya
“Wag na okey lang ako, tubig na lang medyo uhaw lang ako kumain naman kami bago siya nag check-in.”
“Wait  kuha lang ako ng tubig.” At tumayo siya papunta sa kusina.  Nagbukas ako ng TV habang hinihintay siya.  Nilagay ko agad sa anime ,  hindi ko napansin ang paglapit niya kundi pa niya iniaabot sa akin ang dala niyang tubig na may yelo.
Umupo siya sa tabi ko at lalo kong naamoy ang natural niyang amoy.  Hindi ko alam kung anong pakiramdam iyon.  Parang ang init samantalang nakatutok sa amin ang electric fan.
“Next week, uuwi ka ba? Sa Batangas na lamang tayo manood ng sine para kasama yung dalawa.” Pagsisimula ko ng usapan para mawala ang kung ano mang nasa isip ko.
“Sige, uuwi ako miss ko na rin yung bonding nating apat, kumusta na si Cocoy, madalas pa rin ba tampuhan nila ni Jaana? Naikukuwento kasi  ni Jaana na may tampuhan sila”
“Asa ka naman sa dalawang iyon, di yata natatapos isang araw na hindi nagkatampuhan, pero maya-maya lang okey na ulit.”natatawa kong sagot.
“Ang seloso naman kasi ng bestfriend mo,” natatawa niyang sabi.
“Sobrang in love lamang iyon sa bestfriend mo.” At nagkatawanan na lamang kami.
“Tonton, bakit ikaw ba, hindi ka ba in love sa akin?” biglang lumungkot ang kanyang mukha.
“Eto naman, ikaw baby ko e, ikaw lamang unang babaeng minahal ko at wala ng iba,” at lumapit pa lalo ako sa kanya.
“E bakit kahit minsan hindi ko naramdamang nagselos ka?” nagsasalita siya pero nakatungo. At umusod ng konti palayo sa akin.
“Mahal na mahal na mahal kasi kita at malaki ang tiwala ko sa yo, at isa pa alam ko namang hindi mo ako lolokohin dahil hindi ko kayang mawala ka sa akin.” At muli akong lumapit sa kanya.
“Hmp, baka naman sabi mo lamang iyan, balita ko sa school ninyo ang daming may crush sa iyo.”
“Pero hindi ko sila crush, dahil ikaw lamang ang crush at love ko”
    Hindi siya kumibo, nanatiling nakatungo.
    “Hindi ka pa rin ba naniniwala? Sige ka kiss kita pag hindi ka pa naniwala” Biruan namin yun mula ng maging kami pag may sinabi akong ayaw niyang maniwala niloloko ko siya ikikiss ko siya pag hindi siya naniniwala kaya napapatawa siya at sinsabing naniniwala na.  Pero hindi pa rin siya kumikibo.
    “Hindi ka ba talaga naniniwala na mahal kita? Sige hahalikan na talaga kita” Ilalapit ko kunwari labi ko sa kanya ng lumingon siya.
    “Nani….” Di na niya naituloy dahil paglingon niya tumama sa labi ko nakabukas niyang labi.  Sapol! First time ko siya nahalikan, hindi ko alam ang gagawin. Parang biglang tumigil ang oras, nakatingin lamang ako sa kanya ganon din siya sa akin.  Siya ang unang bumawi sa tingin.  Humarap siya sa TV, hindi ko alam kung anong nangyari sa akin parang may kung anong nag uutos sa akin na ulitin ko, parang may kung anong naputol na dapat ituloy.  Hinawakan ko siya sa pisngi at iniharap sa akin. Hindi siya tumanggi.  Dahan-dahan inilapit ko ang labi ko sa labi niya.  Pumikit siya pagdampi ng mga labi namin.  Dahan-dahan kong ibinuka ang bibig ko naramdaman ko natatikom bibig niya.  Pero maya-maya dahan-dahan niyang binuksan tanda ng pumapayag na siya.
    Hindi ko alam kung anong pakiramdam iyon, kakaiba, ang init ng bibig niya, ang sarap ng labi, napakafresh ng laway niya, hanggang nararamdaman ko lumalaban na rin siya ng halikan. Lalo kong pinagbuti, halos kapusin na kami ng paghinga.  Saglit kaming naghiwalay subalit walang sabi-sabi ay bigla ulit kaming naghalikan, mas mapusok, mas matagal at mas masarap. Naramdaman ko na lamang na niyayakap ko na siya, nakayakap na rin siya sa akin,  Hinaplos ko ang likod niya pababa sa kayang pwitan, parang hinahatak ko siya palapit sa akin.  Nararamdaman ko na dumidiin na rin paghalik niya sa akin. Hindi ko na mapigil ang aking sarili, naramdaman ko na ang mabilis na pagtigas ng ari ko sa loob.  At muli kong naramdaman ang init na kanina ko pa pinaglalabanan.  Hinatak ko siya palapit sa akin hanggang napakandong na siya sa akin.  Lalong nagwala ang titi ko ng maramdaman ang pagpatong niya. Alam kong ramdam niya pero parang balewala lamang iyon sa kanya. Hinubad ko ang T-shirt ko, dahan-dahan ko ring hinubad ang  blouse niya at madali ko iyong nagawa dahil itinaas niya ang mga kamay niya. Nalantad sa akin ang kanyang katawan
    Hinimas ko ang likod niya habang tuloy kami sa halikan.  Naramdaman ko mahina niyang pag-ungol tanda na gusto niya ginagawa ko.  Di na ako makatiis tinanggal ko ang bra niya, nabigla yata siya kaya tinakpan ng mga kamay niya ang mga boobs niya paglabas.  Hinalikan ko siya sa may tenga pababa sa leeg papunta sa dibdib niya, Hinawakan niya ulo kaya sinamantala kong hinalikan isa niyang boobs, Napalakas ang ungol niya at napadiin kamay niya.  Patuloy ako sa ginagawa ko, alternate kong hinalikan magkabila niyang dede.  Habang lumalakas ungol niya.
    “Ahhhhh…Ohhhh…” iyon ag nadidinig ko mula sa kanya.
    Alam kong wala na itong urungan, kaya lumingon ako sa kwarto niya, parang naunawaan naman niya ibig kong sabihin.
 Pinagpatuloy namin ang halikan at ihiniga ko sya sa kama habang nakapatong ako, mariin at mapusok ang halikan namin, hinalikan ko sya ulit sa suso na hanggang at ramdam ko ay matigas na rin ang mga nipples. Pina-paikot ko ang dila ko habang subo subo ko yung dede nya. Tapos bumaba ulit ako, nasa may lapag ako tapos siya nasa kama, hinubad ko yung shorts niya at pinagmasdan ang katawan niya na tanging pink  na panty  na lamang ang soot.  Napakaganda niya at napakakinis.  Sikip na sikip na ang titi ko sa loob ng pantalon ko.  Hinalikan ko muli ang katawan niya pababa nang pababa.  Hanggang tuluyan ko ng inalis ang panty niya.  At sa unang pagkakataon ay napagmasdan ko ang pinakamagandang bahagi ni Yna.  Ito na yata ang pinakamagandang ari na nakita ko at gustong makita sa buhay ko.  Makinis maging ang singit niya, may kaunting buhok sa palibot at matambok ang gitna, bahagya lang makikita ang nakaguhit na hiwa nito.  Hindi na ako nakapagpigil, muli ko siyang hinalikan kahit nakapikit siya at parang lalo kong naramdaman ang sarap.  Muli ay bumababa ang halik ko mula sa leeg pababa sa dibdib niya, sa tiyan sa puson, bawat dampi ng labi ko ay napapakislot siya at napapalakas ang ungol.
At  ng makarating ako sa may singit naamoy ko ang bango talaga, ang linis sa katawan ng mahal  ko sabi ko sa sarili ko at  ang cute cute ng pekpek nya, muli ko itong pinagmasdan,  mahaba  tapos matambok sya at konti pa lang talaga ang pubic hair.  Pinasadahan ko ng isang dila yung hiwa nya tapos narinig ko “aaahhhh” isang maikling ungol mula kay Yna at talagang nagwawala na ang alaga ko sa loob ng brief ko.  Tinanggal ko ng mabilis pantalon ko, nilabas ko mula sa brief  ang alaga ko at medyo sinalsal ko to para lalong magalit, dinilaan ko  na rin yung ibabaw niya pinagtagal ko ang pagdila dun at talagang napapa-angat ang pwet nya, then ibinaba ko na ang pag-dila sa pekpek nya tapos hinawakan ko pa yung hita nya para mai-buka ng mabuti.  Hinimas himas ko yun habang hinahanap ng dila ko yung clitoris nya, at inuurong nya yung pwet nya pag nasasalat ng dila ko yun kaya hinawakan ko sya mabuti para di maiwasan yung dila ko. Binilisan ko pa ang paghigop at pag-dila sa pekpek nya kaya napahawak sya sa ulo ko, dinig na dinig ko yung malalim na paghinga nya pero hindi sya umuungol, basang-basa na ang ilong pati bibig ko kaya lalo kong pinagbuti ang pag-himod sa pekpek nya. Hindi sya magkandatuto kung itutulak ba ko o ididiin ang ulo ko sa kanya  At biglang nanginig sya ng konti tapos iniipit nya ung ulo ko sa legs nya. Pero sige pa rin ako sa pag-dila sa pekpek nya.  Nakarinig ako ng isang mahabang
 “Ahhhh..uuuhhhhhhh” at umagos sa bibig ko yung katas nya.
Hindi ko maintindihan ang lasa pero sinimot ko na rin, basang-basa din ang bed sheet nya. Pero bitin na bitin pa rin ako kaya kumuha na ko ng unan, gaya ng napanood ko sa porn, kinuha ko yung nasa gilid na unan tapos inilagay ko sa ilalim ng puwitan nya lalong nanigas ang titi ko sa pagkakabukaka nya sa harap ko. Nakaready na ako pero hindi ko alam kung paano dahil first time ko ito.
“Ton natatakot ako..” mahinang bulong niya sa akin.  Alam kong first time din niya.
”Yna, hindi naman natin kailangan gawin to kung ayaw mo talaga, unang beses ko din to” bulong ko  sa kanya..”di kita pipilitin kung di mo kaya, mahal naman kita ehh, pero sasabihin ko sayo wag ka mag-alala akong bahala. We’ll take it slow” paniniguro ko pa..
“Sige ready na ko ibigay sarili sayo mahal din naman kita eh, just be gentle lang ha..” Hinalikan ko sya at idinikit ko ung ulo ng titi ko sa puke nya.  Madulas naman kaya nahanap ko agad ang butas..”unngghh” daing niya . Alam kong masasaktan sya kaya sinubo ko yung dede nya habang pinapasok ko, medyo pumasok na yung ulo, nakita ko sya nakapikit parang nakikiramdam.
“Naluha sya ng kaunti at kita sa mukha nya ang sakit na nadarama pero hinalikan ko ulit sya at lumalaban naman sya ng halik. Nakaramdam ako ng parang  may laman na napupunit tapos ayun nakapasok na ang buong ulo ng titi ko. Matigas na matigas na talaga ang titi ko pero itinigil ko muna sandali at hinahayan ko muna mapawi ang sakit na nraramdaman nya tapos nagkiss ulit kami. Unti unti ko nang ipinapasok..
“Ohhh..Ton…hmmm” ungol niya.  Tapos dahan dahan akong umuulos hanggang sa mapasok na ang buo..ang init sa loob parang sasabog na ang titi ko sa sarap. Kakaiba pakiramdam habang nasa loob.  Sobrang sarap.  Nagkiss muna kami ng madiin at matagal nong maramdaman  ko na libog na libog narin sya dahil matigas na yung utong nya at lalong dumudulas ang paglabas-masok ko.  dahan-dahan lng ang pag-ulos ko.
“Umhh,umhhh, uummhh…” ungol ko,”
“Ooohhh,,uhhh,uhhhh,” mahinang ungol ni Yna na may kasamang pag-singhap at malalim na pag-hinga.
”Baby biliisan mohh ng kaunti pleeaasse, ooohh..” hiling niya.  Napakapit sya sa bewang ko na para bang igina-guide at kinocontrol ang bilis.
Kaya bumibilis ang pag-ulos ko at lalong nagiging madulas, ganito pala ang feeling ang hirap I explain sobrang sarap.  Sana ay hindi na matapos ang mga sandaling ito.
”Umhh..umhh.umhh..ohhh..” mabibilis na ulos ko, medyo idinidiin ko pa ng konti at isinasagad. At ramdam na ramdam ko na ang sarap
“Ohhh, please.. . please Ton ..ohhh sheeett..” di ko malaman kung ano ang hinihiling ni Yna
pero tuloy lang ako sa paglabas-masok hanggang sa maramdaman kong malapit na ako..
    “Yna, malapit na ako.” Di siya nagsalita.
    Muli kong binilisan ang pag ulos at naramdaman ko nanginig ang kanyang katawan at sigurado ako nilabasan siya dahil ramdam ko na may umaagos na mainit sa aking bayag.  Lalo itong nagpatindi sa nararamdaman kong libog. Nang alam kong hindi ko na kayang pigilin  ay  hinugot ko titi ko at sinalsal ng mabilis. Ang sarap, napakaraming lumabas.  Hindi ko naiwasan tumalsik ang iba sa kanyang puson.
“Ahhh..ahhh..ahhhh..” hingal naming pareho at bumagsak ako sa kama ng pahiga.
Niyakap ko ulit sya at nagkiss kami.. “mahal na mahal kita Yna, don’t worry di kita pababayaan at iiwan” paninigurado ko.
“I love you too” sabi nya na medyo naluluha pero nakangiti.
Nag-ayos kami pareho ng aming mga sarili sa CR then naisip namin na naiwan iyong ibang damit namin sa sala pati TV bukas pa, bumaba na kami at nagkatawanan.  Pumunta kami sa malapit na Jollibee at kumain

---

College na kami, pare-pareho na kaming apat na nasa Manila.  Nakapasa ako sa isang unibersidad na kilala sa mga Medical Courses kilala ito bilang isa sa pinakamatandang university sa ating bansa at nag-aral din minsan dito ang ating pambansang bayani. Samantalang si Cocoy   ay tinuloy ang pangarap niyang Engineering sa isang kilalang engineering university sa may Intramuros.  Magkaiba kami ng school pero sa iisang apartment ulit tumira.  Ito ay ang apartment na tinirhan nag ate niya noong mag college pero ngayong graduate na siya ay sinabing doon na rin kami magstay.  Hindi na siya pumayag na ako magbayad ng buo kundi naghati kami sa lahat ng gastos.  Kaya lang isa lang ang kwarto sa apartment na iyon.
Kung nahirapan ako sa buhay High School mas mahirap pala talaga ang College.  Bagamat dalawang taon din ako tumira sa Manila, nakaranas pa rin kami pareho ng matinding adjustment.  Mabilis ang takbo ng buhay sa Manila at kailangan naming sumabay.  Bagamat sa aming school dati ay medyo nakakasama din kami sa line up ng matatalino dito parang mahirap mangyari iyon.
Kailangan pala talaga dito ang full concentration.  Hindi lamang sa kailangan talaga naming makatapos.  Ayoko ding madisappoint ang aking ama na alam kong malaki na rin ang nagagastos sa akin.   Mas humahaba ang oras namin sa pag-aaral.  Yung mga oras na dati-dati ay nauubos lamang sa walang kabuluhan ngayon ay halos kulang pa para sa paggawa ng assignment. Madalas na rin kaming hindi nagkakasama sa araw.
Dahil magkaiba na rin ang schedule namin bihira na rin kaming magkasabay ng pagkain.  Madalas siya ang mas maaga ang pasok at paggising ko nakahanda na ang umagahan namin siya naman ay paalis na para pumasok.  Samantalang dahil maaga siyang pumapasok mas maaga rin siyang nakakauwi kaya pagdating ko nakahanda na rin ang hapunan.  Nag-aaral na rin siya at pagkatapos kong kumain madalas ay naghahanda na rin siya sa pagtulog dahil nga mas maaga ang gising niya sa umaga.  Samantalang ako naman ay magsisimula pa lamang mag-aral sa mga oras na iyon. Halos sa ganon na umiikot  ang naging buhay namin. Nahihiya na ako sa kanya dahil alam ko namang kagaya ko ay pagod din siya kaya lamang ay wala akong magawa. Hindi ako umabot sa kanya.
“Coy, promise bukas maaga akong gigising ako maghanda ng breakfast natin.” Nagsasalita ako habang kumakain, siya naman e nakatalikod sa akin at nag-aaral sa harap ng kanyang laptop.
“O bakit naman hindi ba masarap luto ko?” kahit hindi siya nakatingin alam kong nakasimangot siya sa tono  ng salita.
“Ano ka ba siyempre masarap, kasing sarap na nga yata ng luto ni Nanay. E mag culinary school ka na kaya.”
“Hoy, Antonio, Dati sabi mo mag teacher ako ngayon chef naman , kung wala kang magawa e kumain ka na lang diyan, busy ako, saka ka na mang asar.”
“Eto naman, hindi ako nang aasar, ako magluluto kasi alam ko namang  busy ka din e tapos maghahanda ka pa ng pagkain natin.”
“Bro, ayos lang ako don’t worry, basta ako na bahala don, ayos na sa akin na nakakakain tayo lalo ka na ng tama,  iyang takaw mong yan pag hindi okey pagkain natin baka mamayat ka…“ sabay lingon at muli kong napagmasdan ang maamo niyang mga mata.
“Bro mag-artista ka na lang kaya mas bagay yata yun sa ‘yo”
“Gago!”
“Final na yun, mag artista ka, tiyak madali ka sisikat.”
“Ikain mo na lamang yan, pagkakain mo limot mo na pinagsasabi mo baka nga pati paghuhugas ng pinggan limot mo na pagkatapos mong kumain.”
Napangiti na lamang ako dahil naisip ko ang swerte ko sa kaibigan, Isa ito sa dapat kong ipagpasalamat sa Diyos na binigyan niya ako ng isang kaibigang tulad ni Cocoy.
Minsan habang natutulog kami, bigla akong nagising sa malakas niyang pagsasalita.  Sanay na akong nagsasalita siya ng kung ano-ano lalo na at pagod.  Sabi niya ganon din daw ako. Tiningnan ko siya dahil bukas naman ilaw namin kung gabi.
“Ton, mahal kita,” bigla niyang sinabi.
“Gago ka talaga ‘Coy.”
Pero hindi sumagot, pinakiramdaman ko malalim ang hinga, muka namang tulog talaga.  Nanaginip ang loko.
“Ton, mahal na mahal kita!” muli niyang pagsasalita.  Nakatingin ako sa mukha niya habang nangingiti.  Bubulong sana ako na mahal din kita pero nagmulat ng mata at mukang nagulat ng makitang nakatingin ako sa kanya.
“Hoy, anong ginagawa mo bakit, nakatingin ka sa pagtulog ko?” Hindi rin ako nakapagsalita sa pagkabigla.
“At ano ibig sabihin ng mga ngiti mong yan?”
“Wala, nagising lamang ako, nagsasalita ka kasi, gigisingin sana kita pero nagising ka naman kaya okey na.”
“Hmp, lagi mo sinasabi nagsasalita ako, tas pag tinanong kita kung ano sinabi ko sabi mo wala ka maintidihan.”
“Pero this time nadinig ko sinabi mo,”
“Ano?”
“Hehehe, sabi mo mahal mo ako!”
“Sira ulo, mahalin mo muka mo,” sabay taklob ng kumot sa muka niya.
“Totoo, iyon sinabi mo inulit mo pa nga e.”
‘Luko-luko! Hindi ko sinabi yun gawa-gawa mo lang yun”
“Hindi nga bro, mahal mo ba ako, naiinlove ka na ba sa akin…uy!”Tinutulak ko siya
“Ewan ko sa ‘yo, matulog ka na nga, maaga pa pasok ko bukas”  at hinigpitan ang taklob ng kumot bago muling nagsalita.
“Ikaw nga sinabihan mo din ako na mahal mo ako dati ah”
“Ha? Kelan naman un?”
“Noong nalasing ka, noong iyak ka nang iyak.”
“Ah, noon ba depressed lang ako noon, lasing pati ako non.”
“Depressed, depressed, basta sinabihan mo rin ako.”
“E kaw nga, sinabihan mo ako hindi ka naman lasing. Nagtutulug-tulugan ka lang. Uy,  inlove na nga sa akin….” Sabay kiliti sa tagiliran niya
“Matulog ka na sabi, isa…..”
“Uyyy, may gusto sa….”
Hindi ko na tapos sasabihin ko dahil pagharap niya sa akin sabay alis ng kumot ay hinalikan niya ako sa labi. Madiin halik niya nadala ako sa ginawa niya. Sabay bitiw at kinindatan pa ako bago tumalikod sa akin bago nagkumot ulit
“Ah ganon ha,” Itinihaya ko siya, sabay tanggal ng kumot.   “Ako naman ngayon.”
Hinalikan ko siya habang dinadaganan ko siya, matagal ang aming halikan at naramdaman ko lumalaban na rin siya.  Napakasarap niyang humalik, ang bango ng bibig niya, palibhasa gaya ko wala din siyang bisyo.  Hindi ko siya tinigilan, matagal halikan namin. Minsan ay tumitigil lamang kami pag kinakapos na ng hangin pero pagkatapos non tuloy ulit sa halikan.  Ang sarap, ganito ung pakiramdm noong una naming ginawa ang ganito, noong una kaming magkita nang umuwi ako galing sa training center. Parang sabik na sabik kami sa isat-isa.  Aaminin ko sa halikan pa lamang namin ay nararamdaman kong tumitigas na ang titi ko.  Napaka gentle niyang humalik pero nakakadala talaga.
Hindi na rin ako nakapagpigil.  Hinalikan ko siya sa may tenga, pababa, papunta sa pisngi niya hanggang sa leeg. Dahil sa pareho naman kami nakahubad matulog mabilis kong nahimas ang dibdib niya habang hinahalikan ko siya ulit.
“Ahhhhh…” iyon lang ang mahinang ungol na nadinig ko mula sa kanya. Pinagpatuloy ko pa rin ang pag halik sa kanya at dahil nakadagan ang kalahati ng katawan ko ang hita ko ay nakapatong sa titi niya kaya ramdam ko ang mabilis na pagtigas nito kahit nasa loob pa ng shorts. Alam kong nalilibugan na din siya kasi nakapikit siya at pinapakiramdaman lamang ang gingawa ko sa kanya. Tumigil ako.
“Ikaw naman.” Bulong ko sa kanya, saka ako tumihaya. Di siya bumago sa pwesto niya.  Tiningnan ko siya. Wala nakatingin lang sa kisame. “Hoy, ano ba?”
“Anong ano  ba?”
“ Ang duga naman, ‘kaw naman.”
Parang wala siyang nadinig, ganon pa din nakatingin sa kisame. Kaya kiniliti ko siya.
“Hoy!”
Ngumiti siya, sabay tingin sa akin, “Ang libog mo talaga, hmmm…mabuti na lamang gwapo ka…hahaha” Iyon lang at siya naman pumaibabaw sa akin at ginawa ang lahat ng ginawa ko kanina.  Ang sarap ng pakiramdam habang hinahalikan niya ako, napaka gentle niyang humalik parang nakakatunaw. Hindi ko alam  pero may kakaibang kiliti ang dala ng mga labi niya.  Pumikit ako at nakiramdaman ang lahat para akong dinadala ng mga  halik sa niya kung saan.  Masarap talaga. Hanggang naramdaman ko na lamang na hinahalikan na niya mga nipples ko. Namimilpit na ang katawan ko sa sarap. Sobrang kiliti lalo pa at dahan-dahan niyang sinisipsip, bago papaikutan ng dila niya. Napayakap ako ng mahigpit sa kanya.  Parang mauubusan ako ng hininga sa ginagawa niya.  Maya-maya pa ay lalong bumaba ang halik niya sa puson ko, may kiliti talaga ako don kaya napaungol ako kahit pinigil ko kanina pa.
“Ahhh…ang sarap bro…ang galing mo talaga…” Kinapa ko ang titi niya sa loob ng shorts, at hinimas ko ng dahan-dahan dahil doon pakiramdam ko ay lalo siyang ginanahan.  Lalong sumarap ang ginagawa niyang paghalik sa akin.
Ganon din ginawa niya, hinimas niya titi ko sa loob ng shorts habang hinahalikan niya ako sa katawan. Alam kong may mga pre cum na ako at kanina ko nararamdaman na basa na titi ko kahit may shorts at brief pa ako. Maya-maya pa e parang automatic binaba namin mga shorts namin, labas ang mga matitigas naming titi . Pareho silang nangingintab dala ng pre cum na patuloy ang pag agos mula sa butas.  Parang nagkahiyaan pa kami ng magkatinginan, Pero napangiti pareho at dala ng kalibugan ay sabay naming hinawakan at diretso sinubo ng walang sabi-sabi.
Puro ungol na lamang sa kwarto ang maririnig mo, salamat at sound proof naman yun. Masarap ang ginagawa niya. Habang subo niya yung ulo at nilalaro ng dila ang pre cum ko at banayad niyang jinajakol yung katawan. Kakaiba pala ag kiliti ng ganon kaya ganon din ginawa ko sa kanya, dinidilaan ko pa ung butas ng titi niya na alam kong lalong nagpapalibog sa kanya dahil sa tuwig gagawin ko iyon at lumalakas ungol niya at hindi malaman kung ano gagawin sa balakang niya kung ididiin o iaangat. Hinimas ko na rin yung mga balls niya at ramdam ko napapaliyad siya sa dalang sensation noon.
Masarap talaga, parang ayoko ng matapos mga oras na iyon. Ang sarap ng pakiramdam habang nasasarapan ka e alam mong nasasarapan din ang taong mahalaga sa iyo kaya doble ligaya nararamdaman ko.
Malapit na akong labasan, ramdam ko iyon. Pero ayoko pa, pinipigil ko para magtagal ang ganitong pakiramdam. Huminga ako ng malalim ganon ginagawa ko pag ayaw ko pa labasan pero bigla niya sinubo balls ko, at.
“Ahhhh….bro, palabas na tayo hindi ko na kaya,” bigla kong nasabi.
“Sige bro, sabay tayo….”
Yun lamang at sabay kaming kaming nagpasabog ng aming naipong mga katas. Habang mahabang ahhhh. At paghimas sa aming likod. Sobrang sarap ng pakiramdam.   Nakapikit lamang ko habang subo  titi niya, tapos ng alam naming wala ng mailalabas sabay kaming nagsoot ng brief at shorts at pumunta  sa lababo para mag toothbrush.  Nauna siyang natapos dahil umihi pa ako.  Matagal ako umihi dahil masakit umihi pagkatapos labasan kaya pagbalik ko sa kwarto, nakatagilid na siya hindi ko alam kung gising pero nahiga na lang din ako at nagkumot.

---

Lumipas ang mga araw sa ganoon naming routine.  Halos sa gabi na lamang kami nagkikita at bihira din magkausap. Pero parang ini assign na niya sa sarili niya ang pagluluto.  Dahil kahit anong gawin ko hindi ako umabot sa kanya, madalas ay ibinibili ko na lamang siya ng pagkain sa gabi habang nag-aaral.  Favorite kasi niya ang V-cut at Nagaraya kaya pagdating agad kong ilalagay yun sa tabi niya. Gaya ng dati once a month lamang kami umuuwi kasi halos kami rin naman ang magkasama sa pag-uwi namin kaya yung oras namin sa biyahe e madalas ipinapahinga na lamang namin o kung hindi man ay namamasyal lamang kami lalo pa at sa Manila rin nag-aaral sina Yna at Jaana. Magkakaiba kami ng school kaya ini schedule talaga para kami magkita.  Si Yna ay sa isang university na malapit sa school ni Cocoy na exclusive para sa mga taga Maynila.  Madali siyang nakapasok doon dahil sa Maynila siya ipinanganak.  Samantalang si Jaana naman ay sa isang university na madalas na walang pasok dahil malapit sa lugar ng welga papunta sa Malacañang.  BS Tourism course niya at si Yna ay BS Business Admin.
Sa umpisa ay naging mahirap para sa aming apat ang sitwasyon dahil kahit nasa Manila kami pare-pareho magkakahiwalay kami kug kaya magkakaiba ang schedule.  Pero sa aming apat ako ang may pinakapangit na schedule kasi meron akong panggabi. Pero dahil mahal ko si Yna nagagawan ko ng paraaan na kahit papaano ay mabigyan siya ng tamang oras.  Ayokong isipin niya na wala akong time sa kanya kaya kung may pagkakataon din lamang at alam kong maluwag schedule niya pinipilit kong makasaglit sa school nila upang kahit papaano ay magkausap kami.
Alam kong marami ang naiinggit sa akin dahil sa kanya at madalas din naman niyang sabihin na proud siya na ako ang boyfriend niya.  Constant ko din siyang kinukumusta sa pamamagitan ng cellphone at tinatawagan kapag unli ako.  Masarap ang pakiramdam dahil alam kong mahal niya ako at sigurado ako sa sarili ko na mahal ko rin siya.  Tanggap na din ng pamilya niya ang tungkol sa amin.  Malaki ang tiwala nila sa aming dalawa at malaki naman ang respeto ko sa kanila kung kaya hindi na namin inulit yung ginawa namin nung High School. Kiss at hug lamang at madalas holding hands okey na kami doon dahil mas mahirap na kung hindi namin matupad mga pangarap namin.  Marami kaming plano sa buhay.  Pagkatapos ng college magwowork siya.  Ako naman ay magtutuloy ng Medicine pero magwork kahit part time para kahit papaano ay makaipon. Pag may sapat na kaming pera magpapatayo kami ng bahay upang bago kami magpaksal ay may bahay na kami.  Ang bahay namin dapat ay sa tabi lamang ng bahay nina Cocoy at Jaana.  Kahit ano ang mangyari ay laging kasama ang dalawa sa aming mga plano at alam ko sila man ganoon din sa amin.
“Baby, ilan ba gusto mo maging anak natin?” minsang tanong ko kay Yna habang nasa park kami.
“Isa lang para mabigyan natin ng kumpletong pagmamahal, kaw ba? ”bulong niya.
“Sana 2 or 3, naranasan ko ang buhay mag-isa mahirap, boring.”
“Well, bahalaka, basta dapat yung kaya nating I provide mga pangangailangan nila.”
“Oo nman, pagsisikapan natin at paghahandaan ang lahat ng iyon. Sabay kiss sa kanyang noo.”
Samantala naging maayos din ang relasyon nina Cocoy at Jaana, kaya lang napaka seloso ni Cocoy, dahil sa course ni Jaana madalas kung saan-saan sila pumupunta na madalas ding ikinakainis ni Cocoy dahil kasama na naman ni Jaana yung makulit niyang classmate na known sa lahat na patay na patay kay Jaana.
“Kung bakit kasi ayaw pa magtransfer sa school namin.” Madaming beses kong naririnig sa kanya.
“E ayaw nga niya mag Engineering db? Saka trust bro, alam ko namang mahal ka ni Jaana. Dapat may tiwala kayo sa isat-isa.”
“Kay Jaana malaki tiwala ko pero sa Jerome na yun, wala, kahit pa alam kong wala naman gusto sa kanya Honey ko, hindi ko pa rin maiwasang mabad trip pag naisip ko magkasama sila.”
“E kung ikaw na lamang kaya magtransfer sa school nila para oras-oras nababantayan mo siya.”
“Bro, ang pangit naman ng suggestion mo, hindi naman yata maganda yun, baka para akong tatay niya non.”
“O kita mo na, dapat niintindihan mo mga ganong bagay.”
Minsan nadatnan ko si Cocoy sa bahay na parang uneasy, hindi ko pinansin dahil baka may problema sila ni Jaana. Padaan-daan siya sa tabi ko habang kumakain ako. Nang makatapos akong kumain ganon pa rin. Parang may problema, parang may gustong sabihin.
“Coy, pwede ba maupo ka, kanina pa ako nahihilo sa kalalakad mo, ano ba problema at hindi ka mapakali?”
“Ano kasi, gawa ng…”
“Ano nga umupo ka nga nakakasakit ka ng ulo tingnan…”
Hindi siya naupo bagkus ay tumalikod at.
“Ton, okey ba kayo ni Yna?” tanong niya
“Oo nman, bakit?”
“Ton, I think niloloko ka ni Yna…” pautal niyang sagot
“Sira, hindi niya yun magagawa, mahal ako ni Yna, napa praning ka na ba, bakit nag-away ba kayo ni Jaana?”
“Hindi Ton, walang kinalaman dito si Jaana,sigurado ako niloloko ka niya, nakita ko siya may kasamang iba sa mall at…”Bigla ang akyat ng dugo sa ulo ko.
“Putang ina naman Cocoy, huwag mo naman siraan ng ganyan girfriend ko alam mong mahal na mahal ko siya,  wag ka maniwala sa mga tsismis na iyan!“ sigaw ko, sabay tulak sa kanya pagkatayo ko.  Napaupo lamang siya sa isang bangko.
“Hindi ko siya sinisiraan, at hindi ito tsismis, ako mismo nakakita sa kanila.” Sigaw na rin niya sa akin. “nagmamalasakit lamang ako dahil ayokong masaktan ka!”
“Pwes, hindi ko kailangan yang malasakit na iyan,” nabigla ako sa sinabi ko at nakita ko rin sa mukha niya ang pagka shock.
“Ito ba ang gusto mo?” pinunit ko ang damit ko at lumapit sa kanya. “Ayan o,” ibinaba ko pa soot kong shorts, at inilapit sa mukha niya ang katawan ko. “Ayan, sayo na, sayong sayo na ang katawan ko, gawin mo gusto mo huwag mo lamang sisiraan si Yna sa harap ko. Katulad ka rin nila iyan lamang din ang gusto mo diba?”  Hindi ko alam bakit nagawa ko iyon at bakit nasabi ko. Pero dala ng matinding galit hindi ko matanggap na tama siya sa mga sinabi niya.
Tiningnan lamang niya akong umiiyak, pero hindi siya nagsalita. Medyo nakaramdam ako ng pagkapahiya at pagka guilty. Mabilis ang naging kilos niya, tumayo siya, tinabig niya ako ng bahagya saka diretso sa pinto at lumabas.  Hindi ko siya tinawag. Bahala ka naisip ko.
Nang gabing iyon hindi siya umuwi, hindi ko alam saan siya natulog.  Naiwan niya ang cellphone niya sa may study table.  Hindi ko alam kung mag-aalala ako o hinde.  Pero nauunahan ako ng galit din sa kanya. Halos magdamag akong hindi nakatulog ng gabing iyon, inuusig ako ng kunsensiya ko, pero tinatalo ako ng pagmamahal ko kay Yna.  Mayat-maya nagigising ako at pagmulat ko wala pa rin siya.
Hindi ako nakakain ng umagahan dahil walang nagluto.  Saka wala rin akong ganang kumain kahit naman may pagkain.  Masakit ang ulo ko dahil sa antok pero mas masakit ang ulo ko sa kakaisip kung nasaan na si Cocoy at anong nangyari sa kanya. Pumasok ako na magulo isip ko. Wala akong matandaang pinag-aralan namin sa araw na iyon. Iyong mga pangyayari kagabi  ang patuloy na gumugulo sa akin. Gabi pagdating ko malinis ang bahay. Nakaluto na pero wala si Cocoy. Wala ang gamit niya sa school.  Gusto ko siyang tawagan pero naunahan ako ng hiya.   Mga 11 pm ng may magtext alam ko siya yun, pero hindi pala si Yna nag goodnight lamang.  Maya-maya bago mag 12 may nagtext ulit.  Bumangon ako dahil baka si Cocoy.  Si Jaana tinatanong kung nasa bahay si Cocoy dahil maghapon niyang hindi makontak, Hindi rin daw pumasok sabi ng classmate niya. Nagulo isip ko  sobra na akong nag-alala, kaya tinawagan ko pero unattended ang phone.
“Saan nagpunta yon?” bulong ko.
Inalam ko sa lahat ng kaibigan niya na pwedeng puntahan pero walang makapagsabi na nakita siya. Bahagya lamang akong nakatulog ng gabing iyon pero paggising ko ng umaga. Nakaluto na pero wala na si Cocoy. Kahit papaano ay nakahinga ako ng maluwag, at least safe siya iyon nga lang tiyak galit pa sa akin kaya ayaw akong kausapin. Naguilty na ako ngayon lang nagalit sa akin ng ganon si Cocoy.  Mula pagkabata e ngayon lamang nangyari sa amin ang ganito, pero kasalanan din naman niya kaya lang masama naman talaga iginanti ko sa kanya.
 Halos tatlong araw na ganoon, pagdating ko sa hapon may pagkain pero wala si Cocoy hindi siya doon natutulog. Pinanindigan ko na lamang na huwag din siyang itext.  Pero sa totoo lang kahit nagagalit ako sa ginawa niya miss na miss ko na siya. Hinahanap ko pa rin yung kulitan namin, yung mga paglalambing niya kaya lang mahal ko si Yna at ayoko naman  ang ginawa niya.
Hindi ko tinanong si Yna dahil alam kong hindi iyon totoo, alam kong hindi niya iyon magagawa sa akin.  Pero alam ko rin na hindi naman magsisinungaling sa akin si Cocoy, naguguluhan talaga ako. Matagal ko ng kilala si Cocoy kahit kailan hindi siya nagsinungaling sa akin.
Sabado paggising ko, wala na mga gamit niya, pero may nakahandang breakfast nakapasok at nakalabas  pala siya ng hindi ko alam.  “Ahh, umuna pala siya pag-uwi”  Schedule kasi ng uwi namin iyon. Nag-isip ako kung uuwi ba ako o hindi.  Kasi kung uuwi ako tapos hindi naman kami mag-uusap ano pa gagawin ko sa amin. Magpapahinga na lamang ako dito, pero sa kabilang banda baka kailangan ko na rin siyang kausapin, kailangan naming ayusin gulong ito. Kumain lamang ako at  pagkaligo ay naghanda na rin pag-uwi.
Pagdating sa bahay naglinis lamang ako ng bahay at nagpahinga.  Hapon ng maisipan ko siyang puntahan.  Wala daw doon sabi ng Nanay niya. Papaalis na ako ng tawagin niya ako.
“Otoy, ayusin ninyo  problema ninyo ni Cocoy ha?”
“Nay, bakit po ano ba sabi niya, wala naman po ah, ayos lamang po kami.”
“Nako batang ito, sa akin ka pa ba maglilihim, e halos anak na rin kita at sabay lamang kayo ni Cocoy lumaki, wala nga siyang sinabi, pero alam ko Otoy, bilang nanay alam kong may problema kayo.”
Nagpatuloy siya.
“Nang dumating siya kahapon,  sambakol ang mukha,  ikaw agad tinanong ko, sabi sa akin naiwan ka raw sa Maynila at maraming ginagawa, ngayon lang kayo hindi nagsabay umuwi,  kung may ginagawa ka tiyak hindi ka niya iiwan, kaya sinabi kong ayusin ninyo ang problemang iyan at huwag ng patagalin.  Hindi siya nagsalita.  Kanina ng umalis siya sabi pupuntahan ka raw at kakausapin,  ngayon narito ka at hinahanap siya? Kaya  anak alam kong may problema kayong dalawa, kayong dalawa lamang makakalutas niyan, mag-usap kayo ng maayos ‘wag daanin sa init ng ulo ha.”
Napahiya ako, alam kong kilalang kilala na nga niya kaming dalawa.
“Sige po ‘Nay, pasensiya na po, alam ko kung saan siya hahanapin, sige mag-uusap kami, salamat po.”
Diretso ako sa tambayan namin. Malayo pa tanaw ko na siya, nakaupo nakaharap sa dagat.  Nagbabato ng maliliit na bato sa tubig.  Nahiya akong lumapit.  Kumuha ako ng maliit na bato at nagbato malapit sa kanya.  Nagulat. Lumingon siya, medyo kinabahan ako kaya nagkubli ako sa mga puno. Muli bumato ako ng maliit na bato sa tabi niya. Tiningnan niya ang bato na bumagsak sa may kamay niya.  Hindi na siya lumingon.
Lumapit ako at naupo sa tabi niya.  Alam kong alam niya na ako yun pero hindi siya tumingin.  Nakiramdam lamang ako kung magsasalita siya.  Pero ilang minuto na yata ay tahimik pa rin siya. Inakbayan ko siya, hindi pa rin siya nagreact. Hinigpitan ko ang akbay pero wala pa rin.  Hindi na ako nakatiis, niyakap ko na siya at napaiyak na ako.  Noong una wala siyang reaction pero ng magtagal naramdaman ko ring umiiyak na siya at niyakap ako. Matagal-tagal din kaming ganon, ng bumitaw ako.
“Bro, sorry,”
Tumingin lamang siya sa akin, kahit luhaan ay tumango siya, ramdam ko sa mga mata niya na punum-puno siya ng pang-unawa. Lalo akong napaiyak sa ginawa niya, muli niyakap ko siya. Alam ko malaki ang kasalanan ko sa kanya pero ni hindi niya ako sinumbatan. Ni hindi ako nakarinig ng masasakit na salita mula sa kanya.
“Bro, huwag mo ng uulitin iyon ha, wag ka ng aalis ha, hindi ko kayang mawala ka.”
Hinagod lamang niya ang aking likod para bang sinisiguro na hindi na yun mauulit.
Hindi na namin pinag-usapan ang mga bagay na iyon. Balik normal na ulit kam.  Asaran, kwentuhan pag may pagkakataon.  Pinilit kong huwag banggitin ang tungkol kay Yna dahil baka mag-away na naman kami. Ayoko ng maulit ang mga nangyari noon. At naging effective naman parang walang nagyari.
   Birthday ni Yna noon, sinadya kong huwag siyang itext after ng morning greetings ko sa kanya. Isusurprise ko siya, maaga akong umuwi, nagpalit lang ako ng damit at dumaan sa flower shop, upang kunin yung inorder kong bulaklak, dala ko na rin gift ko sa kanya.  Yayain ko siyang kumain sa labas. Alam ko oras ng pag-uwi niya at alam ko kung nandon na siya kung bukas na ang ilaw sa kwarto niya.  Dahil sigurado akong wala pa siya, tumambay muna ako sa harap ng  tindahan na tanaw ko ang pagdating niya.
Mga ilang minuto, may pumaradang kotse, kita ko ng bumaba siya.  Tumayo na ako para lumapit at batiin siya, kaya lang hindi niya ako kita, nang humarap siya don sa bumabang lalake, nag-usap sila.  Nagtatawanan, maya maya hinalikan siya ng lalake, tapos inulit, matagal ang halikan nila na para bang wala sa tabing daan,  gusto kong pumikit para hindi makita, pero kita kita ko ang lahat. Matagal silang naghalikan at bago siya pumasok sa gate
“Bye sweetie! Happy birthday ulit” pahabol ng lalake.
“Bye honey pie, Thanks at ingats sa biyahe, kita tayo  bukas sa school”
Hindi ko na alam ang sumunod na nangyari. Ang natatandaan ko pumasok ako sa loob ng tindahan at bumili ng alak.  Uminom ako ng uminom ito ang pangalawang beses kong nag-inom kaya mabilis ang tama,  ng maramdaman ko na ang hilo saka ako nagpasyang umuwi.
Sa bahay, takang taka si Cocoy sa akin.
“Anong nangyari sa’yo Ton, bakit ka nag inom?”
“Coy, I’m sorry, tama ka, manloloko siya. Niloko ako ni Yna, may ibang lalake siya. Kitang kita ko ‘Coy, kitang kita ko.”
“Halika na, pumasok ka muna at makapagpahinga.”
“Sorry Coy, hindi ako naniwala sa iyo, sana noon pa lamang nalaman ko na ang totoo, sorry  talaga sayo pa ako nagalit at binastos kita.” Umiiyak ulit akong yumakap sa kanya. “Coy pinag isipan kita ng masama, wala akong kwentang kaibigan Coy, masama akong kaibigan. Sorry bro, sorry.”
“Ton. Matagal na tayong magkaibigan, bata pa lamang tayo, tayo na magkasama, hindi kita kayang saktan, alam mo yun. Nasaktan ako sa ginawa mo, Oo Ton,  sobrang sakit sa akin non, hindi ko alam na ganon kababaw ang tingin mo sa akin, iyon ba talaga iniisip mo tungkol sa akin? Pero ‘Ton hindi kita kayang iwan, hindi kita kayang gantihan kaya kahit alam kong galit ka sa akin noon, at kahit ganon ginawa mo pinipilit ko pa rin unawain ka dahil alam kong mahal mo lamang talaga si Yna.  Alam ko ring nabubulagan ka lamang dahil sa pagmamahal mo sa kanya“
“Salamat Coy, hiyang-hiya talaga ako sa katangahan ko, muntik na kitang ipagpalit sa walanghiyang babae na iyon. Sorry kung nagduda ako sa iyo ha. Doon ako ngayon sobrang nasasaktan, kasi binastos kita ng ganon dahil lamang sa kanya dahil hindi ako naniwala sa yo, sana mapatawad mo pa ako. Hindi ko nga alam kung pinatawad mo na talaga ako sa ginawa kong kagaguhan na iyon.”
“Wala iyon, kalimutan na natin yun, ikaw pa e ikaw lamang naman nag-iisang Tonton sa mundo, ikaw lamang ang bestfriend ko, ang importante alam mo na ngayon ang totoo. Hindi ka na niya pwede pang lokohin. At kung sakaling saktan ka ulit niya ako na muna makakalaban niya.”
“Hindi na talaga, at hindi ko na hahayaang masira pagkakaibigan natin gawa lang niya. Hindi kita kayang mawala at hindi kita ipagpapalit kahit kanino.”
“Sige na maligo  ka na at ang dumi-dumi ng katawan mo at makapahinga ka na rin, Bukas naman e Sabado kahit hindi natin schedule uwi muna tayo at ng makasagap ka ng fresh air, ligo mo na lang yan sa dagat.  Kalimutan mo na yun, marami pang babae mas deserving sayo. Hindi lamang siya ang babae sa mundo. “
“Salamat bro, buti na lang nadiyan ka palagi sa tabi ko. Hindi ko na alam pag ikaw pa nawala.”
“E hindi naman ako mawawala, huwag ka ng mag-alala.”
Sa paglipas ng mga araw,  ibinuhos ko ang oras ko sa pag-aaral.  Kinalimutan ko na siya.  Hindi ko sinagot mga tawag niya.  Tumigil na rin siya ng kakukulit marahil sinabi na ni Cocoy o baka ni Jaana na alam ko na ang lahat.  Ayoko na rin naman siyang kausapin baka kung ano-ano pang kasinungaingan ang madinig ko sapat na iyong aking nakita para maniwala ako. Kung naniwala sana ako kay Cocoy sana noon pa alam ko na ang totoo.
Nagkaroon din ako ng ibang crush,  minsan may mga dates din, isa sa hindi ko makakalimutan ay si Paula, maganda siya at campus crush sa school namin, Med Tech course niya kaya may ilang subjects na classmates kami, kaya lang hindi rin nagtagal,  wala talagang seryosong relasyon.  Hanggang umabot ng 4th  year mas lalo akong naging masikap sa pag-aaral. Madami ng requirements ang kailangang gawin, nakatulong din ang pag o OJT ko para kahit papaano ay may pinaglilibangan ang isip ko upang pagdating ng bahay ay matutulog na lamang. Pero hindi pala iyon ganon kadali, pag nakikita ko sina Cocoy at Jaana na sobrang sweet hindi ko maiwasan ang mainggit. Naalala ko si Yna.  Minsan naikwento ni Jaana na ang last nilang pag-uusap ay lilipat ng ibang school dahil nahihirapan sa school nila ngayon.  Wala siyang binanggit kung may boyfriend na o wala dahil hindi rin naman ako nagtanong. Masaya na rin akong makita na masaya silang dalawa ni Cocoy at okey na sa akin yun.
“Ton, pano yan mukang mauuna yata akong magkakapamilya sa yo,” sabi ni Cocoy minsang nasa mall kami.
“Okey lang yun, mag-aaral pa din naman ako pagkatapos natin e, yun muna priority ko sa ngayon.”
“Sayang hindi na matutuloy double wedding natin.” Malungkot niyang pahayag. Iyon kasi ang plano naming apat dati.  Hindi lang mas matipid kundi mas masaya din dahil apat kaming ikakasal mula sa aming baranggay.
“Ganoon talaga e, malay mo naman bigla akong magka girlfriend, umabot pa, hehehe.”
“Malabo yun, e mula ng maghiwalay kayo naging pusong bato ka na yata, parang wala akong makitang nagustuhan ka pagkatapos niya. Lahat ng nakakadate mo kino compare mo kay Yna, lahat ng katangian ni Yna hinahanap mo sa kanila, paano ka makakahanap ng bagong pagmamahal e siya pa rin hinihintay mo?”
“Darating din yun, busy lang sa ngayon.”
Hindi ko alam kung totoo sinasabi niya pero mula talaga ng mangyari sa amin iyon parang wala na akong interes magka girlfriend.  Parang nag-iisa pa rin siya.  Ayaw ko lamang aminin pero alam kong mahal ko pa rin si Yna. Pero sobra naman akong nasaktan sa ginawa niya.  Hindi ko nga alam kung napatawad ko na siya, o naka move on naba ako, matagal na yun pero hindi ko maintindihan minsan parang hinahanap ko mga text niya, parang umaasa pa rin ako na isang araw tatawag siya, magsosorry at maaayos ang lahat, pero malabo na iyon, ilang taon na ang nakalipas wala namang ganoong nangyari. Pero kahit ilang ulit kong itanggi kay Cocoy sa likod ng utak ko ay umaasa pa rin akong sa huli sanay kami pa rin.

---

Pareho na kaming graduate; siya ay civil engineer na at ako naman ay ganap ng nurse.  Malapit na ring matupad ang pangaran namin ni Inay, Nasa unang taon na ako ng medicine. And due to my father’s request I enrolled in  Medical School  in Australia para magkaroon ng konting bonding with him.  Matanda na rin naman siya at hindi na angkop sa katawan niya ang maparoot-parito. Hindi naman niya maiwan ang kanyang mga nesgosyo  at mamiss raw niya ang kanyang mga apo.  Nakiusap din si Kuya na doon na ako mag-aral upang kahit papaano may tumitingin kay Daddy.  Constant pa rin ang communication namin ni Cocoy..  Sa ngayon pwede ko ng sabihin na nakita ko na ang buhay sa kabila ng mga bato.  Ilang taon na ang nakakaraan nangarap akong alisin ang mga batong ito at tuklasin kung ano ang nasa likod, hindi iyon naging madali.  Ilang beses din akong nagbalak sumuko, ilang beses din akong bumagsak at ilang beses din akong muntikan ng magpatalo sa hamon ng buhay.  Subalit salamat sa tulong ng isang taong patuloy na umalalay at sa twina na nasa aking likuran upang itayo ako sa bawat pagbagsak..  Hindi ko alam kung mararating ko kung nasaan ako  ngayon kundi dahil sa kanya.  Mula noong mga bata pa kami, hangga ngayon siya pa rin kakampi ko. Kay sarap alalahanin ng kahapon, dati akala ko ay titingnan ko na lamang ang mga batong iyon bilang pangarap subalit ngayon sa mga batong iyon ako nakatapak habang tinatanaw ang naghihintay kong bukas. Alam kong hindi pa tapos ang laban sa buhay, marami pang pagsubok pero isa lamang ang tiyak, mas matapang at mas malakas na ang loob ko ngayon dahil alam kong may mga taong nagmamahal sa akin.

    “Hoy Antonio, ano ba, kanina ka pa walang kibo diyan? Salita ako ng salita hindi ka umiimik diyan. Ano ba nangyayari sayo, hanggang diyan ba naman tulala ka pa rin?”
Nakop, si Cocoy, kanina pa pala nagsasalita, nalimutan ko, nawili na naman ako sa pagrereminisce sa aking nakaraan.  Kay sarap naman talagang alalahanin ng iyong nakaraan, lalo na’t kasama siya doon. Siya ang laging bida sa aking buhay.
    “O bakit naman, ano palang sinasabi mo?”
    “Tinatanong ko lamang po kung siguradong makakauwi ka sa Linggo, ano na naman  ba tinira mo diyan at bangag ka naman yata?”
    “Ano bang tinira? Ikaw ang tirahin ko diyan makita mo, oo ilang ulit mo na bang tinanong yan, sa araw-araw nating pag-uusap lagi na lamang iyan ang tinatanong mo.  Uulitin ko, may ticket na ako Linggo ang flight ko kaya sunduin mo ako sa Lunes,  approved naman ang bakasyon ko so ano pa ba hinhintay mong sagot?”
“E di gawin mo kung kaya mo…. Hahaha., naniniguro lamang naman malay ko ba bigla nagbago isip mo, ikaw pa madalas magbago ang isip.”
“Hindi naman halatang masyado kang excited ano bro?”
‘Basta, sa Lunes meron akong mga surprises sayo,
“Surprises? Talagang may ‘s’?”
“Oo kasi hindi lamang iyon isa”
“Ano yun?
“Gago ka ba, kung sasabihin ko paano naging surprises?”
“Aba Marcos, may pa surprises, surprises ka pang nalalaman ngayon, isang taon lang akong nawala lalo ka yatang naging maarte,  dati ka ng maarte ngayon e nadagdagan pa yata,  sabihin mo na kasi kahit yung isa lang, sige baka magbago isip ko hindi na ako umuwi.”
 “Ang daya naman, wala namang ganyanan…hmmm sige pero isa lang ha…yung iba surprise talaga ha…promise uuwi ka sa Sunday ah?
“Sige na, sige na  umiral na naman ang pagka isip bata  mo…”
“Pare, hintay ka na ng inaanak mo…hehe”
“You mean?”
“Oo nga…hahaha! kaya nga umuwi ka na agad, 6 weeks pregnant si Jaana.”
“Wow congrats pare, pakisabi din kay Jaana. Tatay ka na…hahaha…dapat pala magtino ka na.  I’m so happy for both of you,”
“Matino naman ako ah, kaw lang naman nagsasabi na hindi ako matino…hahaha…kasi ikaw din naman hindi matino ah?”
“Tama…E yung second bang surprise e best man ako?
“Best man ka naman talaga , kaya lang hindi pa ngayun, pag-hahandaan pa namin.”
“O sige, sige, hintayin nyo ako, parang lalo akong naexcite umuwi, regards na lang kina Nanay Paz at sa mga sisters mo. Congrats ulit, ang saya ko talaga para ‘yo.  Pakisabi sa kanila may pasalubong ako sa kanila kaya hintayin nila ako.”
“Sa akin ba wala? Hmp! Sige sasabihin ko, wag na silang matutulog hintayin ka nila.”
“Ikaw pa mawalan, imposible yata yun.”
Totoo naman yun matagal na akong nakapamili ng pasalubong ko para sa kanya.  Nang magbalak akong umuwi siya talaga nasa isip ko, wala naman akong uuwiang iba siya lamang kung kaya nang sinabi ko sa kanyang masaya ako dahil magkakaanak na siya,   totoo iyon masayang-masaya ako dahil iyon naman talaga pangarap niya magkaroon ng masayang pamilya at alam ko dahan-dahan ay natutupad na ang mga pangarap namin at iyon lamang din ang pwede kong gawin sa kanya ang I-wish na sana maging masaya siya,
Parang ang haba ng bawat araw, gustong-guto ko na umuwi.  Nakapack na lahat ang mga gamit ko. Araw-araw kong tinitingnan ang pasalubong ko sa kanila, lalo na sa kanya, at araw-araw din kaming magkausap ni Cocoy, araw-araw naming binibilang kung ilang araw na lang.
“Bro, sumisipa na baby ko,” minsang pagyayabang niya.
“Sira, alam mo ba kung ano pa lamang itsura ng 6-week old fetus? Para lamang siyang butiki.”
“You mean, buntot yung nararamdaman ko, Tonton naman!” sabay tawa ng malakas.
“Gunggong ka talaga, pati yung baby na walang kamalay-malay, niloloko mo na, paglaki niyan ipapasipa talaga kita.”
“Umuwi ka na kasi, bilisan mo na, I miss you!” ang paglalambing niya.
“Oo nga pauwi na hintayin mo lilipad ako. Miss you too bro! Kung pwede lamang na nariyan na ako now. Ginawa ko na.”
“Parang ang tagal ng isang taon, hindi pa rin ako nasasanay na malayo ka pero ayos lang yun ilang araw lang magkakasama na rin tayo…hahaha, I can’t wait bro…”paglalambing niya.

Sana bukas ay flight ko na,  hindi na ako makapaghintay.  Miss na miss ko na si Cocoy. Ang dami kong ikukuwento sa kanya. Ang dami kong sasabihin sa kanya, hindi sapat ang cellphone para masabi ko sa kanya ang lahat.
Ito na yata pinakamahabang flight na naranasan ko.  Kung marunong lamang akong magpalipad ng eroplano kanina pa ako nakiusap na humalili sa piloto namin.  Bakit ba parang ang bagal-bagal namin.  Sa airport nagtaka ako, bakit wala si Cocoy, ano na naman kayang kalokohan binabalak ng Mokong.  Hmm, ako naman mang surprise sayo, hindi kita hihintayin..sumakay ako sa taxi pauwi sa amin.  Haha bahala kang maghanap diyan.  Kagaya ng eroplano, wala namang traffic pero parang napakabagal, sinilip ko ang speed namin 100km/h mabilis naman pero bakit ang tagal namin bago makalabas ng Manila. Pumikit ako, matutulog muna ako para hindi mainip.  Pagmulat ko nakahinto kami sa tabi, nakatingin sa akin ang driver.
“Sir, saan po tayo, nasa Batangas na po.” Tanong ng driver
Tiningnan ko cellphone ko, walang text, wala rin missed call.  Ibig sabihin wala talaga siya sa airport.  Medyo disappointed ako. “Pasensiya na, nakatulog ako, diretso lamang tapos kanan tayo sa susunod na kanto at tuluy-tuloy na ulit.
Itinuro ko sa kanya ang daan papasok sa amin.  Pagkababa ko iniabot  ko  ang bayad kasama na ang tip sa mabait na driver.   Diretso ako sa bahay namin. Anak ng Teteng, sumalubong sa akin ang malaking tarpaulin.  May dalawang pictures ko noong bata pa ako.  Naisip ko buti pa ang loko at may naitagong pictures na yon.  May isa pa noong mag graduate ako ng Elementary at ang isa pa ay  noong High School, pero ang pinakalamaki at nasa gitna College Picture ko. Malaki din at pagkakasulat ng  Advance Happy Birthday and Congratulations for Passing Nursing Board Exam. Bigla kong naalala hindi nga ako nakapagcelebrate ng pagkakapasa sa Board kasi pagkatake ko ng exam naging abala ako sa pag-aayos ng mga papers para makaenroll ako sa Austalia.  Nasa Australia na ako ng lumabas ang result.  Napakamot ako sa ulo.  Next week pa birthday ko ah, hmm, kaya pala surprise. Ito talagang si Cocoy, hindi nauubusan ng pakulo.  May banderitas pa, natatawa na lamang ako habang lumalapit.  May catering din, pero bakit ganon, iilan lamang ang tao at bakit parang hindi sila masaya?  Walang bumati sa akin, parang lahat ay tahimik lamang na nakatingin. Hindi ko alam kung ano ang iniisip nila.  Saka bakit wala si Cocoy? Ano na naman ang kalokohang nasa isip nito. Ipinasok ko ang gamit ko sa loob ng bahay,  Hindi ako nagtanong dahil alam kong lahat sila’y kasabwat ni Cocoy.  Nagpalinga-linga ako, wala talaga.  Pupuntahan ko sa kanila, tiyak may pinaplano yun.
Halos patakbo ako lumabas ng bahay, ganon pa rin malungkot silang nakatingin sa akin. Madaming tao sa kanila, medyo madilim na noon at hindi ko masyadong makilala kung sino mga naroon.Tatawag sana ako ng malapit na sa kanila nang matigilan ako. Maraming ilaw. Halos sumabog ang ulo ko sa nakita ko pag pasok ng pinto, Isang Kabaong! Sa loob ng kabaong, nakahiga ang taong hindi ko naisip na makikita ko sa ganoong ayos. Hindi ako nakapagsalita, nanatili lamang akong nakatayo, gusto kong sumigaw, tawagin ang pangalan niya, gusto kong magtanong kung bakit at anong nangyari, pero walang lumalabas sa aking bibig.  Parang ayaw maki cooperate ng aking dila sa gusto ng utak ko. Inulit ko, ibinuka ko ang aking bibig.  Wala talaga.  Hanggang maramdaman ko na lamang tumutulo ang luha sa aking mga mata, at nanghina na ang aking tuhod at tuluyan na akong napaluhod.
“Cocoy,Cocoy, anong nangyari? Anong nangyari sayo?
Isang babae ang nag abot sa akin ng isang basong tubig.  “Otoy uminom ka muna. “Pagkatapos kong makainom, inalalayan nila ako sa malapit na bangko. Lumapit sa akin ang Ate niya.
“Abalang-abala kami sa paghahanda para sa surprise niya sayo.  Nang tumawag boss niya at may problema daw sa Site.  Ayaw sana niyang umalis dahil nga ayaw niyang iwan ginagawa niya. Ayaw niyang may mamiss siya sa kanyang plano.  Pero nakiusap ang boss niya na sumaglit dahil umaga pa naman.  Napilitan siyang sumunod kahit labag sa kalooban niya. Sa site askidenteng bumagsak ang hindi pa tuyong slabs at dalawa silang naipit sa loob.  Nakaabot siya sa ospital hindi katulad nong isa.  Pero wala pang isang oras ay binawian na rin ng buhay”
  “May dinukot siya sa bulsa, Ipinapabigay niya ito sayo, Happy Birthday daw, pasensiya na daw at hindi niya personal na naiabot sayo” iyon lang ang nasabi niya sa akin bago niya ipinilkit mata niya.” At tuluyan na rin siyang nagtakip ng mukha dahil hindi na napigilan ang pag-iyak.  Muli akong tumayo. At lumapit sa kabaong niya, tiningnan ko mukha niya,
“Cocoy, isa ba ito sa mga  surprises mo? Hindi ako natuwa.  Ito na ang pinakamasakit na ginawa mo sa akin. Ito ang surprise na kailan man hindi ko inasahang gagawin mo.  Bakit naman ngayon pa, bakit hindi mo ako hinintay. Cocoy bakit ngayon pa?” Muli ay nagdilim sa luha ang aking mga mata.
Nang magliwanag muli ang aking paningin, nasa tabi ko si Jaana.  Tahimik na umiiyak.  Tiningnan ko siya.
“Pano ka na, kayo?” pabulong ko sa kanya habang nakatingin ako sa kanyang tiyan.
“Ewan ko. Hindi ko alam, hindi ko pa talaga alam Ton.” Alam kong nabigla siya sa tanong ko.
“Alam ko na ang lahat, nabanggit niya sa akin, noong huli kaming mag-usap.”
Sa anim na araw na burol niya, hindi ako umalis sa tabi niya, ayokong mawala siya sa aking paningin.  Nagpapaalam lamang ako sa kanya, kung umuuwi ako upang maligo at magpalit ng damit..  Hindi ko na matandaan kung ilang beses lamang akong  akong tumikim ng pagkain  sa mga araw na iyon.  Iyon ay kung pinipilit lamang nila ako dahil magkakasakit ako sa ginagawa ko. E ano ba kung magkasakit, ano pa ba gagawin ko ngayon, may sasakit pa ba sa nangyayari ngayon? Hindi ko alam kung saan pa nangagaling ang aking mga  luha dahil  everytime sisilip ako sa kanyang kabaong parang awtomatikong bubukal ng luha sa mga mata ko.  Wala naman akong masabi, tuwing babalakin kong kausapin siya walang boses na lumalabas sa aking mga labi.  Hindi ko kayang ipaliwanag ang sakit na nararamdaman ko. Nakikita ko ang mga tao sa aking paligid tahimik lamang nila akong pinapanood, mahihinang hikbi at singhot lamang ang maririnig mo sa paligid. Alam ko naaawa sila sa akin  pero wala silang magawa upang kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko.
Hindi ko gustong sumama na makipaglibing sa kanya dahil ayokong makita ang pag-alis niya pero mas ayokong hindi ko siya maihatid sa huling hantungan niya at magbigay ng huling respeto sa kanya.  Ayokong umalis siya ng hindi nakakapagpaalam.
Parang nag flashback sa akin ang eksena namin noong magpapalam ako na mag-aaral sa Maynila, Ngayon alam ko na kung bakit hindi siya nagsalita noon, ang hirap palang magpapalam, ang sakit pala. Ang sakit magpaalam sa isang aalis.  Pero bumalik naman ako Cocoy, pero ikaw habang buhay na ang pag-alis mo. Sabi mo hindi mo ako iiwan, ang daya-daya mo naman kung kailan abot kamay na natin ang ating mga pangarap. Ang tagal nating hinintay ang mga sandaling ito. Narito na Cocoy,  ito na iyong hinihintay nating pagkakataon pero bakit ngayon ka mawawala. Naalala ko ang lahat ng masasayang araw na magkasama kami ang lahat ng pagtawa at pag-iyak namin, ang lahat ng pagmamahal na alam kong inuukol niya sa akin. Ang lahat ng pagsasakripisyo niya para sa akin.  Ang lahat ng tungkol sa kanya.
“Cocoy…” iyon lang ang naibulong ko.
At muli ay tumulo ang luha ko. Wala akong naintindihan sa mensahe nilang  lahat mula sa nagbendisyong pari, hanggang sa kay Nanay Paz, sa tatay niya at mga kapatid niya.  Blangko ang utak ko ng mga oras na iyon.  Noon ang tanging nararamdaman ko ay ang katotohanang wala na si Cocoy, wala na ang kaisa-isang taong nagpahalaga sa akin ng higit pa sa kanyang sarili. Nanatili akong nakatayo, parang hindi ko kayang iangat ang aking mga paa.  Nailagay siya at naisara ang kanyang huling hantungan na nasa ganoon pa rin akong ayos, hawak ko pa rin ang puting rose na ibinigay ng hindi ko na matandaan kung sino, nakita kong lahat sila ay naghagis ng ganon bago isara, pero hindi ko maigalaw ang aking katawan,  nanatili lamang akong nakatayo at nakatingin hanggang sa kahuli-hulihang bahagi ng kabaong nya na matatanaw ko.
Nakakalis na silang lahat pero nanatili pa rin ako sa harap ng kanyang puntod. Hindi ko alam kung gaano ako katagal nakatayo doon
Hindi ako nag sasalita. Hindi ko pala kayang magpapalam. Pagod na pagod na ang isip ko, ayaw ng gumana, wala na rin akong masabi.  Tahimik lamang akong umiiyak, Ayoko na sana pero hindi nakikinig ang aking mata patuloy ang pagdaloy ng mga luha mula rito.   Naramdaman ko na may umakbay sa akin.  Nilingon ko siya.  Ang tatay ko.
“That’s enough son. Let him rest now.”
Parang bata yumakap ako sa kanya, at ibinuhos ang ilang araw ko ng kinikimkim na sakit, umiyak ako ng umiyak, humagulhol ako na hindi ko nagawa mula ng makita ko siya sa kabaong.  Ngayon higit kailan man ngayon ko nadama ang sakit na dulot ng  kanyang pagkawala, alam kong simula pa lamang ito at natatakot ako, hindi ko alam kung kakayanin ko ang mga susunod pa, hindi ko alam pano ako babangon ngayong wala na siya, Paano ko haharapin ang bawat umaga na wala nang mangungumusta sa akin?  Paano ko tatanggapin na wala na si Cocoy --- si Cocoy ang mula ng magkaisip ako ay kasama ko na at karamay sa lahat ng pinagdaanan ko sa buhay.  Si Cocoy lamang ang tunay na nakakaintindi sa akin.  Si Cocoy lamang iyon, at ngayong wala na si Cocoy paano ko itutuloy ang buhay?  Sa bawat pagdapa ko siya ang nagbabangon sa akin.  “Paano na ako ngayon?” Bulong ko sa aking sarili. “ Paano ko haharapin ang buhay na wala ka?”
Naisip ko sa mga ganitong pagkakataon ko higit na kailangan ang isang kaibigan. Sa ganitong pagkakataon dumarating si Cocoy kahit hindi ko sabihan.  Pero sa pagkakataong ito mag-isa kong haharapin ang sakit. “Cocoy, sinanay mo ako na sa lahat ng  panahon ay kasama ka sa pagharap sa pagsubok.  Akala ko matapang na ako dahil  lahat na yata ng pagsubok naranasan ko sa aking buhay, pero hindi mo  ako naihanda sa ganito.  Hindi ko naisip na minsan mangyayari sa atin ang ganito. Hundi ko alam kung ano na ang mangyayari pagkatapos nito. “
Naramdaman ko patuloy lamang niyang hinahaplos ang aking likod.  Nang maramdaman niyang ok na , inakay niya ako pasakay sa kotse niya. Hindi siya nagsalita kahit ano paman.  Diretso lamang ako sa kwarto ko at nahiga. Pero saglit lamang, Natamaan ng aking paningin ang regalong ibinigay ni Ate sa akin.  Marahan kong pinunit ang gold wrapper nito. Isang mamahaling relo. Naalala ko kung saan ko nakita ang relong iyon. Sa SM Mega Mall
“Bro, ang gara ng relo!” sabi ko kay Cocoy.
“Oo nga ano, kaya lang super mahal,”
“Sana makabili ako ng ganyan balang araw,”
“Kaya mo yan, isipin mo na kaya mo, magkakaroon ka niyan, paghahandaan natin yan, ngayon pa graduating na tayo sa College” ang paniniguro niya.
“Sana nga, pero matagal pa yun.” Pagtatapos ko.
Nalimutan ko na ang usapan naming iyon ngayon ko lamang ulit naalala.
Lumabas ako at bumalik sa aming tambayan.  Naupo ako sa isang bato. At dito tahimik kong pinagmasdan ang papalubog na araw.  Ito na ang simula na mag-isa kong haharapin ang lahat ng paglubog ng araw sa aking buhay. Dahil mabuti pa ang araw sa bawat paglubog niya ay may muling pagsikat na hihintayin, pero si Cocoy ay tuluyan ng mawawala.
Muli ay nasa harapan ako ng puntod ni Cocoy, Napakatagal na mula ng huli akong tumuntong sa lugar na ito.  Parang napakahaba ng tatlong taon.  Marami na ang nagbago, marami na ang nangyari. Pero narito pa rin ang kirot, ang sakit na dulot na pagkawala ni Cocoy ay sariwang sariwa pa rin na parang kahapon lamang nangyari. Hindi sapat ang tatlong taon para malimutan ko ang lahat ng nararamdaman kong sakit.
“Daddy, are you done?  Let us play,  Daddy please let us play!” tinig ng isang 2 taong gulang na bata.
“I’m sorry  Marcus, you just  play with Mommy Jaana, Daddy is still busy, I want to stay  here with Tito Cocoy for a while.” Hinalikan ko siya sa noo.
“Ok Daddy, Hi Tito Cocoy!” at kumakaway siyang pinuntahan ang Mommy niya.
Tama! siya yung anak nina Cocoy at Jaana,  pagkatapos ng libing kinusap ko si Jaana na ayokong lumaki ang baby nila ng walang ama, dahil alam ko kung gaano yun kahirap.  Napakaliit na sakripisyo kumpara sa ginawa ni Cocoy para sa akin.  Nagpakasal kami sa Australia, nagsama at hindi nagtagal natutunan ko na rin siyang mahalin at ganon din siya sa akin. Ngayon ay ipinagbubuntis na niya ang aming anak ---- ang pangalawa naming anak,  walang nakakalam na ang panaganay naming  si Marcus ay tunay na anak ni Cocoy maliban sa amin ni Jaana, at habang panahon wala ng ibang makakalaam pa.
“Pangako Cocoy, hindi mararanasan ng anak natin ang lahat ng pinagdaanan ko, hindi ko hahayaang  mangyari iyon dahil baka hindi niya kayanin, walang Cocoy na aalalay sa kanya.”  Mamahalin ko siya bilang tunay na anak, mamahalin ko siya dahil siya’y anak mo at sa tuwing titingnan ko siya nakikita kita sa mga mata niya at habang buhay ko iyong ipagpapasalamat sa yo.  Tinitiyak ko sa yo sa kanyang paglaki ay mamahalin ka rin niya, dahil ipapaunawa ko sa kanya kung gaano ka kabuting tao, kung paano mo ako minahal at lahat ng sakripisyo mo sa akin. Mamahalin ka niya dahil you deserved to be  loved.  Isa kang napakabuting tao Cocoy.”
“Cocoy, ngayon tanggap ko na ang lahat, sorry hindi na ako nakabalik dito, hindi ko kayang tanggapin noon na wala ka, Paalam Cocoy.  Kung alam ko lamang na ganyan lamang kaikli ang panahon na ibibigay ka sa akin ng Diyos, sanay sinamantala ko na ang pagkakataon, sinulit ko ang bawat sandaling kasama ka.  Ganoon pa man, salamat sa maikling panahon nakasama kita.  Sayang at hindi ko nasabi sayo ang matagal na sanang  sinabi ko.  Mahal na mahal kita Cocoy.  Mahal kita higit pa sa alam mo. Mahal na mahal kita.  Hindi ko maamin sa sarili ko noon dahil napakalaking bato ang nakaharang sa atin.  Natakot akong hindi tayo tanggapin ng mundo. Natakot akong baka hindi nila tayo maunawaan.   Alam kong iyon din ang nararamdaman mo, kailangan nating pigilan ang anumang nararamdaman natin dahil iyon ang dapat, iyon ang hinihingi sa atin ng pagkakataon. Ganoon pa man masaya akong naramdaman ko ang pagmamahal mo para sa akin. Naranasan kong mahalin ng tulad mo.  Pero Cocoy, hindi kayang tapusin ng iyong pag-alis ang nararamdaman ko para sa iyo. Patuloy pa rin kitang mamahalin saan ka man naroon ngayon. Mananatili ka pa rin dito sa puso ko, kahit lumipas pa ang maraming taon mamahalin pa rin kita sa isip, sa puso at sa buo kong pagkatao, mamahalin kita habang panahon.”
“Alam ko sa kabila ng malalaking bato, nariyan ka lamang at naghihintay.  Alam kong darating ang panahon magkikita tayo diyan. At sa pagkakataong iyon hindi na tayo maghihiwalay.  Cocoy hintayin mo ako ha. Miss na miss na kita”
“Paalam Cocoy, Paalam mahal kong kaibigan hanggang sa muli nating pagkikita!”
Sa inyong lahat na matiyagang nagbasa ng kwentong ito maraming salamat sa pagsama sa akin na alalahanin ang matatamis at mapapait na alaala namin ni Cocoy.  Sinulat ko ang kwentong ito bilang pagkilala sa isang dakilang tao at mapalad ako na nakilala at nakasama ko. Pero  kahit hangga ngayon habang tinatype ko ito dito sa harapan ng kanyang puntod, 3rd death year anniversary niya, patuloy pa rin tumutulo ang aking mga luha. Hindi sapat ang tatlong taon upang mapawi ang sakit ng pangungulila ko sa kanya.   Subalit alam ko ang mga luhang ito ang muling magpapatatag sa akin. Dahil naniniwala ako na  may buhay pang naghihintay sa akin at sa aking pamilya sa likod ng malalaking bato.


Wakas.